Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 144

"ตลกมาก-_-" ฉันกอดอกเบือนหน้าหนี จนอิมือปลาหมึกข้างๆเริ่มมาคลอเคลียตามนมฉัน

"ไม่ตลกก็ไม่ตลก แต่หิวนมแล้วอ่ะ^^" ได้ยินเสียงอ้อน ริมฝีปากบางก็กระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ ฉันรู้สึกชอบนะ..ที่เขาเล่นนมไปขับรถไปแบบนี้ แต่ก็ต้องดึงมือเขาออกนั่นแหละ..เพราะมันอันตราย

และแล้วเราก็ถึงคอนโด..มาถึงก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงตั้งแต่เปิดประตูห้อง..ยันถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ ฉันกับไคล์เรานั่งแช่อ่างด้วยกัน ทำนู่นทำนี่ด้วยกัน..มันเป็นโมเม้นแห่งความสุขเล็กๆที่พ่อเขาอาบน้ำไป..และคุยกับลูกไป

"โบอิ้ง..รู้รึป่าว?ทำไมพ่อถึงตั้งชื่อนี้ให้" ฉันหันไปมองตามเสียงกระซิบข้างหลัง แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ คนเวอร์วัง..ลูกเพิ่งเดือนกว่าๆก็คุยซะแล้ว

"......"

"ทำไมไม่ตอบ"

"ฉันต้องตอบเหรอ?" เมื่อฉันถามกลับ..ไคล์ก็ตั้งคางตรงไหล่มนแล้วพยักหน้าเบาๆ จนสุดท้ายฉันต้องเล่นกับเขา

"ตอบก็ตอบ เพราะมันเป็นยี่ห้อเครื่องบิน-_-?"

"ใช่ แต่เป็นยี่ห้อเครื่องบินที่พ่อชอบ มันขับง่าย"

"ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก แล้วถ้าแบบนี้..มีลูกคนที่สองจะตั้งชื่อว่าอะไร?-_-" สงสัยคำถามถูกใจ ไคล์กระชับกอดฉันแน่น! จนหลังฉัน..มันชนเข้ากับแผงอกเขาจังๆเอ่อ..ไม่ใช่แค่หลัง! ชนอิหนอนชาเขียวของเขาด้วย

"มีคนที่สอง ก็ชื่อแอร์บัสไง "

"แสดงว่ารักลูกไม่เท่ากัน ชอบขับโบอิ้งมากกว่าไม่ใช่เหรอ?-_-"

"เท่ากันๆ ขับสบายขับโบอิ้ง ขับมันส์ขับแอร์บัส แต่ถ้ารัก..รักใบไม้^^" ฉันยิ้มแล้วเอนหลังพิงไคล์ จนตอนนี้เขาสวมกอดฉัน..และเอนพิงขอบอ่างด้วย แต่เอ๊ะ...มันมีอะไรแข็งๆแทงหลังวะ เมื่อกี้มันยังนิ่มอยู่เลย..

"ไคล์..พกปืนมาอาบน้ำด้วยเหรอ?-//-" ฉันทำถาม รู้ทั้งรู้ว่าไข่เขา แต่อยากถาม..ไม่รู้ทำไม

"ปืนไม่ปืน ก็คลำดูสิ.." ฉันหลับตาลง คลำเหรอ...? เขินอ่ะ! เมื่อกี้เสียงกระซิบเขา..มันมีลมหายอุ่นๆรดลงตามหลังหูด้วย มันทำฉันรู้สึกสยิว..และรู้สึกหวิวท้องแปลกๆ

"ถ้าคลำ..แล้วปืนจะลั่นรึป่าว" ฉันจับมือที่กอดถามเบาๆ จนเขา..ยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบอีกครั้ง

"ก็ลองดู...ถ้าลั่นผมรับผิดชอบเอง ในท้อง..ผมก็รับผิดชอบมาแล้ว" ฉันหันไปมองเขา หันแบบรู้ทั้งรู้..ว่าหันไปมันจะเป็นยังไงต่อ แต่ก็ไม่รอช้า..มือเล็กๆฉันรีบโอบแก้มไคล์ขึ้นมา..ประทับริมฝีปากจูบทันที

