ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 36

"วันนี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ" ถนิตเอ่ยถาม

รสิกาอึ้งไป "หืม ไม่มีอะไรนิ ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ"

ถนิต "ดูหน้าคุณ เหมือนมีอะไรนะ"

"งั้นเหรอ......" รสิกายกมือจับหน้าตัวเองอัตโนมัติ

แม้เธอจะสงบสติอารมณ์ตัวเองแล้ว แต่การปรากฏตัวของธนพจน์ คำพูดของเขา ทำให้เธอว้าวุ่นใจไม่น้อย

"ขอถามคุณหน่อย......ถ้าจู่ๆ แฟนเก่าคุณกลับมาหลังจากทิ้งคุณไป บอกว่าอยากอยู่ด้วยกัน ยังไม่ลืมคุณ คุณจะทำยังไง" รสิกาถามเขา

ถนิตโดนถามอย่างนี้ จึงอึ้งไป สีหน้าผิดปกติเล็กน้อย เขาละสายตา ไม่มองรสิกา แต่ก็ยังตอบเธอ "ผมประสาทหรือไง ให้กลับมาอยู่ด้วยกัน แล้วทิ้งผมเป็นครั้งที่สองเหรอ"

"แล้วถ้าเธอยังรักคุณจริงๆ ล่ะ" รสิกาถามอีก

ถนิตปรายตามองเธอ "ในเมื่อทำเรื่องแบบนั้นได้ ยังไงก็ต้องมีครั้งที่สองแน่นอน อย่ามาพูดว่าผมไม่ใช่เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอคิดอะไร ผมไม่ใช่เธอจริงๆ ดังนั้นผมจึงเดาไม่ออกว่าเป้าหมายที่เธอกลับมาคืออะไร ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจะต้องการเธอไปทำไมอีก"

รสิกาได้ยินคำพูดของเขา ก็หัวเราะอย่างโล่งใจ

ถนิตพูดถูก

ในเมื่อธนพจน์ทิ้งเธอได้ครั้งหนึ่ง ยากที่จะไม่มีครั้งที่สอง ขนาดภรรยาที่เขาแต่งงานมาด้วยสองปี ยังหย่าได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเธอเลย

ครอบครัวแบบนี้ อยู่ด้วยกัน ไม่มีทางได้รับการอวยพรหรอก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ รสิกาเบาใจลง

"ชญตว์กลับมาหาคุณเหรอ" จู่ๆ ถนิต ถามออกมา

"เขาจะกลับมาหาฉันทำไม" รสิกาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

"แล้วทำไมจู่ๆ คุณถึงถามแบบนี้ล่ะ"

"จู่ๆ ก็รู้สึก เลยพูดออกมา ไม่ได้หรือไง" รสิกาเม้มปาก "เอาล่ะ ฉันกลับละ"

ปมในใจได้รับการคลายออกแล้ว เธอควรกลับไปทำอาหาร และร่างแบบแล้ว