FIERCE MAFIA พิษรักแฟนเก่า นิยาย บท 34

ตอนที่ 33

01 : 01 น.

@คฤหาสน์ของศิลา

"หนาวนอนรึยัง" ศิลาเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หรูของตัวเองพลางเอ่ยถามนาวามือขวาคนสนิทของตัวเองที่ทำหน้าที่อยู่เฝ้าดูแลความปลอดภัยให้กับน้ำหนาวในระหว่างที่เขาออกไปจัดการกับวาวา

"ยังครับ นายหญิงบอกแต่ว่าอยากกลับบ้าน" ศิลาที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงรีบสาวเท้าเดินขึ้นไปหาน้ำหนาวที่ห้องนอนชั้นสองของบ้านในทันที

"หนาว" ศิลาเอ่ยเรียกน้ำหนาวที่นั่งกอดกระเป๋าเป้เสื้อผ้าของตัวเองเอาไว้อยู่บนเตียงนอนของเขา

"ทำไมยังไม่นอนอีก" ศิลาเอ่ยถามด้วยเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วน้ำหนาวยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนโดยเธอยังคงสวมใส่เสื้อผ้าชุดเดิมแบบเมื่อตอนกลางวันที่ไปเดินห้างด้วยกัน

"..." น้ำหนาวยังคงนิ่งเงียบก้มหน้าก้มตาไม่กล้าแหงนหน้าขึ้นมามองใบหน้าหล่อเหลาของศิลา ด้วยรู้สึกหวาดกลัวศิลาตั้งแต่ที่เธอโดนวาวายุยงที่ห้างสรรพสินค้าดังเมื่อตอนกลางวันแล้ว

"มานอนบนอกเฮียมา" ศิลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นก่อนจะเดินเข้ามาล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนข้างๆกับน้ำหนาว

"เป็นอะไร" ศิลาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าน้ำหนาวขยับสะโพกถอยห่างจากเขาราวกับกำลังหวาดกลัวเขาอยู่

"ใครพูดอะไรที่ไม่ดีให้ฟัง" น้ำหนาวไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอเอาแต่นั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา "ผู้หญิงที่คุยกับหนาวในร้านเสื้อผ้าไม่ใช่พี่สาวของหนาวแล้วก็ไม่ใช่แฟนเก่าของเฮีย"

"?" น้ำหนาวหันมาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของศิลาด้วยความงุนงงและสงสัยในเวลาเดียวกันแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

"หนาวเป็นแฟนคนแรกและเป็นแฟนคนเดียวของเฮีย"

"แต่ผู้หญิงคนนั้น..."

"อย่าไปใส่ใจ ที่ผู้หญิงคนนั้นพูดมันคือเรื่องโกหกทั้งหมด"

"เรื่องโกหก" น้ำหนาวพึมพำกับตัวเองเบาๆและคิดตามที่ศิลาเอ่ย

"ต่อจากนี้ไปผู้หญิงคนนั้นจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับหนาวอีก...ขึ้นมานอนบนอกของเฮียมา" น้ำหนาวส่ายหน้าปฏิเสธเธอยังคงนั่งกอดกระเป๋าเป้ที่มีเสื้อผ้าของเธออยู่ภายในกระเป๋าเป้อยู่ที่เดิม

"ไม่ต้องกลัว มานี่มา" ศิลาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นพลางอุ้มน้ำหนาวขึ้นมานอนทาบทับบนแผงอกแกร่งของตัวเอง

"ศิลาเป็นคนเลวใช่ไหม" น้ำหนาวเอ่ยถามพลางซบใบหน้าสวยหวานแนบลงบนแผงอกแกร่งของศิลา

"เลวตั้งแต่เกิดแล้ว" น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นของศิลาทำเอาน้ำหนาวสะดุ้งตกใจเล็กน้อยใบหน้าขาวอมชมพูเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเผือดในทันทีเมื่อได้ฟังที่ศิลาเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา

"ถ้าหนาวไม่ดื้อเฮียก็จะไม่ทำร้ายหนาว"

"หนาวจะไม่ดื้อ" น้ำหนาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือศิลาที่เห็นอย่างนั้นจึงใช้มือหนาลูบศีรษะทุยเล็กของเธออย่างอ่อนโยนเพื่อเป็นการปลอบประโลมไม่ให้เธอหวาดกลัวเขา

"ครับ มานี่มา" ศิลาพลิกตัวนอนตะแคงข้างโดยที่จัดแจงท่าทางให้น้ำหนาวนอนอยู่ใต้ร่างข้างๆกายของเขา

"ศิลาไปไหนมา"

"ไปจัดการธุระให้หนูนิดหน่อย"

"ธุระให้หนู?"

"ไม่ได้สำคัญอะไร ไม่ต้องใส่ใจหรอก"

"ธุระอะไรเหรอ"

"นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เฮียมีเรื่องต้องทำแต่เช้า" ศิลาเอ่ยพลางจุมพิตลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของน้ำหนาวอย่างอ่อนโยนก่อนจะนอนกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดจนเธอเผลอหลับไปเอง จึงค่อยๆลุกขึ้นมาอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วจึงกลับไปนอนกอดเธอเอาไว้เหมือนเดิม

04 : 04 น.

@คฤหาสน์ของภูวดล

"คุณคะทำไมยัยวายังไม่กลับบ้านอีก นี่ก็ตีสี่แล้วลีโทรไปยัยวาก็ปิดเครื่อง" ปาลีเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนเตียงนอนกับภูวดลด้วยท่าทางกระวนกระวายร้อนใจด้วยเธอเองโทรหาวาวาผู้เป็นลูกสาวนับร้อยสายแล้วแต่โทรยังไงก็โทรไม่ติด

"คงนอนบ้านเพื่อน คุณอย่าคิดมากเลย" ภูวดลเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียง่วงนอนเต็มที

"ปกติยัยวาจะไม่ปิดเครื่อง ยัยวาติดโทรศัพท์จะตาย"

"ไม่มีอะไรหรอกคุณ นอนเถอะ" ภูวดลเอ่ยก่อนจะหลับตาลงราวกับไม่ได้สะทกสะท้านที่ปาลีติดต่อวาวาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

"แต่คุณคะ..."

"เดี๋ยวพรุ่งนี้วาก็กลับมาเอง วาติดเที่ยวกลางคืนขนาดไหนคุณก็รู้ดี" ภูวดลเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนที่ปาลีจะได้พูดจบประโยค

วันต่อมา