ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 37

แต่เมื่อเห็นนันท์นรี รสิกานึกถึงข่าวเมื่อไม่นานมานี้ เหมือนเรื่องนั้นไม่ส่งผลกระทบอะไรกับนันท์นรีสักนิด

"คุณรสิกา" นันท์นรีมองรสิกาแล้วพูดออกมา

รสิกากำลังดูภาพแบบอยู่ ดูว่ามีตรงไหนต้องแก้บ้าง เมื่อได้ยินนันท์นรีเรียกชื่อ จึงเงยหน้าขึ้น "มีอะไรคะ"

"ไม่ทราบว่าคุณรสิการู้เรื่องข่าวของคู่หมั้นฉัน เมื่อสองสามวันที่แล้วหรือเปล่า" ใบหน้านันท์นรียังคงมีรอยยิ้ม เอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

รสิกาคิดไม่ถึงว่านันท์นรีจะถามคำถามนี้ เธอรู้สึกตระหนกใจขึ้นมา แต่เธอระงับมันเอาไว้ ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า "เคยได้ยินมาค่ะ ทำไมเหรอคะ"

"หลังจากเกิดเรื่องนั้น ฉันเคยตรวจสอบว่าผู้หญิงในภาพเป็นใคร" นันท์นรีพูดอย่างราบเรียบ ตาทั้งสองข้าง จ้องไปยังรสิกา

รสิการู้สึกว่าตัวเองเริ่มหายใจไม่ออก เจอกับรอยยิ้มของนันท์นรีเธอรู้สึกว่าอีกเดี๋ยว เธอคงต้องสารภาพความจริงออกมา

"แต่น่าแปลกมาก......" เสียงของนันท์นรีมีความสงสัยและไม่เข้าใจ "ฉันตรวจสอบไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เหมือนกับว่า......มีคนตั้งใจปกป้องเธอ"

อย่าว่าแต่นันท์นรีเลย ขนาดรสิกายังอึ้ง

"หาไม่เจอ......สักนิดเลยเหรอคะ"

เธอว่าแล้ว ทำไมสองสามวันนี้ ตัวเองถึงอยู่อย่างสงบ ที่แท้ข้างนอก ไม่มีใครรู้ว่าเธอคือใคร

รู้อย่างนี้ เธอคงไม่ต้องกลัวมากขนาดนี้ ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้ เธอกลัวว่าชาวเน็ตจะตามล่าเธอ ขนาดออกจากบ้านยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ

"ถนิตน่าจะปกป้องเธอ" นันท์นรีถอนหายใจ "นี่เป็นครั้งแรก ที่ฉันเห็นถนิตปกป้องผู้หญิงคนหนึ่ง......ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ครั้งแรก"

เดิมทีรสิกาจะพูด แต่ได้ยินประโยคหลังของนันท์นรี เธอกลืนคำที่จะพูดลงไปทันที มองนันท์นรี เห็นว่าแววตาที่เธอมองมายังตัวเองเหมือนมีอะไรบางอย่าง