Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 12

"หนูพูดจริงๆนะแม่..หนูชอบไคล์"

แม่กวักมือให้ฉันส่งยาดมให้ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ ทั้งสูดยาดม ทั้งนวดขมับ

เบื่อจริงๆพอพูดตรงๆก็จะเป็นลมเป็นแล้ง

"บอกตรงๆนะ แม่ไม่รู้มาก่อน..ว่าใบไม้ชอบไคล์ รู้แต่ว่าไคล์น่ะชอบใบไม้~_~"

ห้ะ!!

"ทำไมแม่ไม่บอกหนู!-_-"

"อ้าว แม่ก็นึกว่าใบไม้ไม่ชอบไคล์เลยไม่บอก...กลัวมองหน้ากันไม่ติด"

"ไม่ติดอะไรแม่ หนูจูบปากกันแล้ว มันไม่มีอะไรไม่ติดไปมากกว่านี้แล้ว-_-" แม่มองฉันตกใจและยัดยาดมใส่จมูกตัวเองทันที

"คุณพระ บทจะพูดอะไร..ก็ตรงจนแม่รับไม่ได้เลยนะ"

"แม่คะ..อย่างที่บอก ที่ผ่านมาพ่อแม่สั่งให้เรียนอะไร หนูก็เรียน ทำอะไรหนูก็ทำ ไม่พูดไม่จาไม่หือไม่อือ..แต่เรื่องผู้ชาย หนูขอค่ะ อย่าขัดใจและกรุณาช่วยหนู-_-"

"ใบไม้! เราเป็นผู้หญิงนะ..จะไปขอจองลูกชายเขาแบบนั้น.....แม่ว่า"

"แล้วแม่จะให้หนูทำยังไงล่ะ แม่รู้ไหม..ตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยชอบอะไรนอกจากไคล์ แล้วเขาก็เคยชอบหนูด้วย หนูไม่ยอมนะแม่..ที่จะเสียไคล์ไปเพราะแค่หนูตกใจตบเขาน่ะ-_-"

แม่พิงพนักโซฟาแล้วเอามือทาบอก

"ตายแล้วใบไม้..แม่ขอปรึกษาพ่อก่อนนะ" ปรึกษาพ่อ!? ฉันก็เละน่ะสิ!!!

"เหอะ แม่ปรึกษาพ่อ..หนูคงโดนแซวไปสองชาติ-_-"

"ทำไงล่ะ แม่จะบ้าตาย ใบไม้..ทำไมอยู่ๆเป็นแบบนี้ไปได้ ลูกไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ"

"ก็หนูอึดอัด อยากมีความสุขกับชีวิตสักที ก็มีแต่ไคล์นี่แหละที่ทำให้หนูอยากยิ้ม รู้ไหมถ้าตัดเรื่องล่าหอยออกไป ไคล์คือเดอะเบสเลยนะแม่-_- "

"โอ้ยยยยยยยย ใบไม้! น้องเราสองคนคงยอมหรอก โดยเฉพาะต้นไม้ที่สนิทและเห็นกำพืดไคล์ขนาดนั้น ไคล์เรื่่องผู้หญิงไม่เบาเลย แม่อุตส่าห์โล่งใจคิดว่าใบไม้ไม่ชอบไคล์กลับ...ที่ไหนได้อาการหนักกว่าที่คิด~[]~"

"ต้นไม้มันก็ล่าหอยเหมือนกันล่ะค่ะ หนูถึงจะขอแม่ ให้ช่วยคุยกับป้าสวยให้หน่อย ถ้าพ่อไปคุย..มีหวังคุยเป็นเรื่องตลกโปกฮา หนูไม่ไว้ใจพ่อ-_-"

"ใบไม้"

"แม่ไม่ต้องถามอะไรหนูแล้ว ไคล์จะล่าหอยต่อก็เรื่องของมัน แต่ขอให้หนูเป็นคนที่อนาคตมันจะจริงจังด้วยก็พอ ป้าสวยต้องเลือกหนูเป็นสะใภ้เท่านั้น-_-"

"ใบไม้!"

"จับหนูหมั้นได้ไหมแม่-_-"

"ใบไม้!! เกินไป.. มันไม่สนุกนะที่มีคู่หมั้นเรื่องผู้หญิงหนาหูแบบนี้ ทำอะไรคิดดีรึยัง?=[]="

"อะไรที่แม่คิดว่า..หนูคิดไม่ดี ปกติหนูเป็นคนที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองเหรอ? -_-" แม่นิ่งแล้วเก็บยาดมใส่กระเป๋า ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ..แล้วก้มหน้าลง

"เฮ้อ แล้วแม่ต้องเริ่มพูดยังไง? มีกระดาษรึป่าว?" ฉันรีบก้มหยิบหนังสือเล่มนึงใต้โต๊ะหน้าโซฟา ก่อนจะเปิดหน้าสุดท้ายที่ว่างๆ ส่งให้แม่

"เขียนในนี้ก็ได้ค่ะ ว่าแต่แม่จะเขียนอะไร?-_-"

"เขียนสคริปต์พูดกับป้าสวยน่ะสิ ทำไมใบไม้ต้องหางานให้แม่ด้วย -_-"

สมกับเป็นเลขาเก่า รอบครอบถึงขั้นเขียนสคริปต์เตรียมพร้อม..เอาไปพูดขอลูกชายเพื่อน

"ก็ดีค่ะ มีสคริปต์...แม่ว่าจะสำเร็จไหม? แม่ต้องทำสำเร็จนะ เอ่อ..แม่คือความหวังของหนูนะ-__-"

แม่หยุดเขียน แล้วเอียงหน้ามากัดฟันพูดใส่ฉัน

"ไม่สำเร็จ ก็ตีหัวลากเข้าบ้านเลย ใจร้อนจริงๆ กลัวไม่มีผัวขนาดนั้นเลยเหรอ?=_="

"ค่ะ แม่ทำได้แน่นะ..ถ้าแม่ทำไม่ได้ หนูจะท้องให้ดู-_-"

"นี่!! พูดอะไรไม่คิด เดี๋ยวจะโดน..เพื่อลูกแม่ทำได้ทุกอย่าง และนี่ก็จะไปขอจองผู้ชายให้ ถ้าสำเร็จใบไม้สัญญากับแม่นะ..ว่าทำอะไรต้องอยู่ในทำนองครองธรรม-_-"

ฉันนั่งกอดเข่า..รู้สึกแสบไปทั้งคอ เหมือนตัวเองจะร้องไห้ยังไงอย่างงั้น... ที่ผ่านมาฉันเลือกเมินแม่มาตลอด แต่สุดท้าย..คนที่ช่วยฉันได้คนเดียวก็คือแม่

"ขอบคุณนะคะแม่"

"ไม่เป็นไร...เข้าใจว่าอยากได้เขามาก เรื่องนี้เก็บไว้สองคนล่ะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น-_-" ฉันเม้มปากพยักหน้าเบาๆรับ โดยที่ไม่หันไปมองแม่ เพราะตอนนี้น้ำตาฉันมันไหลอาบแก้มแล้ว

เพราะมันยิ่งกว่าฉากในละครหลังข่าว ที่นางร้ายร่วมหัวกับแม่ วางแผนจะจับพระเอก

พอแม่เขียนเสร็จ..ฉันก็รีบเช็ดน้ำตาแล้วมองตามมือท่าน จนแม่ไล่ปากกาทวนที่เขียนเป็นข้อๆยาวเป็นหน้ากระดาษ และดันหนังสือเล่มนั้นมาให้ฉันอ่านทันที