FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 26

ตอนที่ 25

"แกมันสัตว์เดรัจฉาน ฉันเกลียดแก" น้ำหนาวตอกกลับศิลาอย่างไม่เกรงกลัวแม้ว่าตอนนี้เธอจะนอนอยู่ใต้ร่างของศิลาก็ตาม

"หึ" ศิลาแค่นเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน "ไม่เข็ดสินะ" มาเฟียหนุ่มสอดนิ้วกลางนิ้วนางเข้ามาในช่องทางรักบวมช้ำนิ้วแกร่งกระทุ้งเข้าออกถี่ๆ

"อื้อ!เจ็บ..ศิลาฉันเจ็บนะ" น้ำหนาวหนีบเรียวขาสวยเข้าหากันแน่นเมื่อโดนนิ้วยาวแกร่งกระหน่ำนิ้วเข้าออกจนเธอกระตุกสั่นสะท้านไปทั่วร่างเสียงน้ำแตกจากร่องสวาทบวมช้ำกระทบกับนิ้วแกร่งดังสะท้อนออกมาให้ได้ยินเด็กสาวกระตุกสั่นเกร็งอย่างหนักก่อนจะปลดปล่อยสายธารน้ำหวานสีใสไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือหนา

"อ๊ายยยยย" แม้จะปลดปล่อยสายธารน้ำหวานออกมาแล้วแต่ร่างกายของเด็กสาวก็ยังคงสั่นเกร็งสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง

"เมื่อคืนฉันคงใจดีมากเกินไป" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเข้มพลางตวัดลิ้นสากเลียนิ้วยาวแกร่งของตัวเองที่มีคราบน้ำหวานของน้ำหนาวติดอยู่ในมือ

"นายมันใจร้าย..อึกฮือๆ" น้ำหนาวต้องสะอื้นไห้อีกครั้งเมื่อโดนมือหนาของศิลาบีบขยำกลีบดอกไม้งามบวมเป่งของเธออีกครั้ง

"ต้องใจดีเหมือนใครล่ะ เหมือนไอ้เหี้ยที่โทรหาเธอเมื่อกี้อะเหรอ?"

"อึก..ไม่ต้องเหมือนใครหรอกแค่ลดความเลวลงบ้างจะขอบคุณมาก" น้ำหนาวเอ่ยกระแทกเสียงใส่หน้าของศิลา

"ปากดี" ศิลาเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างหงุดหงิดพลางชักรูดแก่นกายใหญ่สองสามครั้งเป็นการเตรียมความพร้อมก่อนจะสอดส่วนหัวเห็ดบานเบอะเข้ามาภายในกายสาว

"อื้อ!" ความใหญ่โตของแก่นกายใหญ่สร้างความเจ็บปวดให้กับเด็กสาวเป็นอย่างมาก

"อื้อ!ฉันเจ็บ..อึก..ฉันรับไม่ไหวแล้ว" เด็กสาวสะอื้นไห้อย่างหนักเธอแสดงความอ่อนแอออกมาผ่านหยาดน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสายความเจ็บปวดที่ได้รับจากศิลาทำเอาเธอกระตุกเกร็งเหยียดขาตรงราวกับกำลังจะชักศิลาที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบถอดแก่นกายใหญ่ออกมา

"ถ้าลุกไหวก็รีบไปอาบน้ำวันนี้ฉันต้องเข้าบริษัท" ศิลาเอ่ยพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"ที่ฉันพูดเธอไม่ได้ยิน?" ศิลาหันหน้ากลับมามองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของน้ำหนาวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอนอนแน่นิ่ง

"..."

"เธอมีทางเลือกแค่สองทาง จะนอนให้ฉันกระแทกหรือจะลุกไปอาบน้ำแล้วเข้าบริษัทกับฉัน" น้ำหนาวที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงค่อยๆ พยุงร่างกายบอบช้ำลุกออกจากเตียงนอนน้ำหนาวกัดฟันข่มความเจ็บปวดบริเวณใจกลางความเป็นสาวที่บวมช้ำอย่างหนักจากการกระทำที่ป่าเถื่อนของศิลาเธอค่อยๆ ก้าวขาเรียวสวยเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างทุลักทุเลโดนที่มือบางกุมหน้าท้องแบนราบเอาไว้ตลอดเวลา

"อึก..ไอ้ซาดิสม์อย่าให้ถึงตาฉันบ้าง" น้ำหนาวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างโกรธแค้นพลางจ้องมองเรือนร่างบอบช้ำของตัวเองผ่านกระจกเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าตามผิวเนื้อขาวผ่องของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยความรุนแรงป่าเถื่อนของศิลาทุกสัดส่วนบนเรือนร่างของเธอมีแต่รอยดูดรอยเขี้ยวทั่วทั้งเรือนร่างไม่เว้นแม้แต่พวงแก้มนวลของเธอศิลาก็ทำไว้น้ำหนาวใช้มือบางถูรอยเขี้ยวของศิลาออกจากพวงแก้มอย่างนึกรังเกียจ

"นี่เสื้อผ้าเธอ" ศิลายื่นชุดเดรสสีดำสายเดี่ยวให้น้ำหนาวก่อนจะเดินผ่านหน้าเธอไปอาบน้ำที่ใต้ฝักบัวอย่างใจเย็นน้ำหนาวมองท่าทางใจเย็นราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นของศิลาด้วยความเคียดแค้นเกลียดชัง

"นับแต่วันนี้ไปเธอต้องย้ายมาอยู่กับฉันที่นี่ฉันจะเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเธอเอง" ศิลาออกคำสั่งเสียงเข้มขณะที่พยุงเอวคอดกิ่วของน้ำหนาวเดินลงจากบันไดบ้าน

"ไม่" น้ำหนาวปฏิเสธเสียงแข็ง

"ถ้าคิดว่าจะเดินออกจากบ้านหลังนี้ได้ก็ลองดู"

"เดซี่~คิดถึงจังเลย" น้ำหนาวที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงอยู่เหลือบตาไปเห็นแมวเปอร์เซียสีขาวตัวอ้วนที่ศิลาเป็นคนซื้อมาให้เธอขึ้นมากอดเอาไว้ก่อนจะเดินนำศิลาออกไปที่หน้าคฤหาสน์รอยยิ้มของเธอทำเอาศิลาตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่งนานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเธอ

@บริษัทSTONE

"จะเรียนคณะอะไร" ศิลาเอ่ยถามน้ำหนาวระหว่างที่นั่งทำงานอยู่ที่เก้าอี้ของผู้บริหาร

"..."

"เลิกเล่นโทรศัพท์แล้วตอบคำถามฉัน" ศิลาดุน้ำหนาวเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนตักแกร่งของเขาไม่ยอมตอบคำถาม

"บริหาร" น้ำหนาวตอบเสียงห้วนๆ อย่างไม่เต็มใจจะตอบ