FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 20

ตอนที่ 19

"เลิกพูดถึงผู้ชายคนนั้นเถอะ" น้ำหนาวที่ได้ยินชื่อของศิลาน้ำเสียงของเธอจึงเปลี่ยนไปในทันที

"แต่คุณศิลาเขารักแกมากนะ"

"แกจะกลับบ้านกับฉันไหม?" น้ำหนาวเลิกคิ้วขึ้นสูงเอ่ยถามเปลี่ยนประเด็นด้วยไม่อยากจะพูดถึงอดีตแฟนหนุ่มให้เสียอารมณ์

"กลับสิ"

@คฤหาสน์ของน้ำหนาว

"แม่..ทำไมหน้าวาไม่เห็นจะเหมือนพ่อเลยวาคงไม่ใช่ลูกคนข้างบ้านหรอกใช่ไหม" วาวาเอ่ยถามผู้เป็นแม่ขณะที่นั่งส่องกระจกอยู่บนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งภายในห้องนอนของน้ำหนาว

"พูดบ้าอะไรของแก"

"วาส่องกระจกดูหน้าของตัวเองเทียบกับรูปถ่ายของพ่อทีไรก็ไม่เห็นจะเหมือนกันสักนิด" วาวาเอ่ยขึ้นพลางถือวิสาสะใช้ลิปสติกของน้ำหนาวมาทาบนปากของตัวเองอย่างอารมณ์ดี

"ภูวดลเป็นพ่อแท้ๆ ของแก เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว"

"แล้วนี่ผัวแม่ยังไม่กลับจากไดร์ฟกอล์ฟอีกเหรอ" วาวาเอ่ยถามผู้เป็นแม่เมื่อเห็นว่าดนัยสามีของผู้เป็นแม่ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว

"ไม่กลับอ่ะดีแล้วแกกับฉันจะได้ย้ายมาอยู่ที่นี่เลย"

"ไม่ใช่ว่าผัวแม่ไปนอนกกกับเมียน้อยอยู่หรอกนะ" วาวาเอ่ยพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาล้มตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มของน้ำหนาวข้างๆ ผู้เป็นแม่ของเธออย่างสบายใจราวกับห้องนอนของน้ำหนาวเป็นห้องนอนของเธอ

"มีก็มีไปสิรวยซะเปล่าแต่ งก สู้คุณภูวดลก็ไม่ได้ให้เงินฉันใช้ไม่ขาดมือ" ปาลีตอบพลางเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำของน้ำหนาวมาสวมใส่อย่างถือวิสาสะราวกับสิ่งของทุกอย่างภายในห้องนี้เป็นของเธอและลูก

"แต่พ่อกำลังจะล้มละลายนะ" วาวาดีดตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนพลางเดินเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้าของน้ำหนาวออกมาก่อนจะหยิบชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนที่เธอเคยเห็นศิลาซื้อให้น้ำหนาวและน้ำหนาวเองก็ชอบชุดตัวนี้มากชุดเดรสตัวนี้เป็นตัวโปรดที่น้ำหนาวสวมใส่บ่อยที่สุดเพราะศิลาเป็นคนซื้อให้น้ำหนาว วาวาหยิบชุดออกมาสวมใส่อย่างอารมณ์ดีราวกับชุดเดรสของน้ำหนาวเป็นชุดของเธอเอง

"ตระกูลผู้ดีระดับประเทศขนาดนี้แกคิดเหรอว่าพ่อแม่และก็พี่ชายของพ่อแกจะยอมให้พ่อแกล้มละลายง่ายๆ..ภูวดลก็แค่ไม่อยากพึ่งพาคนที่บ้านแต่เดี๋ยวใกล้จะล้มละลายเมื่อไหร่พี่ชายของพ่อแกก็เข้ามาช่วยพ่อแกอยู่ดี"

"ก็จริง..ตระกูลนี้เขาไม่ล้มละลายกันง่ายๆ หรอก..นี่แม่แต่คุณอัคคีก็หล่อมากเลยนะวาได้หมดนะทั้งคุณศิลาทั้งคุณอัคคีแต่เสียดายคุณอัคคีมีคู่หมั้นอยู่แล้ว"

"จะไปแคร์ทำไมก็แค่คู่หมั้น ยังไม่ได้แต่งกันสักหน่อยขนาดพ่อแกแต่งงานกับแม่ของอีน้ำหนาวแล้วฉันยังแย่งพ่อแกมาได้เลย" ปาลีเอ่ยขึ้นอย่างภาคภูมิใจที่ได้แย่งผู้ชายของผู้หญิงที่เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง..อย่างซิตาแม่ของน้ำหนาว

