ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 41

"เธอจะจบได้ยัง?"รสิกาโกรธมาก"ฉันก็ออกจากตระกูลปิติภัทรไพศาลมานานหลายปีแล้วทำไมเธอต้องตามราวีฉันไม่เลิกด้วย! ชรริน ชาติก่อนฉันฆ่าทั้งครอบครัวของเธอหรือว่ายังไง? เธอก็โยนเรื่องไม่ดีใส่ฉันทุกอย่าง?"

รสิกาทนมามากพอแล้วจริงๆกับท่าทางที่สูงส่งอยู่ตลอดของชรริน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเดินเข้าไปในตระกูลปิติภัทรไพศาลพร้อมกับแม่ ชรรินก็ขวางเธออยู่ที่ทางเดินแล้วพูดว่า:เธอเป็นแค่ลูกนอกสมรส แม่ของเธอเป็นคนชั่วช้า เธอก็ด้วย

ในเวลานั้นรสิกาไม่เข้าใจ ทำไมลูกสาวที่คนมีฐานะร่ำรวยแบบนี้เลี้ยงดูออกมา สามารถพูดคำที่ทำร้ายจิตใจคนได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ตั้งแต่อายุน้อยๆแบบนี้ และยังหยาบคายมากขนาดนี้ด้วย

ต่อมารสิกาถึงได้รู้ว่า ที่แท้คนพวกนี้ เกิดมาพร้อมกับปัจจัยที่เรียกว่าโหดเหี้ยมโดยเนื้อแท้

ชรรินก็เป็นคนแบบนี้ด้วย

ชรรินพูดไม่ออกเป็นเวลานานเพราะคำพูดของรสิกา หลังจากที่ตั้งสติได้พูดในทันทีว่า: "ฉันไม่อยากเห็นท่าทางแกล้งทำเป็นถือตัวแบบนี้ของแกแล้วจะทำไม? ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะแก พี่ของฉันจะออกจากบ้านไปหลายปีแบบนี้เหรอ? ตอนนั้นถ้าไม่ใช่ว่าแม่ของแกยั่วพ่อของฉัน ฉันไม่มีทางแต่งงานกับเธอหรอก! แม่ของแกก็คือเมียน้อย คลอดลูกสาวอย่างแกที่เป็นเมียน้อยมาตั้งแต่เกิด!"

"เพียะ!"

ตอนที่รสิกาได้ยินชรรินพูดถึงอารณีย์แบบนั้น ยกมือขวาขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้แล้วตบลงบนใบหน้าของชรรินอย่างรุนแรงหนึ่งฉาด

เสียงที่คมชัดนั้นดังมากในที่จอดรถใต้ดินอันเงียบสงบ ชรรินถูกตบจนมึนงง ใช้เวลานานกว่าจะตั้งสติได้: "รสิกา แกกล้าดียังไงมาตบฉัน!"

เธอกุมใบหน้าจ้องมองรสิกาอย่างเหลือเชื่อ ดวงตาคู่นั้นแทบจะกลายเป็นมีดคมสับรสิกาเป็นหมื่นๆชิ้น

"ตบเธอยังเบาไปด้วยซ้ำ!" รสิกาพูดอย่างเยือกเย็นว่า "ชรริน คราวหน้าเธอยังกล้าพูดจาว่าแม่ของฉันในทางที่ไม่ดีต่อหน้าฉันแม้แต่นิดเดียว ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆแค่ตบหน้าแบบนี้แล้ว!"