Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 28

"หมอเป็นคนตลก หรือแค่อยากให้หนูดีขึ้น-_-"

"ทั้งคู่ ถ้าคุณดีขึ้นผมจะรู้สึกดีมาก ^^" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วถอนหายใจออกมา มันดีขึ้นนะที่ได้พูดได้ระบายกับหมอ แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเลย..ที่รู้ว่าจริงๆแล้ว...

ฉันยังชอบไคล์

"เอางี้ ถ้ายังไม่ไหว ช่วงนี้ก็อยู่กับเพื่อน และครอบครัวนะ อย่าเพิ่งอยู่คนเดียว^^"

"ค่ะ"

"วันนี้มีเท่านี้ ผมจะนัดคุณอีกทีอาทิตย์หน้า แต่ถ้าอึดอัดไม่ไหว อยากมาตอนไหนก็มาได้นะ นี่นามบัตรผม^^"

หมอเลื่อนนามบัตรสีขาวๆบนโต๊ะให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ "

ระหว่างที่ฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ..จะไปจ่ายเงิน ฉันก็พลิกอ่านนามบัตรหมอไปด้วย หมอชื่อ ธันวา จารุวัตน์ (ธันวา) จิตแพทย์ อืม...งั้นเมมว่าหมอธันวาแล้วกันที่วงเล็บคงเป็นชื่อเล่นหมอ

พอจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินไปนั่งรอก้านแก้วแถวแผนกฉุกเฉินต่อ การที่ได้นั่งโง่ๆมองคนอื่นร้องโอดโอยเลือดอาบเข้าไปในห้อง มันก็ทำฉันคิดได้ขึ้นมาอยู่นะ

ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนว่ะ...จะเจ็บ จะป่วย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอเป็นอะไรมาแล้วยังไง...นั่นแหละพ่อแม่ครอบครัวร้องไห้โฮหน้าห้อง ทำไมเราต้องทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้วะ

"ฉันบอกมันแล้วว่าให้ใจเย็นๆ แค่แฟนมีคนอื่นทำไมต้องเสียใจขับรถเร็วขนาดนี้ฮือๆ ใช้แต่อารมณ์ตลอด ไม่รักตัวเองเลยรึไง!"

ฉันนั่งมองญาติคนไข้ร้องไห้จนทรุดลงไปนั่งที่พื้น จนสิ่งที่ป้าแกพูด ทำคำนั้นของหมอธันวา..ผุดขึ้นมาในหัวฉันทันที เปอร์เซ็นต์อารมณ์กับความรู้สึก..

ที่เราเลือกตั้งค่าให้ตัวเอง

โอเค ต่อไปนี้ฉันจะพยายามแล้วกัน ฉันต้องทำให้ได้ ถึงจะไม่สมหวังกับไคล์ ฉันก็ต้องเดินหน้าต่อ และฉันคิดว่าคนข้างๆรอบตัวฉัน พวกเขาช่วยฉันได้แน่นอน

สองชั่วโมงที่ฉันมองรถพยาบาลเข้ามาคันแล้วคันเล่า ที่ก้านแก้วมันยังไม่ออกเวร มันคงวุ่นอยู่ในห้องนั้น คงจะอุบัติเหตุใหญ่มาก มีหมอคนอื่นวิ่งเข้าไปสมทบอีกตั้งหลายคน ทุกคนดูยุ่งจนทำอะไรไม่ทัน..หรือฉันต้องทำตัวยุ่งๆแบบนี้วะ

ฉันดูนาฬิกาข้อมือ..ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว โทรหาก้านแก้วมันก็ไม่รับสายเลย อะไรของมันวะ ยุ่งหรืออะไรก็รับก่อนไม่ได้เหรอ?! ฉันจะได้รอถูก-_-

"เฮ้ย รอนานไหมวะ" ฉันหันขวับไปมองตามมือใหญ่ๆที่สะกิดไหล่ตัวเอง อ้าว..ก้านแก้ว ทำไมเสียงมันแมนจังวะ -_-

"นาน...ทำอะไรอยู่?-_-"

"เออ โทษที หมอที่เข้าเวรต่อมาช้า"

"แหมๆคุณหมอก้าน คุยกับแฟนสะขรึมเลยนะคะ^^" ขณะที่ฉันยืนกลอกตาใส่มัน พี่ๆพยาบาลที่นั่งซักประวัติหน้าห้องฉุกเฉิน เธอก็แซวขึ้นมา แฟนบ้าบอคอแตกอะไรวะ!! นี่คนที่โรงพยาบาลไม่รู้เหรอ? ว่าอีหมอก้านแก้วมันเป็นตุ๊ด-_-

"ครับ ปกติคุยกันแบบนี้ ^^" !!