"แต่วาไม่อยากเป็นเมียน้อยเหมือนแม่หนิ"

"ถึงจะเป็นเมียน้อยแต่ก็ได้ใช้ตังค์เยอะกว่าเมียหลวงนะเมียหลวงก็ได้แค่นอนกอดใบทะเบียนสมรสและออกงานสังคมด้วยก็แค่นั้น..แกจะเลือกอะไรแกคิดว่าแบบไหนสบายที่สุดล่ะ"

"ก็ต้องเมียน้อยสิแม่ เมียน้อยไม่เห็นจะได้ทำอะไรเลยนอนรอผัวโอนเงินเข้าบัญชีอย่างเดียวแถมยังอิสระในการใช้ชีวิตจะช้อปปิ้งวันละกี่ล้านก็ได้"

"แต่ถ้าแกอยากจะเป็นเมียหลวงแกต้องกำจัดอีน้ำหนาวออกไปก่อน เพราะคุณศิลาดูรักมันมากถ้าไม่มีมันแกก็มีสิทธิ์"

"หนาวอย่านะ แกต้องมีสตินะจำที่ฉันบอกแกได้ไหมแกเป็นคนฉลาดแต่แกจะมาขาดสติเพราะอารมณ์ของแกไม่ได้นะ แกต้องแก้แค้นพวกมันให้มันตายทั้งเป็นวิธีแก้แค้นมีอีกเยอะแกไม่จำเป็นต้องตบมันให้มือแกมีเสนียดติด" น้ำหนาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อเรียกสติไม่ให้ตัวเองใช้อารมณ์มากจนขาดสติเหมือนครั้งที่แล้วก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านทันที

"แม่..ห้องนอนอีหนาวใหญ่เนาะสวยด้วยวาอยากได้บ้างแม่ขอพ่อให้ทำห้องแบบอีน้ำหนาวให้วาหน่อยสิ"

"จะสร้างห้องใหม่ทำไมแกก็อยู่ห้องนี้ไปเลยสิ ที่นี่มันบ้านพ่อแกนะ..แกมีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้"

"ก็จริง..แต่อีหนาวมันจะไม่อาละวาดบ้านแตกเหรอ"

"นี่มันอะไร" น้ำหนาวที่เปิดประตูห้องนอนของตัวเองเข้ามาเจอกับวาวาและแม่ของเธอนอนเล่นอยู่บนเตียงนอนของเธออย่างสบายใจสิ่งของภายในห้องนอนของน้ำหนาวถูกเคลื่อนย้ายไปไม่เป็นที่เป็นทางหนำซ้ำชุดโปรดของเธอที่ศิลาเป็นคนเลือกซื้อให้กลับไปอยู่บนตัวของวาวา

"น้องหนาว~กลับจากไปเฝ้าแม่มาเหนื่อยๆ ดื่มน้ำเย็นๆ รึยังลูกกก" ปาลีเอ่ยขึ้นอย่างมีจริตไม่ได้สะทกสะท้านที่เห็นน้ำหนาวสักนิด

"อีนรกแกกล้าดียังไงขึ้นมานอนบนเตียงนอนของฉัน" น้ำหนาวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างไม่สบอารมณ์พลางจ้องมองใบหน้าไร้สำนึกของสองแม่ลูกด้วยความโกรธแค้น

"น้องหนาวง่วงไหมคะ? จะขึ้นมานอนกับพี่วาก็ได้นะ" วาวาเอ่ยขึ้นอย่างมีจริตพลางนอนคว่ำใช้มือคางจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของน้ำหนาวอย่างมีจริตพร้อมกับกระดิกเท้าไปมาอย่างสบายใจ

"อีวาวาอีปรสิต ลุกออกมาจากเตียงนอนของฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะกระชากหัวแกออกไป" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันพยายามข่มอารมณ์เอาไว้ไม่ให้อาละวาดออกมาเหมือนอย่างครั้งที่แล้ว

"น้องหนาวทำไมพูดแบบนี้กับพี่วาล่ะคะไม่น่ารักเลยนะ" วาวาเอ่ยขึ้นอย่างมีจริตพลางจ้องมองใบหน้าโกรธแค้นแดงก่ำของน้ำหนาวอย่างท้าทายวาวาส่ายหน้าไปมาอย่างมีจริตทำเอาน้ำหนาวกำหมัดแน่นกับท่าทางของเธอ

"แกไม่ใช่พี่ฉัน..อีกะหรี่!" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำออกมาพร้อมกับถังน้ำ