Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 147

เสียงแซวดังจนกัปตันไคล์ลุกขึ้น แต่ลุกได้ไม่นานเขาก็โดนแม่เขาดึงให้นั่ง

ข้างล่าง : ใบไม้ครับ ทางนี้เยอะแยะครับ ใจสั่นจนไม่ไหวแล้ว ชอบบุคลิกมาก^^

พี่ใบไม้ : ก็ดี พูดไม่เก่งนะ..เราเน้นกระทำ ถ้าอยากได้ ก็เจอกันหลังไมค์ -_^

พูดจบพี่ใบไม้ก็ส่งไมค์คืนพิธีกร มันเป็นประโยคสั้นๆตรงๆและทำเอาคนฟังอย่างกัปตันไคล์หัวร้อน จนรีบกระดกไวน์พรวด!

ลงจากเวที..เราสองคนก็เดินกลับไปนั่งที่ โดยที่มีสายตาแฟนและสายตาหนุ่มๆจับจ้องตลอดทาง พอนั่งนิ่งๆก็นั่งมองตรงอยู่อย่างงั้น มันอึดอัดอ่ะ..ไม่กล้าสบตาใครเลย

พี่ปลายฟ้าจัดงานง่ายๆลงจากเวทีถ่ายรูปรวม อวยพรนิดหน่อยก็จบ...

แต่กับฉันมันไม่จบแค่นั้นน่ะสิ! เพราะสิ่งที่ฉันขึ้นไปป่าวประกาศบนเวทีเมื่อกี้ ทำให้หมอคนนึงเดินถือแก้วไวน์มาหาฉันกับพี่ใบไม้ทันทีที่เราลุกขึ้น

ส่วนพี่ฮาวายก็กำลังเดินยิ้มมาหาฉันเหมือนกัน...ดีเลยฉันจะได้แนะนำให้กัปตันรู้จัก

"ไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนสวยๆแบบนี้จะโสด^^" ฉันยิ้มให้หมอคนนั้นที่เดินเข้ามา เขาตี๋ๆขาวๆใส่แว่น.. แต่แปลกตอนขึ้นไปบนเวทีฉันไม่เห็นว่าเขาจะสนใจฉันเลย..สงสัยฉันมัวแต่จ้องพี่ฮาวายอยู่

"ค่ะ..คือ.."

"คือมีผัวแล้ว-_-!" ฉันหันขวับไปมองแขนหนักๆของใครบางคนที่อยู่ๆก็โอบไหล่ฉัน จะใครล่ะ..ยูนิฟอร์มแบบนี้!..กลิ่นน้ำหอมแบบนี้! ก็กัปตันต้นไม้น่ะสิ!

"ครับ?O.o" เหมือนหมอเขาจะงงๆ หรือไม่ก็ไม่ชินกับสรรพนามที่กัปตันใช้ เขามองหน้าฉันสลับกับกัปตันด้วยความแปลกใจ ก็แหง..ฉันเพิ่งประกาศโสดบนเวที อยู่ๆลงมาก็มีผัว

ซึ่งมันประจวบเหมาะจริงๆ..ที่พี่ฮาวายเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน..เพราะนั่นทำคนที่โอบไหล่อยู่รีบจ้องพี่ชายคนละแม่ของฉันทันที..แถมจ้องด้วยสายไม่เป็นมิตรอีก

"มาก็ดี..รู้ไว้นะ ว่าเจแปนมีผัวแล้ว แล้วผัวยัยนี่ก็คือกูนี่แหละ-_-"

!!!!? ฉันหันไปถลึงตาใส่คนหยาบคายข้างๆตกใจ กะจะอ้าปากเอ็ดเขาแต่ก็ไม่ทัน เพราะพี่ฮาวายดันหัวเราะลั่นจนคนแถวนั้นมอง

"ฮ่าๆ ดีๆหวงเก่งนะ..ได้เจอตัวสักที^^" กัปตันต้นไม้ขมวดคิ้วหันมามองฉันแวบนึง ก่อนจะหันไปถามพี่ฮาวาย..ที่ยังยืนยิ้มให้เขาอีกครั้ง

"กูกับมึงรู้จักกันเหรอวะ?.." พี่ฮาวายไม่ตอบ ฉันก็ไม่ตอบ..แต่มีใครบางคน เดินมาหาพวกเราและมองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย

พี่ใบไม้..

"โง่นะอิไม้...หมอฮาวายเป็นพี่ชายของเจแปน-_-" กัปตันเบิกตากว้างหันขวับมองฉัน มองพี่ใบไม้ และพี่ฮาวาย ก่อนที่เขาจะค่อยๆลดมือที่โอบไหล่ลงช้าๆ แล้วยกมือไหว้พี่ชายฉัน

"ขอโทษครับผมไม่รู้ ..ผมต้นไม้ครับ -_-" พี่ฮาวายรับไหว้แล้วตบไหล่กัปตัน พี่ชายฉันไม่ได้ถือโทษโกรธเขาหรอก แต่คนที่โกรธน่าจะเป็นกัปตันมากกว่า เขาโกรธฉัน!! เพราะเขาเหลือบมองฉัน..เหมือนมือสังหารกำลังจะฆ่าเหยื่อ

"ไม่เป็นไร เจแปนเล่นอะไรพิเรนทร์นะเรา พี่ไปนะมีธุระต่อ^^" ฉันพยักหน้าเบาๆลาพี่ชาย แต่เมื่อหันมาเจอสายตากัปตันต้นไม้..ก็รีบหมุนตัวเดินหนีเขา

"จะไปไหน?!/จะไปไหน!?" แต่อยู่ๆสองเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมๆกับมือที่จับข้อมือฉัน..ดึงกระตุกกลับไป ซึ่งฉันหันไปมองอีกฝั่งก็เห็นกัปตันไคล์เขาดึงข้อมือพี่ใบไม้ไว้ และเรา..ก็อยู่ในลักษณะเดียวกัน

ฉันมองข้อมือที่ถูกจับ และสบตากับพี่เขา..จนได้ยินเสียงพูดเบาๆว่า..

"โชคดีนะเจแปน..." อะไรนะ?! 0.0 ฉันมองพี่ใบไม้ที่กัปตันไคล์ถอดเสื้อคลุมไหล่ให้ มองตามหลังและไม่ทันได้ล่ำลาอะไร พี่ใบไม้ก็โดนดึงออกไปจากงานแล้ว

รายต่อไปคงเป็นฉัน....

ฉันหันกลับมามองแฟนตัวเองช้าๆอย่างรู้สถานการณ์ ก็เห็นเขากำลังก้มต่ำ..จ้องหน้าอกฉันอยู่!!

"มะ...มองอะไรคะ-///-?"

"นมก็มีอยู่แค่นี้ ยังจะโชว์!" อ้าว!!! ฉันรีบชักมือกลับแล้วถกกระโปรงเดินหนีกัปตัน แต่ขายาวๆเขาก้าวไวมาก..กัปตันก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงฉันแล้ว

"โสดมากใช่ไหม! เดี๋ยวคืนนี้จะยัดเยียดความเป็นผัวให้ทั้งคืน-_-!" ฉันหยุดเดินหันไปเผชิญหน้าเขา มองแขนที่เพิ่งถูกกระชากไปหมาดๆ..ก็นึกฉุนขึ้นมา