FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 13

ตอนที่ 12

"ทุกอย่างที่ฉันควรจะได้ตั้งแต่แรก" คำตอบของวาวาทำให้น้ำหนาวหมุนตัวกลับมาสบตากับวาวาตรงๆ

"เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ?" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจนคนฟังรู้สึกขนลุก

"ทุกอย่างที่ฉันควรจะได้มันตั้งแต่แรก...เดี๋ยวฉันจะบอกแกอีกทีแกพูดแล้วนะว่าจะให้ในสิ่งที่ฉันอยากได้"

"หมายความว่ายังไงอะไรคือสิ่งที่แกอยากได้จากฉัน"

"ลองถามคุณภูวดลคุณพ่อที่แสนดีแสนอบอุ่นของแกดูสิ"

"พ่อฉันทำไม!" น้ำหนาวเอ่ยถามวาวาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างเอาเรื่อง

"น้องน้ำหนาว" วาวาเอ่ยเรียกน้ำหนาวว่าน้องสาวอย่างมีจริตด้วยท่าทางที่เหนือกว่าทำเอาทุกคนภายในห้องVIPต่างงุนงงกับสรรพนามที่วาวาใช้เรียกน้ำหนาว

"แกจะพูดอะไรก็พูดมา!"

"แกฉลาดนี่..อยากรู้ก็ไปสืบเอาเอง..น้องหนาว" วาวายืนกอดอกยักยิ้มมุมปากให้น้ำหนาวด้วยท่าทางยียวนจนดูน่าหมั่นไส้

"งานเลี้ยงเลิกแล้วพวกมึงกลับกันได้แล้ว" เป็นการันต์ที่พูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าน้ำหนาวกำลังจะพุ่งตัวเข้ามาหาวาวาด้วยอารมณ์ที่กราดเกรี้ยวการันต์รีบอุ้มน้ำหนาวออกมาจากตรงนั้นทันทีด้วยไม่อยากให้น้ำหนาวได้ยินในสิ่งที่วาวากำลังจะเอ่ยออกมา

"ไม่ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับแกฉันขอให้แกรับรู้เอาไว้ว่าฉันเกิดก่อนแกเจ็ดเดือน" วาวาตะโกนขึ้นตามแผ่นหลังบางของน้ำหนาวด้วยท่าทางที่เหนือกว่า

หลายวันต่อมา

@คลับหรูใจกลางกรุง

ภายในห้องVIP

ศิลานั่งฉีดมอร์ฟีนเข้าร่างกายอยู่ภายในห้องVIPของคลับมือหนาอีกข้างหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาดูดเข้าปอดฟอดใหญ่ระหว่างที่ศิลานอนเคลิ้มฝันหวานกำลังมีความสุขอยู่กับภาพเคลื่อนไหวของน้ำหนาวที่แล่นอยู่ในหัววาวาจึงเปิดประตูเข้ามาพลางเดินควงแขนมากับคู่ค้าคนสำคัญของศิลาตรงเข้ามานั่งลงฝั่งตรงข้ามของศิลาเธอจ้องมองท่าทางเคลิบเคลิ้มของเขาไม่วางตา

"ของล็อตใหม่ที่ทางคุณศิลาส่งให้ถูกใจผมมากเลยอย่างงี้ครั้งหน้าผมต้องสั่งเยอะกว่าเดิมแล้ว" คิรินคู่ค้าคนสำคัญของศิลาเอ่ยชมสินค้าตัวใหม่ที่ศิลาส่งให้ตนศิลาไม่ได้ตอบกลับอะไรคิรินเขายังคงหลับตาเคลิบเคลิ้มกับภาพในหัวที่มีน้ำหนาวอยู่ในนั้นไม่ได้สนใจหรือได้ยินในสิ่งที่คิรินพูดกับตนเลยสักนิดคิรินที่เห็นว่าศิลากำลังเคลิบเคลิ้มกับมอร์ฟีนอยู่จึงไม่อยากจะรบกวนเวลาความสุขของศิลา คิรินหยิบมอร์ฟีนบนโต๊ะขึ้นมาฉีดเข้าที่เส้นเลือดอย่างชำนาญก่อนจะเชิดหน้าหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับภาพจินตนาการในหัวโดยที่มีวาวานั่งซุกไซ้ขบกัดตามลำคอหนาของเขาตลอดเวลา

"เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนเธอนั่งรอฉันอยู่ที่นี่" คิรินเอ่ยบอกวาวาก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกไปเข้าห้องน้ำทำให้ตอนนี้มีเพียงแค่ศิลาและวาวาที่นั่งกันอยู่ภายในห้องแค่สองคนศิลาที่หลับตาอยู่ตั้งแต่แรกไม่รู้เลยว่าวาวาเองก็อยู่ในห้องนี้ด้วย

"คุณศิลาคะ" วาวาเอ่ยเรียกศิลาเพียงนิดก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงข้างๆกายของศิลาอย่างถือวิสาสะศิลาที่รับรู้ได้ถึงแรงยุบของโซฟาจึงลืมตาขึ้นมาช้าๆ

"ศิลาคะ" วาวาเอ่ยเรียกศิลาก่อนจะซบใบหน้าสวยลงบนไหล่แกร่งของศิลาอย่างออดอ้อน "เรามาสนุกกันหน่อยมั้ยคะ" คำเชื้อเชิญของวาวาทำให้ศิลาจ้องมองใบหน้าสวยของเธอไม่วางตามอร์ฟีนที่มีฤทธิ์กดประสาททำให้ศิลามองเห็นวาวาเป็นน้ำหนาวจึงซุกไซ้ลงที่ซอกคอขาวผ่องของวาวาอย่างหลงใหล

"คุณศิขา~เบาๆสิคะเดี๋ยวหนาวก็เข้ามาเห็นหรอกค่ะ" วาวาแสร้งเอ่ยห้ามศิลาอย่างมีจริตก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าแบรนด์เนมหรูของตัวเองขึ้นมากดถ่ายวีดีโอระหว่างที่ศิลากำลังซุกไซ้ซอกคอของเธออยู่ก่อนจะกดส่งวีดีโอเข้าไลน์ของน้ำหนาว

LINE : วาวา

"เรามีผัวคนเดียวกันแล้วนะ..ไม่สิ..พี่ได้กินคุณศิลาก่อนแกส่วนแกยังไม่เคยได้กิน..เพราะฉะนั้น..พี่คือเมียคนเดียวของคุณศิลา"

หลังจากพิมพ์ข้อความส่งไปหาน้ำหนาวเสร็จวาวาจึงถือวิสาสะเลื่อนมือบางขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของศิลาออกทีละเม็ดจนหมดเผยให้เห็นแผงอกแกร่งกำยำของศิลาได้อย่างชัดเจนวาวาที่เห็นว่าศิลายังคงเมายาอยู่จึงรีบถอดชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอได้อย่างชัดเจน

"หนาว..เฮียเคยนอกกายหนาวก็จริง..แต่ตั้งแต่หนาวจับได้ครั้งนั่นเฮียก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีกเลย" ศิลาตอบกลับแฟนสาวไปตามความเป็นจริงเขาพยายามเปล่งเสียงพูดออกมาด้วยความยากลำบาก

"เหอะ..ไม่ได้ยุ่งแล้วนี่อะไร..อีวาวามันเสร่อเสนอหน้ามายืนแก้ผ้าสวมกอดแกได้ยังไง!"

"หนาวเฮียเสพยาไปเยอะเฮีย..." ยังไม่ทันที่ศิลาจะพูดจบน้ำหนาวก็พุ่งตัวเข้ามากระชากผมของวาวาอย่างแรง

"อีวาวา!"

"โอ๊ย!ปล่อยมือออกจากผมฉันนะ!" วาวาจิกเล็บลงบนหลังมือของน้ำหนาวอย่างแรงจงใจจะทำให้น้ำหนาวเจ็บและปล่อยมือออกจากผมของเธอ

"ต่ำ!อีสัตว์เดรฉาน!" น้ำหนาวเหวี่ยงศีรษะของวาวาอย่างแรงจนร่างกายเปลือยเปล่าของวาวาถลาล้มลงกับพื้นน้ำหนาวเดินเข้ามาใช้มือเรียวตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาสะลึมสะลือของศิลาอย่างแรงด้วยความโกรธแค้น

"อย่าทำร้ายคุณศิลาเลยมันเป็นความผิดของฉันเอง" วาวาแสร้งเอ่ยห้ามทำให้น้ำหนาวที่กำลังยืนตบตีศิลาอยู่หันมาจัดการกับเธอแทน

"ได้" น้ำหนาวเดินเข้ามาตบวาวาอย่างไม่ยั้งมือโดยที่วาวายังไม่ทันได้ตั้งตัว

"โอ๊ย!" เพียะ! เพียะ! น้ำหนาวสาดแรงตบเข้าที่ใบหน้าของวาวาอย่างบ้าคลั่งโดยมีพรีมเดินเข้ามาล็อกเรียวแขนของวาวาเอาไว้จากด้านหลังอย่างรู้งาน

"แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!" น้ำหนาวเอ่ยถามพลางดึงกระชากผมของวาวาอย่างแรง "ฉันไม่คิดเลยนะว่าเพื่อนอย่างแกจะหักหลังฉันได้ลง" น้ำหนาวผลักวาวาล้มลงกับพื้นก่อนจะเข้าไปนั่งคร่อมบนตัวของวาวาพร้อมกับสาดฝ่ามือกระแทกลงที่ใบหน้าของวาวาไม่ยั้งราวกับคนคลุ้มคลั่ง

"หนาวพอแล้วมันจะตายแล้ว" พรีมเดินเข้ามาดึงตัวน้ำหนาวออกจากลำตัวของวาวาด้วยกลัวว่าวาวาจะตายก่อน

"ปล่อยฉัน!ฉันจะฆ่ามัน!" น้ำหนาวสติแตกจนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่เธอดีดดิ้นออกจากการเกาะกุมของพรีมอย่างแรงก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปกระชากผมของวาวาอีกรอบ