ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 21

ติรณากลอกตามองบนอีกครั้ง ยิ้มเสแสร้งใส่เปรมสุธีร์แล้วพูดว่า "ฉันขอบใจคุณมากนะ"

พูดพลาง หันหลังเดินออกไป

"นี่......" เปรมสุธีร์ขวางหน้าติรณาเอาไว้ "ถึงผมไม่รู้ว่าเขากลับไปไหน แต่ผมรู้ว่าผมต้องกลับไปที่ไหน ว่าไง ไปด้วยกันไหม"

ติรณาเข้าใจแล้ว ที่แท้เปรมสุธีร์อยากมีเซ็กส์กับตัวเองนี่เอง

"ขอโทษด้วย" เธอยื่นมือออกไปดันเปรมสุธีร์ที่อยู่ด้านหน้าตัวเอง "ฉันเป็นโรครักความสะอาด กลัวโรคติดต่อ เชิญคุณธีร์ไปหามืออาชีพเถอะ"

พูดจบ ติรณา กวักมือเรียกรถ แล้วขึ้นไปนั่ง เมื่อปิดประตู คนขับรถถามเธอว่าจะไปไหน

ติรณาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วบอกที่อยู่บ้านตัวเอง

รสิกาโดนถนิตพาไปนานขนาดนี้ เธอจะตามไป ก็คงไม่ทัน อีกอย่างรสิกาเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

รถเคลื่อนตัวออกมาได้ครู่หนึ่ง ติรณามองกระจกมองหลัง เห็นผู้หญิงสองคน ยืนข้างเปรมสุธีร์ ดูท่าทางสนิทสนม

เธอยกยิ้มมุมปาก อย่างไม่สบอารมณ์

*

ส่วนทางด้านนี้ หลังจากรสิกาโดนถนิตลากมาที่เบาะหลังรถ ก็ถูกพาไป โดยที่เธอไม่มีโอกาสปฏิเสธสักนิด

ถนิตรัดเธอไว้ในอกตัวเอง ความร้อนบนตัวเขา น่ากลัวมาก รสิการู้สึกว่ามือตัวเองใกล้โดนลวกจนสุกแล้ว

"ถนิต! คุณสมองมีปัญหาหรือความจำไม่ดีกันแน่! ตกลงกันดีแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าต่อไปไม่เกี่ยวข้องกันอีก!" มือทั้งสองข้างของรสิกาดันอยู่ตรงหน้าอกร้อนๆ ใบหน้าแดงจากการดื่มเหล้า ดวงตาทั้งสองข้างจ้องไปที่ ถนิต แล้วพูดด้วยความโมโห

คนขับรถเหมือนได้รับการช่วยชีวิต รีบจอดรถลงข้างทาง จากนั้นเปิดประตูลงรถ แล้วเดินออกไปไกล

เมื่อไม่มีบุคคลที่สาม บรรยากาศในรถ เริ่มร้อนระอุขึ้นมาทันที ความเร่าร้อนต่างๆ ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ

"ถนิต......นี่คุณมีชู้อย่างเปิดเผยนะ......"

"ผมยังไม่ได้แต่งงาน เรียกว่ามีชู้ได้ยังไง" ถนิตเอ่ยขึ้น

ไม่รู้ว่าเพราะอิทธิพลของเรื่องนี้หรือเปล่า เสียงที่เขาพูดออกมา ดูเซ็กซี่ผิดปกติ

"แต่คุณหมั้นแล้ว......" รสิกาตาปรือ

"บอกก่อนว่า ผมไม่เคยแตะต้องนันท์นรี" เหมือนถนิตกำลังอธิบายให้รสิกาฟัง "การหมั้นของผมกับนันท์นรีเป็นเพราะโดนบังคับ"