Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 146

"มันชุดเกาะอกรึป่าวไคล์ ตราบใดที่ยังไม่เห็นจุกนมก็ไม่โป๊ป่ะ ใครๆก็ใส่..เจแปนก็ใส่"

"ไปเปลี่ยน" จากชักสีหน้าตอนนี้ฉันเริ่มขมวดคิ้วใส่ นี่ไคล์คิดอะไรอยู่วะ!? คนใส่ทั้งบ้านทั้งเมือง!..อีกอย่างมันเห็นร่องแค่นิดเดียว งานแต่งจะเริ่มแล้วด้วย

"ไม่ อีกไม่กี่นาทีเจ๊ปลายฟ้าก็ลงมา อย่าทำตัวมีปัญหาได้ป่ะ-_-" ฉันกอดอกเดินตึงตังไปนั่งเก้าอี้ จนไคล์เขารีบเดินตาม..แล้วยืนล้วงกระเป๋าจ้องฉัน เขามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า..มองเรื่อยๆจนสุดท้าย หยุดจ้องนม

"ให้ตายสิ มันโป๊..มองยังไงก็โป๊-_-"

"ก็ไม่ต้องมอง-_-"

"ไม่มองได้ไงมันชัดเจนขนาดนั้น นมเมียผม..ผมหวงนะ ต้องให้ผมเห็นคนเดียวดิ? ป้าไปเปลี่ยนเถอะ-__-" จากประโยคคำสั่งเปลี่ยนเป็นประโยคขอร้อง แต่มันใช่เวลาไหม!?ที่ฉันต้องออกจากงานแต่งไปหาชุดใหม่ตอนนี้?!

ฉันจึงไม่สนใจเอาหูทวนลมนั่งเงียบ...ก่อนจะได้ยินแว่วๆว่าพี่หมอนาวาเขาขึ้นไปรับเจ๊ปลายฟ้าบนโรงแรมแล้ว

ใช่ไงงานกำลังจะเริ่ม! แต่ไคล์ยังไม่หยุดจ้องกู..

"เมื่อวานผมบอกป้าแล้วนะเรื่องชุด...ไม่ใช่ไม่บอก-_-" ไคล์พูดเสียงต่ำแบบนี้..งอนฉันแน่ๆ และเมื่อฉันไม่ตอบเขาเอาแต่นั่งนิ่ง..ไคล์ก็ถอนหายใจใส่ฉันเซ็งๆ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆป้าสวยหน้าเวที และดึงเนคไทออก

ฉันไม่เดินไปง้อหรอก..งี่เง่าเกินไป ถ้ากลับไปเปลี่ยนชุดตอนนี้ฉันไม่ได้ร่วมงานพอดี ฉันนั่งเบื่ออยู่สักพักเจแปนก็เดินมานั่งข้างๆ บอกเลยว่าชุดเราไม่ได้ต่างอะไรกัน หนำซ้ำของเจแปนโป๊กว่าฉันอีก...

และแล้วก็ถึงเวลา..ที่เจ๊ปลายฟ้าเดินควงแขนเจ้าบ่าวเข้างาน ฉันจึงยืนขึ้นและปรบมือต้อนรับ รู้สึกดีใจจริงๆที่พี่สาวที่โตมาด้วยกันเป็นฝั่งเป็นฝาและได้ผู้ชายดีๆอยากพี่หมอนาวาเป็นผัว

ฉันยืนมองคู่บ่าวสาวเดินผ่าน..แล้วอดยิ้มตามไม่ได้ เพราะทุกคนดูมีความสุขมาก และวันนี้เจ๊ปลายฟ้าก็สวยมาก ส่วนพี่หมอไม่ต้องพูดถึงหล่อยังไงก็หล่ออย่างงั้น แต่พีคสุดน่าจะเป็นอาบีมนะ จับแต่งหน้าทาปากนิดเดียว..อาบีมก็สวยเช้งเหมือนคนอายุสามสิบแล้ว

เมื่อบ่าวสาวขึ้นไปบนเวที..ฉันกับเจแปนก็นั่งลง ฟังพิธีกรถามนู่นนี่ถามความในใจ ไปรักกันได้ยังไงตามสไตล์งานแต่ง ซึ่งฉันแอบเห็นไคล์เขาหันมาและจิกตาใส่ฉันด้วย บ้าจริงๆร้อยวันพันปีไม่เคยโกรธกู มาโกรธกูเอาเป็นเอาตายเรื่องชุด

"กัปตันไคล์ดูตึงๆนะคะ.."อยู่ๆเจแปนก็ถามขึ้นมา

"มันบ้า" ฉันตอบ แล้วเอามือกอดอกจิกตาใส่ไคล์ ทำไมเขาต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยวะ ส่วนหมอฮาวายรายนั้นเขาก็ยังไม่รู้ตัวนะ..ยังหันมามองฉันกับเจแปนแล้วยิ้มให้อีก และอิไคล์ก็ตาไวเหลือเกิน..รีบหันขวับไปมองหมอฮาวายทันที

"เฮ้อ...เบื่อผัวมากวันนี้ ไคล์งี่เง่า-_-"

"เอ่อ อย่าบอกนะคะว่ายังหึงพี่ใบไม้กับพี่ฮาวายอยู่?O_o"

"ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆไม่พอใจชุดมาก...-_-" เจแปนมองไคล์แวบนึงแล้วยิ้มให้ เขาก็ยิ้มตอบเจแปนปกติ..แต่ไม่ยิ้มให้ฉัน ช่างเถอะ...ช่างมึง

ดูนิสัยพ่อนะโบอิ้งและจำไว้..ออกมาเมื่อไหร่ก้านคอมัน

"กัปตันต้นไม้มาแล้วค่ะ^^" อยู่ๆเจแปนก็สะกิดฉัน แล้วหันไปโบกมือให้อิไม้..ที่ตอนนี้มันใส่เสื้อนักบินเดินเข้ามา แน่นอนว่าอิไม้เห็นเจแปนปุ๊บมันก็หยุดนิ่ง..และไล่สายตามองเจแปนหัวจรดเท้า

เมื่อมันไม่สามารถเดินแทรกผู้คนมาหาเราได้ มันก็หย่นก้นนั่งแถวนั้น ก่อนจะวุ่นวายกับกระเป๋าเสื้อเชิ้ตด้วยสีหน้าหงุดหงิด..และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ครืน ครืนนนนนน

"เอ๊ะ ทำไมกัปตันโทรหาพี่ใบไม้ละคะ?0.0" เจแปนชี้โทรศัพท์บนตักฉันงงๆ ดูจากสีหน้าอีไม้แล้ว..ร้อยเปอร์เซ็นต์..มันต้องโทรมาด่าอะไรฉันแน่นอน

"ฮัลโหล-_-"

(เจ๊! ให้เจแปนแต่งตัวแบบนั้นได้ยังไง!) กูผิด?!!

"ชุดราตรีมางานเลี้ยง แกจะอะไรนักหนา ไคล์ก็อีกคนอย่าให้มันมากนักนะ-_-"

(มันโป๊! วันนี้ผู้ชายเยอะแยะ!..จะมีผัวกันอยู่แล้วเกรงใจกันบ้างดิวะ)

"ไปบอกเมียแกดิ โทรมาฉันทำสรรค์วิมานอะไร-_-"

(เจ๊! รู้นะว่าเจ๊อยู่กับเจแปนทั้งวัน ทำไมไม่ห้ามยัยนั่นบ้าง!)