Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 126

"กัปตันรู้ดีจังเลยนะคะ อยู่กลุ่มนั้นด้วยล่ะสิ" ฉันถามแล้วกลอกตามองบน จนคนข้างๆขยับมาใกล้ๆ

"ไม่ต้องแซะ เธอกดออกจากกลุ่มให้ฉันไม่ใช่รึไง ฉันไม่เข้าแล้วล่ะวงการนั้น กำลังจะมีเมียมีลูก..ต้องเป็นคนดี" พี่แพทกับพี่นาเดียร์เบะปากอย่างหมั่นไส้ อย่าว่าแต่พี่เขาเลย

ฉันก็ด้วย

"พอๆหวานเกินไปแล้วค่ะ ขอต่อเลยนะคะ หลังจากโดนแฟนประจาน กวางก็เอามือปิดหน้าปิดตาพยายามลุกขึ้นวิ่งหนี แต่เหมือนยัยนั่นจะจำแพทได้! พอนางเห็นแพทก็รีบพุ่งมาหาเลย"

พี่นาเดียร์เว้นช่วงให้พี่แพทพูดต่อ

"ตอนนั้นกวางมันขอร้องให้ช่วยมันหนี และพาไปโรงพยาบาล รู้สึกสงสารนะ..เห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน ก็เลยมองไปที่แฟนมันแวบนึง..เพราะกลัวโดนลูกปืนตามหลัง แต่แปลก..แฟนมันไม่มาวุ่นวายอะไรเลยนะ ยืนกอดอกมองเฉยๆ แถมยังบอกให้พี่พากวางมันไปโรงพยาบาลเถอะ...."

แล้วพี่นาเดียร์ก็พูดต่อ..

"นาเดียร์คิดๆแล้ว แฟนกวางคงไม่ได้อยากฆ่าไม่ได้อยากทำร้ายหรอก แต่คงเห็นคลิปแล้วห้ามมืิอไม่ไหว เอ้อ..ได้ยินคนแถวนั้นพูดด้วยนะ ว่ากวางมีลูกเล็กสองขวบ เป็นแม่คนแถมยังเป็นเมียน้อยผู้ชายถึงสามคน รับจ๊อบขายตัวบนเครื่องอีก คือแบบ..บริหารจิมิเก่งมาก!"

กัปตันเงียบไปพักนึงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะถามขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

"สรุปเจ๊พาไปโรงพยาบาลไหม?" พี่ทั้งสองพยักหน้ารัว

"พาๆ พาไปสิ ตอนนี้แอดมิทที่โรงพยาบาล ระหว่างทางนะร้องไห้จะเป็นจะตาย บอกว่าเข็ดแล้วกับการนอกใจแฟน ตอนนั้นอยากถ่ายคลิปไว้ให้ดูมาก..แต่มันคบจะน่าเกลียดไป ก็เลยเออๆ ฟังๆมันพูด และหลอกถามไปเรื่อยๆ มันบอกว่าแฟนมันไม่เคยโมโหร้ายขนาดนี้ ที่มันเป็นเมียน้อยผัวคนอื่น..ไม่ใช่เรื่องจริง มันบอกแฟนมันเข้าใจผิดไม่ก็หาเรื่องใส่ร้าย"

เข้าใจผิด? หาเรื่องใส่ร้าย? นี่คือการแถแก้ตัวให้ตัวเองดูดี?

"อ้าว? แล้วคลิปที่เป็นหลักฐานล่ะคะ? กวางปฏิเสธไหม? จะหาเรื่องใส่ร้ายได้ไงก็แฟนกวางมีหลักฐานแน่นขนาดนั้น"

พี่นาเดียร์กลอกตาเบะปากทันที

"โอ้ยก็นั่นแหละ นางบอกว่าแฟนนางใส่ร้าย เพราะนางขอเลิกดีๆ แต่แฟนไม่เลิก! แฟนนางโกรธมากก็เลยไปหาคลิปใครไม่รู้มาประจานนาง ตอนนั้นมันเร็วมากคนแถวนั้นไม่ทันสังเกตหรอกว่าคนในคลิปคือใคร แต่คือนางเกล้าผมแอร์อ่ะนะ เราเป็นแอร์ด้วยกันดูออก! ว่ายังไงก็คือนาง แหม... เล่นโม๊กหน้าชัดซะขนาดนั้น อุ๊บ..."

