Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 28

"หมอเป็นคนตลก หรือแค่อยากให้หนูดีขึ้น-_-"

"ทั้งคู่ ถ้าคุณดีขึ้นผมจะรู้สึกดีมาก ^^" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วถอนหายใจออกมา มันดีขึ้นนะที่ได้พูดได้ระบายกับหมอ แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเลย..ที่รู้ว่าจริงๆแล้ว...

ฉันยังชอบไคล์

"เอางี้ ถ้ายังไม่ไหว ช่วงนี้ก็อยู่กับเพื่อน และครอบครัวนะ อย่าเพิ่งอยู่คนเดียว^^"

"ค่ะ"

"วันนี้มีเท่านี้ ผมจะนัดคุณอีกทีอาทิตย์หน้า แต่ถ้าอึดอัดไม่ไหว อยากมาตอนไหนก็มาได้นะ นี่นามบัตรผม^^"

หมอเลื่อนนามบัตรสีขาวๆบนโต๊ะให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ "

ระหว่างที่ฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ..จะไปจ่ายเงิน ฉันก็พลิกอ่านนามบัตรหมอไปด้วย หมอชื่อ ธันวา จารุวัตน์ (ธันวา) จิตแพทย์ อืม...งั้นเมมว่าหมอธันวาแล้วกันที่วงเล็บคงเป็นชื่อเล่นหมอ

พอจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินไปนั่งรอก้านแก้วแถวแผนกฉุกเฉินต่อ การที่ได้นั่งโง่ๆมองคนอื่นร้องโอดโอยเลือดอาบเข้าไปในห้อง มันก็ทำฉันคิดได้ขึ้นมาอยู่นะ

ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนว่ะ...จะเจ็บ จะป่วย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอเป็นอะไรมาแล้วยังไง...นั่นแหละพ่อแม่ครอบครัวร้องไห้โฮหน้าห้อง ทำไมเราต้องทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้วะ

"ฉันบอกมันแล้วว่าให้ใจเย็นๆ แค่แฟนมีคนอื่นทำไมต้องเสียใจขับรถเร็วขนาดนี้ฮือๆ ใช้แต่อารมณ์ตลอด ไม่รักตัวเองเลยรึไง!"

ฉันนั่งมองญาติคนไข้ร้องไห้จนทรุดลงไปนั่งที่พื้น จนสิ่งที่ป้าแกพูด ทำคำนั้นของหมอธันวา..ผุดขึ้นมาในหัวฉันทันที เปอร์เซ็นต์อารมณ์กับความรู้สึก..

ที่เราเลือกตั้งค่าให้ตัวเอง

โอเค ต่อไปนี้ฉันจะพยายามแล้วกัน ฉันต้องทำให้ได้ ถึงจะไม่สมหวังกับไคล์ ฉันก็ต้องเดินหน้าต่อ และฉันคิดว่าคนข้างๆรอบตัวฉัน พวกเขาช่วยฉันได้แน่นอน

สองชั่วโมงที่ฉันมองรถพยาบาลเข้ามาคันแล้วคันเล่า ที่ก้านแก้วมันยังไม่ออกเวร มันคงวุ่นอยู่ในห้องนั้น คงจะอุบัติเหตุใหญ่มาก มีหมอคนอื่นวิ่งเข้าไปสมทบอีกตั้งหลายคน ทุกคนดูยุ่งจนทำอะไรไม่ทัน..หรือฉันต้องทำตัวยุ่งๆแบบนี้วะ

ฉันดูนาฬิกาข้อมือ..ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว โทรหาก้านแก้วมันก็ไม่รับสายเลย อะไรของมันวะ ยุ่งหรืออะไรก็รับก่อนไม่ได้เหรอ?! ฉันจะได้รอถูก-_-

"เฮ้ย รอนานไหมวะ" ฉันหันขวับไปมองตามมือใหญ่ๆที่สะกิดไหล่ตัวเอง อ้าว..ก้านแก้ว ทำไมเสียงมันแมนจังวะ -_-

"นาน...ทำอะไรอยู่?-_-"

"เออ โทษที หมอที่เข้าเวรต่อมาช้า"

"แหมๆคุณหมอก้าน คุยกับแฟนสะขรึมเลยนะคะ^^" ขณะที่ฉันยืนกลอกตาใส่มัน พี่ๆพยาบาลที่นั่งซักประวัติหน้าห้องฉุกเฉิน เธอก็แซวขึ้นมา แฟนบ้าบอคอแตกอะไรวะ!! นี่คนที่โรงพยาบาลไม่รู้เหรอ? ว่าอีหมอก้านแก้วมันเป็นตุ๊ด-_-

"ครับ ปกติคุยกันแบบนี้ ^^" !!

