ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 103

ซ่างชิวอึดอัดจนหน้าซีดขาวไปหมด เขากุมอกแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเจี่ยนอันอันเสียงดัง ‘ตึง!’

“ครู่ก่อนข้าผิดเอง ข้าไม่ควรหลงเชื่อเสียงลือ แม่นางโปรดให้อภัยด้วย ละเว้นข้าสักครั้งเถอะ”

หลังซ่างชิวพูดจบก็เริ่มหอบหายใจอย่างรุนแรง

เซิ่งฟางเห็นซ่างชิวหายใจไม่สะดวกจนเหมือนจะขาดใจเสียให้ได้

เขารีบกล่าวกับเจี่ยนอันอันว่า “ให้ยาแก้พิษเขาไปก่อนเถอะ ข้ายังมีเรื่องอยากถามเขา”

เจี่ยนอันอันนึกขึ้นได้ว่าซ่างชิวเอาแต่พูดว่าเซิ่งฟางเป็นโจรร้ายที่ขายเมืองอินเป่ย

นางก็อยากรู้เหมือนกันว่าตกลงแล้วเป็นเรื่องอะไรกันแน่

เจี่ยนอันอันหยิบยาแก้พิษออกมาจากห้วงมิติ โยนไปให้ซ่างชิว

ซ่างชิวรีบกินยาแก้พิษลงไปทันทีโดยไม่หยุดคิดด้วยซ้ำ

ผ่านไปไม่นาน ลมหายใจของเขาก็ราบรื่นขึ้นมาก

เซิ่งฟางเห็นซ่างชิวอาการดีขึ้นมากแล้ว เขายกกระบี่ในมือขึ้นไปพาดเหนือลำคอของซ่างชิว

เซิ่งฟางถามเสียงเข้ม “เจ้าเอาแต่พูดว่าข้าเป็นโจรร้ายที่ขายเมืองอินเป่ย เจ้ามีหลักฐานหรือไม่?”

ซ่างชิวเงยหน้ามองเซิ่งฟาง ดวงตาเผยความดุร้ายชิงชัง

“หึ เรื่องนี้แพร่สะพัดทั่วเมืองอินเป่ยตั้งนานแล้ว”

“พวกเชื้อพระวงศ์ที่ฆ่าล้างเมืองยังติดประกาศไว้ด้วย”

“บนนั้นเขียนไว้ชัดเจนว่า เจ้าขายเมืองอินเป่ยให้เชื้อพระวงศ์เพราะเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน”

“ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ข้าสามารถกลับบ้านไปเอาประกาศนั้นมาให้เจ้าดูเดี๋ยวนี้ก็ยังได้”

หัวคิ้วของเซิ่งฟางขยับเข้าหากันอย่างไม่อาจควบคุม

เขาเบนกระบี่ออก บอกให้ซ่างชิวกลับไปนำประกาศนั้นมา

“ในเมื่อที่บ้านเจ้ามีประกาศ เจ้าก็นำประกาศนั้นมาแสดงให้ข้าดู”

ซ่างชิวลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่นาน เขาก็วกกลับมา

ในมือเขายังถือประกาศที่สีออกเหลืองแล้วมาด้วยแผ่นหนึ่ง

เซิ่งฟางรับประกาศนั้นมา หลังกวาดสายตาอ่านก็รู้สึกว่ามีเสียงวิ้งดังขึ้นในหัว