Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 156

ทุกคนอยู่แสดงความยินดีและประชุมเรื่องงานแต่ง ระหว่างนั้นฉันก็เหล่มองคานะไปด้วย...เธอทำตัวทองไม่รู้ร้อนยืนยิ้มทำหน้าเฉยๆเนียนๆ ทั้งที่ตัวเองมีความผิดปกปิดพ่อแม่ไว้ พอเห็นฉันมองคาดโทษ...ยัยน้องผัวก็ไม่ได้พูดอะไร แถมยังหัวเราะคิกคักใส่ จนสุดท้าย..รีบหุบยิ้มลง

ก้อก ก้อก ก้อก~

"ขออนุญาตนะคะญาติคนไข้ คุณหมอเข้าตรวจค่า" พยาบาลสาวเดินถือแฟ้มประวัติเปิดไฟทุกดวงในห้อง.. ก่อนจะรูดม่านฝั่งนึงออกไป ให้หมอฮาวายเข้ามา...

มาถึงเขาก็ก้มหัวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน ไหว้จนป้าสวยกับลุงเคน..มองหน้ากัน

ลูกเขยไงไม่ต้องงง...มาแรงแซงทางโค้งจนมีทะเบียนสมรสแล้ว คันปากยุบยิบเลยว่ะ..อยากป่าวประกาศแทน-_-

"สวัสดีครับ ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง? เมื่อยตัวอยู่ไหมครับ?" ทันทีที่หมอฮาวายถาม..ไคล์ก็เหลือบมองฉันแวบนึงจนฉันต้องยิ้มตอบเขา เออ..จะหึงหรือจะป่วยตายก็เลือกเอา ดีแค่ไหนที่ได้หมอฮาวาย..ถ้าได้หมอก้านแก้วโดนหลอกจับไข่นะกูบอกเลย

"เมื่อยตัวนิดหน่อย ปวดหัวนิดหน่อย และยังไอ" ตอบเรียบๆไม่มีหางเสียง -_-

"ไอแห้งๆใช่ไหมครับ?^^"

"อืม" ไคล์อืมเบาๆ..ก่อนจะเอนพิงหมอนมองตรงไปที่คานะ..ที่ตอนนี้กำลังเดินเขยิบๆเอามือไขว้หลัง ไปด้อมๆมองๆกระดาษที่หมอฮาวายเขียนอยู่

"คานะ อย่ากวนหมอ" คานะเหลือบมองพี่ชายที่เอ็ดเสียงแข็ง จนพ่อๆแม่ๆหันมามองสองพี่น้องพร้อมๆกัน

"อะไรคะ?คานะแค่อยากรู้ว่าหมอ..จะให้ยาอะไรพี่ไคล์" ไคล์จิปากใส่แล้วหันหน้าไปทางอื่น ซึ่งเป็นโอกาสเหมาะที่หมอฮาวายจะก้มลง..ยิ้มให้คนตัวเล็กข้างๆ

"ให้ยาอะไร..เดี๋ยวบอกนะคุณเภสัช" พูดจบก็ปิดแฟ้มประวัติการรักษาปับ! ก่อนจะยิ้มให้คานะบางๆแล้วเดินออกไป มาไวไปไว..เข้ามาถามๆก็ได้เงินเหรอวะ? เออดีโบอิ้งเป็นหมอเถอะ

หลังจากทุกคนกลับไป ฉันก็ถามไคล์รัวๆว่าใครเป็นคนต้นคิด เขาบอกว่าคานะ! และเรื่องนี้วางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อวานแต่ฉันไม่ยอมไปไหนเลย ไล่ให้ไปนอนคอนโดฉันก็ไม่ไป แล้วเรื่องฮาที่ทำฉันหยุดหัวเราะไม่ได้ก็คือ พ่อกับแม่ฉันและอิไม้ช่วยคานะเป่าลูกโป่งพวกนี้จนหน้าซีด

นึกภาพตามแล้วสงสารคนแก่...ไคล์แกจะบาปกรรมไหมเนี่ย จะแต่งลูกสาวเขายังใช้เขาเป่าลูกโป่งอีก!

....สองวันต่อมาไคล์ก็หายและออกจากโรงพยาบาล วันนี้ฉันจึงไปร้านเวดดิ้งไปลองชุดไปดูของชำร่วยเพราะแม่ย้ำแล้วย้ำอีก ย้ำทุกวัน!..ว่าทุกสิ่งต้องเตรียมล่วงหน้าจะมาไฟลนตูดไปตายเอาดาบหน้าไม่ได้ เออ..วันนี้เจแปนกับอิไม้ก็มาด้วยนะ ฉันกับเจแปนเลือกชุดไม่ยาวมากอยากเดินในสวนสบายๆ

ส่วนไคล์กับอิไม้เราให้ใส่ตรีมเดียวกัน ก็คือใส่สูททักซิโด้สีไวน์แดง

บอกเลย..ว่าความขาวออร่านี่จับวิ้งๆ อิไม้ไม่อยากพูดถึงหรอกมันขี้เหร่ แต่แฟนฉันอ่ะ..หล่อระเบิด! หล่อมาก สักพักกูจะนัดหมอธันวาบำบัดความหลงผัวแล้วเนี่ย

"หล่ออ่ะ..ทำไมหล่ออ่ะไคล์" ฉันจัดโบว์ที่คอให้เขา..และชมไปเขินไป ส่วนตาน่ะไม่กล้าสบตาเขาหรอก..กลัวได้เสียตัวในห้องลองชุดแคบๆนี้

"หล่อ และเป็นของป้าคนเดียวนะ^^" ไม่ได้แล้วแบบนี้..ฉันเผลอเงยหน้าขึ้นสบตาไคล์พอดี และไม่ทันได้พูดอะไร..ริมฝีปากนุ่มๆของเขา ก็โน้มลงมาจุ๊บปากฉัน

จุ๊บ~

"ไคล์รักใบไม้นะ..รักมากๆ^^" จะตาย..เขินจนอยากลงไปนอนตายแดดิ้นพื้น ทำไมหยอดเก่ง..อ้อนเก่งแบบนี้วะ

"อื้ม ระ..รักไคล์เหมือนกัน"

"เออ!รัก! พอได้แล้ว..บอกรักกันอยู่นั่น กูจะลองชุด!" อิไม้ อินรกแตก! อยู่ๆมันก็เปิดม่านเข้ามา..จนฉันกับไคล์รีบผละออกจากกัน ก่อนที่ไคล์เขาจะเดินมาจับมือฉัน..พาออกไปเลือกชุดเจ้าสาวชุดใหม่

..เพราะเขาบอกที่ฉันใส่ มันไม่ว้าว!

"ไคล์แล้วชุดแบบไหน คือว้าว..."

"ก็ชุดแขนยาวไม่โชว์ร่อง ชุดนี้เปิดไหล่โป๊..ก้มๆเงยๆนมโผล่ออกมาทำไง" เอาอีกแล้วว่าที่ผัว เขาทำเจแปนที่กำลังเลือกชุดอยู่..หันมายิ้มเจื่อนๆให้ฉันทันที

"แหะๆโดนเหมือนกันเลยค่ะ ใส่โชว์ไม่ได้..มิดชิดจนให้คิดว่าไปวัด..." ฉันกลอกตาอย่างรำคาญ พวกบ้าเอ้ย! ..เบื่อพวกผู้ชายพวกนี้ชะมัด ทั้งเรื่องมากทั้งงี่เง่า..จะไม่แต่งก็ไม่ได้..โดนแทงจนท้องแล้ว!

"อืมๆ ก็ได้..ตามใจ-_-"