ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 59

รสิกาคาดไม่ถึงว่าจู่ๆนีรชาจะถามคำนี้กับตัวเอง เธอตกใจมาก ถึงตั้งสติได้ และพูดแก้ไขให้ถูกต้องว่า: "ฉันกับพี่ชายของเธอไม่ได้เป็นแฟนกัน"

"จะเร็วหรือช้าก็เป็นอยู่ดี"นีรชาไม่ได้สนใจเรื่องนี้"พี่ชายฉันชอบเธอขนาดนั้น จะต้องตามจีบเธอให้ได้อย่างแน่นอน"

รสิกาพูดไม่ออก

นีรชาถาม: "ฉันพูดจริงนะ ถ้าหากปู่ของฉันขัดขวาง เธอจะคบกับพี่ชายของฉันมั้ย?"

เมื่อเห็นรสิกาจะโต้เถียงอีก เธอรีบพูดว่า: "ฉันก็แค่ก็สมุนติก่อน"

รสิกาจนปัญญา ทำได้แค่คิดทบทวนคำถามนี้ จากนั้นพูดว่า: "อย่างแรกเลย ฉันกับพี่ชายของเธอคบกันไม่ได้หรอก เพราะว่าฉันไม่รักเขา อย่างที่สอง ต่อให้ฉันรักเขา ฉันก็ไม่มีทางคบหากับเขา"

พูดไปพูดมา ไม่ว่าจะรักหรือไม่รัก พวกเขาสองก็ไม่มีทางคบกันได้ นีรชาค่อนข้างสับสน

"ทำไมล่ะ? คนรักกันก็ต้องคบหากันไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากเธอรักพี่ชายของฉัน พี่ชายของฉันก็รักเธอ ทำไมพวกเธอสองคนถึงคบกันไม่ได้?"

"บนโลกใบนี้ไม่ได้ง่ายดายเหมือนอย่างที่เธอคิดหรอก"สีหน้าของรสิกาหม่นหมองเล็กน้อย"พี่ชายของเธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร จะคบกับเขาได้ยังไง"

ถ้าหากคบหากับถนิตจริงๆ ไม่เพียงแต่เธอ แม้แต่ถนิตก็จะถูกนินทาลับหลังด้วย

ถ้าหากว่าเธอไม่เคยหย่ามาก่อน งั้นเธอก็สามารถที่จะพยายามคบหากับถนิตให้ได้ แต่ว่า มันไม่มีถ้าหาก

"ความคิดของเธอสุดโต่งเกินไป"นีรชาไม่เห็นด้วย"ขอแค่รักกัน บนโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่แก้ไขไม่ได้"

"งั้นเธอก็เด็กเกินไปแล้ว"รสิกายิ้มจางๆ ไม่ได้ถกเถียงปัญหานี้กับนีรชาว่าใครผิดใครถูก และหั่นผักต่อ

"ทำไมพวกเธอสองคนต้องว่าให้ฉันเด็กด้วย"นีรชากุมใบหน้า มุ่ยปาก"ฉันไม่เด็กแล้ว ยี่สิบแล้วนะ"

รสิกายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร

นีรชารออยู่ครู่หนึ่งก็ไม่ได้รับคำตอบจากรสิกา รู้สึกเบื่อหน่าย หันกลับไปที่ห้องนั่งแล้วเปิดดูแบบร่างของรสิกาต่อไป

หลังจากที่เปิดได้สักพัก ก็ถามอีก: "เธอจะทำชุดนี้ออกมาเมื่อไหร่?"

รสิกาหันหน้ากลับมาตอบ: "ซีซันหน้านะ มีอะไรเหรอ?"

"ไม่มีอะไรหรอก ถ้าทำออกมาแล้ว ฉันจะใส่ชุดแรก"น้ำเสียงของนีรชาเต็มไปด้วยความชื่นชม

เธอเลือกมากแต่ไหนแต่ไร แต่การแบบของรสิกากลับโดนใจเธอ

"ถ้าตอนที่ทำชุดออกมาเธอยังอยู่ในเมืองซี ฉันสามารถส่งให้กับเธอเป็นคนแรกได้"รสิกายิ้มเล็กน้อย

"งั้นฉันก็ไม่อยู่นะสิ"นีรชาทำปากจู๋

อีกสองวันเธอก็จะกลับไปที่มหาลัยแล้ว ซีซันหน้าก็ไม่มีทางกลับมา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงกระโดดขึ้นจากโซฟา แล้ววิ่งไปที่ห้องครัว: "เอาอย่างนี้ดีกว่า หลังจากที่ทำชุดออกมา เธอบอกกับฉัน ฉันให้พี่ชายของฉันซื้อที่เธอ จากนั้นส่งไปให้ฉัน"

รสิกาพูดว่า: "พี่ชายของเธอไม่รู้สึกลำบากใจเหรอ?"

"ไม่หรอก"นีรชาทำเสียงหึ

เธอทำแบบนี้ก็หวังดีกับพี่ชายของตัวเอง

ในเมื่อถนิตชอบรสิกา ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องช่วยพี่ของตัวเองสิ แม้ว่าตอนนี้เธอจะมองไม่เห็นแนวโน้มที่รสิกาจะแต่งงานเข้าตระกูลวัชรเดชานนท์ได้ แต่ช่วยก็ต้องช่วยเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นรสิกาก็ไม่น่ารำคาญอย่างที่เธอคิด

จะว่าไป ก็ต้องโทษนันท์นรีนั่นแหละ

"อันที่จริงฉันกลับมาครั้งนี้ เป็นเพราะว่านันท์นรีโทรหาฉัน"จู่ๆนีรชาพูดแบบนี้

มือของรสิกาหยุดนิ่ง ไม่ได้ถามว่าทำไม

ในใจของนันท์นรีมีแผนการอะไร รสิกาก็ย่อมเข้าใจดี

ถ้าหากนันท์นรีแต่งงานกับถนิตจริงๆ ถ้าอย่างนั้นนีรชาก็จะเป็นน้องสะใภ้ในอนาคต น้องสะใภ้ก็ต้องเอาอกเอาใจเป็นธรรมดา เธอโทรหานีรชา จะต้องพูดว่าร้ายให้รสิกามากมายอย่างแน่นอน นีรชาถึงได้รู้สึกกับเธอเป็นศัตรูตัวฉกาจ