ฉันเงยหน้ามองมันแบบ...แบบนี้พ่อมึงสิ!! สงสารตัวเองสุดๆ ไม่พอแค่นั้นมีหมอคนนึงเดินมาหามันอีก ถ้าคิดว่าฉันเป็นแฟนก้านแก้ว กูไม่อินนะ..กลัวฟ้าผ่า-_-

"ก้านโทษทีนะที่มาช้า เดี๋ยวไว้กูชดให้วันหลัง^^" ก้านแก้วยิ้มแล้วพยักหน้า จนหมอคนนั้นกอดคอมัน เฮ้ยๆ ก้านแก้วหน้าแดงด้วย...นี่คือสาเหตุที่มันแอ๊บแมนถูกไหม?!-_-

"ดีใจด้วยเว้ย! ว่าที่หมอสกิน^^"

"ขอบใจนะฮาวาย ไม่ๆ เออๆ! ขอบใจมากมึง ^^" เกือบหลุด แต่หมอคนนั้นจับไม่ได้ เขาหันมามองฉันแล้วพยักหน้าทักทายแทน แถมยังยิ้ม..และบอกว่า

"ไอ้ก้านแต่งเมื่อไหร่ อย่าลืมการ์ดนะเว้ย^^!" แต่ง!? อีก้านแก้ว!!! มึงแก้ข่าวเดี๋ยวนี้ ฉันรีบกระทุ้งแขนมันทันที ถ้าฉันเป็นเพื่อนมันอยู่แบบนี้ ฉันขึ้นคานแน่นอน

"ไม่ใช่แฟนกูเว้ย เพื่อนๆ มันโสดไม่มีใครเอา" แอบด่ากู จนหมอคนนั้นมองหน้ากูแปลกๆเลย

"อ้าวเหรอ เออๆ งั้นกูไปทำงานละ "

"เออๆ บาย"

พอก้านแก้วลาเพื่อนและออกเวรอะไรของมันเสร็จ มันก็กลับพร้อมฉันนี่แหละ ฉันแวะส่งมันที่คอนโดก่อนเข้าบริษัท และฉันก็ลืมเรื่องอื่นทุกอย่างเลย เมื่อตัวเองเข้าประชุมช่วงบ่ายยาวๆจนถึงค่ำ พอออกจากห้องประชุม ฉันดันปวดหัวเรื่องงานแทนซะงั้น

ก็ดี ทำตัวยุ่งๆทำงาน นี่อาจจะเป็นวิธีที่ทำให้ฉัน..เลิกใจจดใจจ่ออยู่กับไคล์ หันไปทำงาน อยู่กับเพื่อนๆ และครอบครัวแทน นั่นแหละเหมือนที่หมอแนะนำเดะๆเลย

อีกอย่าง..ถ้ากลับไปนอนคอนโด ฉันมีโอกาสเจอไคล์และฟุ้งซ่านแน่นอน ไปอยู่บ้านฉันยังมีย่ามีแม่บ้านมีคนใช้เยอะแยะให้คุย งั้นช่วงนี้ฉันขออยู่บ้านดีกว่า ตัดปัญหาให้มันจบๆ จะได้อยู่เป็นเพื่อนย่าด้วย เพราะพ่อแม่ฉันก็ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว แต่ฉันต้องบอกแม่ก่อน

ระหว่างที่ฉันเปิดแอปเลืื่อนหาไลน์แม่ ฉันก็เห็นไลน์ไคล์ผ่านๆตา เขาเอาสเตตัสนั้นออกแล้ว...และตั้งว่า

-ใครอยากแลกไฟลท์ส่งมา ถ้าว่างตรงรับหมด -

คืออะไรวะไม่เข้าใจ ต้นไม้ในไลน์ครอบครัวก็เงียบกริบ เดี๋ยวนี้ไม่บอกเลยว่าบินไปไหนบ้าง เฮ้อ! ช่างมันเถอะ..มันโตแล้ว

พอฉันส่งไลน์บอกแม่เสร็จฉันก็อาบน้ำนอน วันนี้ฉันเหนื่อยมาก หลับได้แบบไม่ต้องพึ่งไวน์หรือยาแก้แพ้ สักกะเม็ดเดียว

ตื่นเช้ามาก็ไปทำงานปกติ หลายวันมานี้ทำแบบนี้ทุกวัน! ทำตัวยุ่งๆว่างก็หาซีรี่ย์ดูและออกไปกินข้าวกับทิชาก้านแก้ว จนวันนี้ความฮามันบังเกิดสุดๆเลยแหละ!!...เมื่อทิชากับก้านแก้วว่างตรงกัน และเจอกันครั้งแรก!!

"นายชื่ออะไรอ่ะ^\\\^?" ทิชาถามเขินๆ จนฉันที่ก้มดูเมนูรีบเงยหน้ามอง ใช่!! ก้านแก้วมันหล่ออปป้าตามสเป็คทิชา ฉันก็ลืมเกริ่นให้ทิชาฟังเลย...ว่าเพื่อนที่จะพามากินข้าวด้วย เป็นตุ๊ด-_-

"ชื่อก้านแก้ว" ก้านแก้วตอบพลางเปิดเมนูดู

"ผู้ชายอะไรชื่อก้านแก้ว แต่ช่างเถอะ...เราชื่อทิชานะ โสดด้วย^^" ทิชายิ้มหวาน จนก้านแก้วชี้ให้ฉันดูขนที่แขนมัน

"ใบไม้..มึงดูแขนกู ดาเมจเพื่อนมึงแรงมาก ทำขนกูลุกพรึบ!"

"อะไรอ่ะ..ทะ ทำไม?0.0" ทิชาทำหน้างง และตกใจมาก