ฉันเงยหน้ามองมันแบบ...แบบนี้พ่อมึงสิ!! สงสารตัวเองสุดๆ ไม่พอแค่นั้นมีหมอคนนึงเดินมาหามันอีก ถ้าคิดว่าฉันเป็นแฟนก้านแก้ว กูไม่อินนะ..กลัวฟ้าผ่า-_-

"ก้านโทษทีนะที่มาช้า เดี๋ยวไว้กูชดให้วันหลัง^^" ก้านแก้วยิ้มแล้วพยักหน้า จนหมอคนนั้นกอดคอมัน เฮ้ยๆ ก้านแก้วหน้าแดงด้วย...นี่คือสาเหตุที่มันแอ๊บแมนถูกไหม?!-_-

"ดีใจด้วยเว้ย! ว่าที่หมอสกิน^^"

"ขอบใจนะฮาวาย ไม่ๆ เออๆ! ขอบใจมากมึง ^^" เกือบหลุด แต่หมอคนนั้นจับไม่ได้ เขาหันมามองฉันแล้วพยักหน้าทักทายแทน แถมยังยิ้ม..และบอกว่า

"ไอ้ก้านแต่งเมื่อไหร่ อย่าลืมการ์ดนะเว้ย^^!" แต่ง!? อีก้านแก้ว!!! มึงแก้ข่าวเดี๋ยวนี้ ฉันรีบกระทุ้งแขนมันทันที ถ้าฉันเป็นเพื่อนมันอยู่แบบนี้ ฉันขึ้นคานแน่นอน

"ไม่ใช่แฟนกูเว้ย เพื่อนๆ มันโสดไม่มีใครเอา" แอบด่ากู จนหมอคนนั้นมองหน้ากูแปลกๆเลย

"อ้าวเหรอ เออๆ งั้นกูไปทำงานละ "

"เออๆ บาย"

พอก้านแก้วลาเพื่อนและออกเวรอะไรของมันเสร็จ มันก็กลับพร้อมฉันนี่แหละ ฉันแวะส่งมันที่คอนโดก่อนเข้าบริษัท และฉันก็ลืมเรื่องอื่นทุกอย่างเลย เมื่อตัวเองเข้าประชุมช่วงบ่ายยาวๆจนถึงค่ำ พอออกจากห้องประชุม ฉันดันปวดหัวเรื่องงานแทนซะงั้น

ก็ดี ทำตัวยุ่งๆทำงาน นี่อาจจะเป็นวิธีที่ทำให้ฉัน..เลิกใจจดใจจ่ออยู่กับไคล์ หันไปทำงาน อยู่กับเพื่อนๆ และครอบครัวแทน นั่นแหละเหมือนที่หมอแนะนำเดะๆเลย

อีกอย่าง..ถ้ากลับไปนอนคอนโด ฉันมีโอกาสเจอไคล์และฟุ้งซ่านแน่นอน ไปอยู่บ้านฉันยังมีย่ามีแม่บ้านมีคนใช้เยอะแยะให้คุย งั้นช่วงนี้ฉันขออยู่บ้านดีกว่า ตัดปัญหาให้มันจบๆ จะได้อยู่เป็นเพื่อนย่าด้วย เพราะพ่อแม่ฉันก็ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว แต่ฉันต้องบอกแม่ก่อน

ระหว่างที่ฉันเปิดแอปเลืื่อนหาไลน์แม่ ฉันก็เห็นไลน์ไคล์ผ่านๆตา เขาเอาสเตตัสนั้นออกแล้ว...และตั้งว่า

-ใครอยากแลกไฟลท์ส่งมา ถ้าว่างตรงรับหมด -

คืออะไรวะไม่เข้าใจ ต้นไม้ในไลน์ครอบครัวก็เงียบกริบ เดี๋ยวนี้ไม่บอกเลยว่าบินไปไหนบ้าง เฮ้อ! ช่างมันเถอะ..มันโตแล้ว

พอฉันส่งไลน์บอกแม่เสร็จฉันก็อาบน้ำนอน วันนี้ฉันเหนื่อยมาก หลับได้แบบไม่ต้องพึ่งไวน์หรือยาแก้แพ้ สักกะเม็ดเดียว

ตื่นเช้ามาก็ไปทำงานปกติ หลายวันมานี้ทำแบบนี้ทุกวัน! ทำตัวยุ่งๆว่างก็หาซีรี่ย์ดูและออกไปกินข้าวกับทิชาก้านแก้ว จนวันนี้ความฮามันบังเกิดสุดๆเลยแหละ!!...เมื่อทิชากับก้านแก้วว่างตรงกัน และเจอกันครั้งแรก!!

"นายชื่ออะไรอ่ะ^\\\^?" ทิชาถามเขินๆ จนฉันที่ก้มดูเมนูรีบเงยหน้ามอง ใช่!! ก้านแก้วมันหล่ออปป้าตามสเป็คทิชา ฉันก็ลืมเกริ่นให้ทิชาฟังเลย...ว่าเพื่อนที่จะพามากินข้าวด้วย เป็นตุ๊ด-_-

"ชื่อก้านแก้ว" ก้านแก้วตอบพลางเปิดเมนูดู

"ผู้ชายอะไรชื่อก้านแก้ว แต่ช่างเถอะ...เราชื่อทิชานะ โสดด้วย^^" ทิชายิ้มหวาน จนก้านแก้วชี้ให้ฉันดูขนที่แขนมัน

"ใบไม้..มึงดูแขนกู ดาเมจเพื่อนมึงแรงมาก ทำขนกูลุกพรึบ!"

"อะไรอ่ะ..ทะ ทำไม?0.0" ทิชาทำหน้างง และตกใจมาก

"เอิ่ม..ร้อนฉ่า!! แล้วไคล์ของหล่อนไปไหนนังใบไม้ บินรึป่าว" ฉันส่ายหน้าตอบเบาๆ ไม่อยากสนใจ แต่ทิชาดันเอามือท้าวคางจ้องฉันตาไม่กระพริบ ก่อนมันจะเหล่ไปที่โทรศัพท์ฉัน..ที่วางบนโต๊ะ

"น้องชายแก..น่าจะรู้นะ"

"ไม่ได้บินด้วยกันมั้ง -_- " ก้านแก้วทำปากล้อเลียนฉันและเริ่มสั่งข้าวให้ แต่ทิชามันยังไม่หยุด! เหมือนมันกำลังหาคำตอบให้พี่ชายมันยังไงอย่างงั้นล่ะ!

"น้องสาวไคล์ ชื่อไรนะ..คานะๆนั่นน่ะ เอาเบอร์มา..ฉันถามเอง"

"ทิชา-_-"

"เอามาเหอะน่า จะได้รู้ๆไปเลย..ว่าพี่น้ำปั่นกับไคล์ยังไงกัน ฉันยังไม่คาดโทษแกนะใบไม้ ที่ชอบไคล์และไม่บอกฉันน่ะ -_-!"

แม่ง...เล่นกูซะไปไหนไม่ถูกเลย

"แกโทรไปแบบนี้ เดี๋ยวบ้านนู้น..ก็คิดว่าฉันยังอยากได้ไคล์อยู่ ไม่เอาแล้วนะ ฉันโอเคขึ้นเยอะแล้ว-_-"

"งั้นกินข้าวเสร็จไปซื้อยากัน ^^" โอ้ย!! มันต้องรู้ให้ได้ว่างั้น

ไปก็ไป!

พอกินข้าวเสร็จฉันกับก้านแก้วก็จำใจไปกับทิชา เราสามคนขับรถไปร้านยาคานะ กูเข้าไปซื้อยาดม ก้านแก้วซื้อน้ำเกลือแร่ ส่วนทิชา...มันไม่ซื้ออะไรเลย! มันไม่เนียนด้วย!

มันไปเกาะเคาน์เตอร์ยาถามคานะโต้งๆเลย!!

"คานะ ไคล์ไปไหนเหรอ?" คานะทำหน้างง แล้วมองหน้าฉัน ฉันจึงทำเลือกของอย่างอื่นพลางๆ ไม่สนใจ มองทำไม..ไม่อยากรู้

"พี่ไคล์ไปบินค่ะ ไม่ได้กลับไทยหลายวันแล้ว ได้ข่าวว่า ใครมาขอแลกไฟลท์พี่ไคล์รับหมดเลย และรับแต่ไฟลท์ไกลๆด้วยค่ะ เหมือนเลี่ยงกลับไทย"

ฉันที่ยืนเลือกของอยู่...หยุดนิ่ง พยายามตั้งใจฟังคานะพูดชัดๆ

"ทำไมทำแบบนั้น พี่ชายคานะจีบพี่น้ำปั่นอยู่ไม่ใช่เหรอ?" ทิชาไทม์ต่อ

"ค่ะ คานะก็สงสัยกับแม่ค่ะ ว่าช่วงจีบสาวแบบนี้ แทนที่ว่างๆจะพากันไปเดท แต่ทำไมพี่ไคล์แลกไฟลท์เอาแต่บิน ไม่ยอมกลับมาเลย "

"เขาอาจจะคุยวีดีโอคอลกันก็ได้ " ฉันวางของเก็บเหมือนเดิม และพูดลอยๆ แต่พอหันกลับไป

ทุกคน..มองฉันเป็นตาเดียว!

"พี่ว่า..มีคนอยากรู้อยากเห็นมากกว่าพี่คานะ อยู่ไกลๆแต่แอบฟังทุกรายละเอียด"

"-_-"