ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 44

"อือ"เธอฝืนยิ้มมุมปากของตัวเอง"คุณไปก่อนเถอะ ฉันนึกขึ้นได้ว่ายังมีของที่ไม่ได้เอามาด้วย ต้องกลับไปเอา"

"อืม"ถนิตพยักหน้า ไม่ได้ถามอะไรมากนัก หยิบกุญแจแล้วเดินไปที่ข้างรถของตัวเอง แต่หลังจากที่เดินไปได้สองก้าว ก็เห็นรถของรสิกาเจ้าอย่างกะทันหัน"รถของคุณเป็นอะไร?"

ถ้าหากรถคันนั้นเป็นของรสิกา งั้นตอนนี้ก็ทำได้ใช้ประโยคหนึ่งมาอธิบาย: น่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้

รถยนต์ถูกสาดด้วยสี กระจกถูกทุบแตกไปหมดแล้ว กระจกหน้ารถก็แตกเป็นหิมะ และตัวรถก็มีรอยขีดข่วนมั่วซั่วไปหมด

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครเป็นคนทำ รสิการู้ว่าชรรินไม่ยอมให้ตัวเองเสียเปรียบ แต่คาดไม่ถึงว่าเธอจะแก้แค้นได้เร็วขนาดนี้

"ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องสนใจหรอก"รสิกาโบกมืออย่างไม่เป็นไร"คุณรีบไปที่บริษัทเถอะ ที่นี่ฉันจัดการเอง"

เธอไม่ใช่คนที่ชอบพึ่งพาคนอื่นมาตั้งแต่เกิด อันที่จริงรถยนต์ถูกทุบตีก็เป็นเรื่องที่คาดเดาไว้แล้ว

ถนิตมองดูเธออย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง: "ผมเหมือนกับคนที่จะทิ้งคุณไว้คนเดียวได้เหรอ? รู้มั้ยว่าคนที่ทุบรถของเธอเป็นใคร?"

"รู้"รสิกาเพิกเฉยต่อประโยคก่อนหน้าของเขาโดยอัตโนมัติ"แต่เธอไม่มีทางยอมรับอย่างแน่นอน"

ถนิตไม่ได้พูดอะไรอีก แต่หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหมายเลขหนึ่ง ไม่รู้ว่าเขาโทรหาใคร

"ช่วยตรวจสอบกล้องวงจรที่ลานจอดรถใต้ดินในตึกAของคอนโดเดอะซันเมื่อคืนนี้ด้วย ส่งมาที่โทรศัพท์ของฉัน"ถนิตพูดกับคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์

หลังจากที่เขาวางสายแล้ว รสิกาก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเขาว่า: "ในเมื่อหล่อนกล้าทุบตีก็คงจะไม่กลัวกล้องวงจรปิด ไม่งั้นก็หลบกล้องวงจร"

ถนิตเอนตัวมาที่เธอ: "บนรถของคุณไม่ได้ติดตั้งกล่องดำเหรอ?"

เมื่อเขาพูดแบบนี้รสิกาถึงนึกขึ้นมาได้ว่า ต่อให้ชรรินจะหลบจากกล้องวงจรปิดขอลานจอดรถได้ คงจะไม่สามารถหลบหนีจากกล่องดำในรถได้อย่างแน่นอน

เธอกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เดินไปทางรถของตัวเอง แม้ว่ารถนั้นจะน่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้ แต่เธอยังสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเปิดประตูรถเข้าไปทำที่กระจกบังลมอย่างระมัดระวัง ต่อจากนั้นถอดกล่องดำลงมา