ฉันสอดลิ้นอุ่นๆเข้าไปทักทายเขา ดูดความหวานจากริมฝีปากนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่แบบนั้น

"อื้ม~" จนเสียงอืมอู้อี้ดังเบาๆในลำคอ..เมื่อไคล์จับฉันหมุนไปหาเขา ก่อนที่ฉันจะรีบหยัดตัวลุกขึ้น...แล้วนั่งควบเอวหนา กดบั้นท้ายทับปืนใหญ่ที่แข็งชันอยู่ใต้น้ำช้าๆ ช้าๆ

...พร้อมกับมือที่ล้วงลงมาจับมันสอดใส่

"อื้อ!!" ความฝืดเคือง..ทำฉันถอนจูบเชิดหน้าขึ้น หายใจเฮือก เพราะมันสุดจะทน มันทั้งเจ็บทั้งแสบ...ให้ตายสิ ไม่เคยชินความใหญ่ยาวของไคล์เลย

"เจ็บเหรอ? สงสัยมันโดนน้ำ..." ฉันพยักหน้าแล้วก้มลงจุมพิตเขา ระหว่างนั้นก็ขยับเอวยกสะโพกเบาๆ ร่อนใส่เขาไปด้วย

ไคล์เองเขาก็ช่วยฉัน พยายามยกบั้นท้ายที่ขยับอยู่ขึ้นลง..ขึ้นลงผ่อนแรงให้ จนสุดท้ายน้ำลื่นๆที่ถูกแก่นกายเขาฝังเข้าไป มันทำให้ฉันคลายความแสบไปได้ในพริบตา

"อื้ม~ ดีแล้ว เสียวแล้ว..." ฉันซุกหน้าตรงไหล่กว้าง ..บ้างก็กระซิบครางเบาๆ บ้างก็พ่นลมหายใจอุ่นๆรดตามซอกคอเขา โดยที่มือใหญ่ของไคล์..เริ่มเย้าแหย่กับยอดอกสองเต้า เขาบดบี้ราวกับจะดึงมันให้หลุดคามือยังไงอย่างงั้น

"อ๊ะ อ๊ะ~ ไคล์..." เขาเงยหน้าขึ้นมองฉัน ส่งสายตาหวานเยิ้มและขยี้นิ้วที่ทรมานเร็วขึ้น..เร็วขึ้น เพราะฉันพร่ำครางชื่อเขาไม่หยุด ทั้งคราง..ทั้งจิกเล็บ ทั้งบีบไหล่ เสียงน้ำที่กระเพื่อม..พลั่บๆ และเสียงฉันที่ขยับตัวเข้าใส่เนินชาย..มันกำลังทำไคล์เริ่มกอดฉันแน่น..

"อ่าส์~ ให้ตาย แปป...แปปผมจะเสร็จ" ฉันส่ายหน้ารัว ไม่ได้!..มันหยุดไม่ได้แล้ว ฉันก็จะเสร็จเหมือนกัน!

"ไคล์ อ๊ะ อ๊าส์...งั้นเสร็จพร้อมกัน!" ฉันขยับเอวร่อนเร็วอัตโนมัติ เมื่อความเสียววูบวาบที่กระตุ้นอยู่ข้างในเริ่มใกล้ถึงขีดสุดทุกที..ทุกที

ก่อนไคล์จะโอบบั้นท้ายฉันบีบแน่นยกถี่ๆ แล้วเชิดหน้าดูดจ๊วบ!~ที่ซอกคอพร้อมกับฉัน..ที่กระตุกตุบๆตอดเขา

ตอนนี้เราหายใจหอบเหนื่อยแข่งกัน ถึงทุกอย่างจะปลดปล่อยออกมาแล้วก็ช่าง แต่ไคล์ยังคงจ้องหน้าฉันอยู่..

"มะ..มองอะไร-///-"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน