Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 116

"ลูกน้องที่ทำตัวแบบแก ควรไปทำงานที่โรงงานปลาเค็ม ฉันบริหารตามกฎบริษัท มันจะมีแค่พนักงานที่ไม่มีคุณภาพเท่านั้นแหละ..ที่ดีดดิ้นจะเป็นจะตาย! ถ้าใครอยากออกรับไม่ได้ก็เชิญ! เพราะฉันจะถือเป็นพนักงานเกรด'ต่ำ' ที่ไม่เหมาะสมกับบริษัทฉัน!!!"

ผมออกมาจากลิฟต์ไม่นาน..ก็ต้องรีบหยุดชะงัก เมื่อเห็นพนักงานในบริษัทยืนแอบดูอะไรบางอย่าง..และได้ยินเสียงแฟนตัวเอง

"เกิดอะไรขึ้นครับ?"ผมรีบถามพนักงานคนนึงทันที จนเธอหันขวับมามองผมตกใจ เพราะใครๆก็รู้ว่าผมเป็นแฟนเอ็มดีที่นี่ จนหลายๆคนรีบตรงดิ่งมาเล่าให้ผมฟังทันที พวกเขาเล่าว่ารษาที่ยัยป้าเคยไล่ออก...เธอมาที่นี่ และตอนนี้กำลังด่าแฟนผมอยู่

เพียะ!! ผมเงยหน้าขึ้นมองตรง รีบแหวกคนพุ่งตรงไปหายัยป้าทันที เมื่อได้ยินเสียงใครสักคน..โดนตบ

ก่อนที่จะไม่รอเชี่ยอะไรอีกแล้ว!! เพราะ..แม่ง!! ผมไปถึงผมเห็นคนกำลังจะทำร้ายแฟนผม ถ้าเลขาเธอไม่ไปยืนบังไว้จนโดนตบแทน ป่านนี้ยัยป้าจะเป็นยังไง!

"กะ..กัปตัน" กวางมองผมตกใจ ให้ตายสิวะ!! ผมเกลียดยัยนี่ชิบหาย!!

ผมไม่ตอบรีบพุ่งไปกระชากคอเสื้อกวางกับรษาทันที จนเสียงกรี๊ดของพวกเธอดังขึ้น

"กรี๊ด กัปตัน!!/กรี๊ดอะไรเนี่ย!!" ทั้งสองคนพยายามตีและแกะมืิอผม แต่ผมโมโหมาก ยิ่งผมเห็นหน้าคนที่คิดจะทำร้ายแฟน ผมยิ่งอยากเป็นผู้ชายหน้าตัวเมีย..ชกแม่งให้เลือดกลบปาก

"บอกดีๆไม่ฟัง เป็นอะไรวะ!" กวางเบิกตากว้างตกใจ เมื่อผมเผยธาตุแท้ออกมา จนสองมือผม...กำคอเสื้อเธอยกขึ้นอีก

"กัปตัน! ปล่อยค่ะ ขอร้อง!! ฮึกๆ"

"ฉันคิดว่าจะจบทุกอย่างซอฟๆ จะได้อยู่กันปกติ แต่พวกเธอทำตัวเหมือนสก๊อยข้างถนน ไม่มีเหตุผลเหมือนเด็กอมมือ กราบตีนเหรอ? หึ...กินตีนกูก่อนไหม?"

กวางเบิกตากว้าง จนน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม

"ฮึกๆ ฮือๆก็แฟนกัปตันทำชีวิตพี่สาวกวางพัง! หนำซ้ำยังดิสเครดิสกันอีก มันน่าหมั่นไส้ไหมล่ะคะ!!!"

"ใช่! คบกับผู้หญิงแบบนี้ได้ไง ไม่มีน้ำใจกับใคร ไม่เคยให้ใจลูกน้อง คอยแต่ด่าและซ้ำเติม บริหารงานห่วย !"

ผมร้อนไปทั้งหน้า... ก่อนจะกระชากคอเสื้อผู้หญิงที่ชื่อรษาสุดแรง

"หุบปาก!! เธอกล้าดียังไง..มาสั่งแฟนฉันกราบตีน ไม่แปลกใจที่ไม่มีใครรับทำงาน เพราะเป็นคนทัศนคติแย่! เอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น...และไม่ยอมรับความจริง!!"

"กรี๊ด!! ไม่เชื่อลองถามคนอื่นดูสิ ผู้บริหารโง่ ไม่มีน้ำใจกับพนักงาน ใครเขาต้องการบ้าง!!"

ผมกัดฟันกรอด..ก่อนจะปล่อยคอเสื้อสองคนนั้น และดันพวกเธอสุดแรง เพราะตอนนี้ผมต้องรีบไปจับมือแฟนไว้..ผมกลัวเธอรู้สึกแย่กับคำพวกนั้น คำที่รษาย้ำว่าใครๆก็ไม่รักและไม่ต้องการเธอ...

"ฉันไหวไคล์ ขอบคุณ..." เธอตอบผมแต่ตาจ้องสองคนนั้นเขม็ง ที่ตอนนี้กำลังกำมือ..มองซ้ายมองขวาเหมือนเด็กมีปัญหา จนอยู่ๆประตูห้องทำงานริมสุดเปิดออกมา พร้อมกับร่างสูง...ของคนที่ผมคุ้นเคย

ลุงบอส...

"ใครว่าฉันใจดี บริหารแบบครอบครัว ขอดูหน้าหน่อย-_-" รษาหันขวับไปมองตกใจ จากที่ยืนตัวสั่นน้ำตาคลอ ตอนนี้...น้ำตาเธอไหลออกมาอาบแก้ม

"คุณบอส ฮึกๆรษาโดนคุณใบไม้ดิสเครดิสจนไม่มีงานทำค่ะ แค่ตอนนั้น...รษา..."

"อธิบายทำไม? ฉันไม่ได้อยากรู้ เจเรียก รปภ ขึ้นมาลากสองคนนี้ออกไป -_-" ลุงบอสกอดอกหันไปสั่งเลขาของใบไม้ จนคุณเจรีบพยักหน้าและวิ่งไปยกหูโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงาน

"ทะ..ที่รษาอธิบาย เพราะรษาไม่เคยโดนคุณบอสฉีกหน้าในที่ประชุมเลย แต่คุณใบไม้ทำ...เธอไม่ฟังเหตุผลพนักงานเลยสักครั้ง ฮึกๆ"

ลุงบอสขมวดคิ้วมองยัยป้าสลับกับรษา จนผมรู้สึกได้ว่า...แฟนผมพยายามข่มอารมณ์ไว้ เพราะมือเธอที่ผมจับ..กำแน่น เธอบีบแล้วปล่อย..สูดหายใจลึกๆเหมือนพยายามควบคุมตัวเองที่กำลังจะระเบิด