พี่นาเดียร์รีบเอามือปิดปาก เหมือนจะพูดอะไรผิดออกมาจนทำกัปตันเขามองหน้าทันที ว่าแต่...ที่พี่นาเดียร์พูดมันคืออะไรล่ะเนี่ย ไม่เคยได้ยินเลยแหะ?

"โม๊ก...มันคืออะไรเหรอคะ?" ฉันตัดสินใจถามด้วยความสงสัย..จนทุกคนมองหน้ากันอีกครั้ง แล้วหยุดหันมาจ้องฉันเป็นตาเดียว

"โอ้ย ยัยญี่ปุ่น..นี่เธอไม่รู้จริงๆหรือแกล้ง? แฟนก็มีนี่น่า น่าจะรู้นะ"

พอฉันหันไปมองกัปตันงงๆ ก็เห็นเขามองฉันกลุ้มกริ่ม พี่แพทก็ยิ้ม พี่นาเดียร์ก็ยิ้ม มีแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งงง และมองหน้าทุกคนอย่างสงสัย

"อะไรคะ? ก็บอกมาสิ.."

"แหมๆ กัปตันบอกสิคะ ไม่ก็..สอนน้องหน่อย" กัปตันยิ้มที่มุมปากเบาๆ ก่อนที่เขาจะหันมากระซิบฉันว่า..

"เลิกสงสัย ไว้คืนนี้ค่อยทบทวนเนื้อหาให้" ทบทวนเนื้อหา...

"ว้ายยยยย เขาจะทบทวนเนื้อหากันด้วยอ่ะแพท" พี่นาเดียร์ตีแขนพี่แพทรัวๆอย่างขวยเขิน ซึ่งฉันไม่เข้าใจ..มันงงจนตัวเองเริ่มไม่อยากรู้ จึงตัดบทหันไปถามพี่นาเดียร์ต่อ

"ไปถึงโรงพยาบาลหมอว่าไงบ้างคะ แล้วกวางว่าไงบ้าง?"

"หัวแตกเย็บสามเข็ม ปากแตกนิดหน่อย แต่มันขอแอดมิทนอนดูอาการต่อ เพราะบอกหมอว่าปวดหัวมาก เราก็คิดว่าเป็นหนัก..เลยแนะนำให้ไปแจ้งความ แต่มันบอกจะไม่แจ้งนะ เพราะไม่อยากให้แฟนโกรธแล้วกลับมาทำร้ายอีก จนสักพักพี่สาวมันมา..เราก็เลยกลับและรีบบึ่งมานี่"

กัปตันที่นั่งฟังเงียบๆเขาขมวดคิ้วกับเรื่องที่ฟังทันที...ก่อนที่จะรีบถามพี่ๆต่อ ส่วนฉันน่ะเหรอ..นั่งฟังเงียบๆเพราะรู้สึกว่ามันทะแม่งๆแปลกๆ

"พี่สาวกวางว่าไงบ้าง?"

"ก็ดูโกรธมากนะ มาถึงก็ด่าแฟนนังกวางเป็นวักเป็นเวร แต่พอหันมาเห็นพวกเรา..นางก็เงียบกริบ แล้วพูดขอบคุณมา จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจนเรากลับ"

ครั้งนี้..ฉันกับกัปตันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ดูๆแล้วสองคนนั้นเขาไม่โทษตัวเองกันเลยนะ ดูไม่สลดไม่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำกันเลย