Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 170

พูดประชดประชันจบก็ทำเป็นดูทีวีหลบตาฉัน

"เชนแค่ไปเรียน รอหน่อยนะ บางที..." ฉันพูดไม่ทันจบไทเปก็ขัดขึ้นมา

"รอเหรอคะ?ไทเปรอให้เขารักมาเจ็ดปี เขายังไม่รักไทเปเลยค่ะ พอแล้วค่ะพี่เจแปน มันเจ็บ มันเป็นบาปกรรมของไทเปเองล่ะ ที่แย่งพี่เชนจากพี่เจแปนมา สมควรแล้วค่ะ..ที่จะเสียไป"

ฉันรีบจับไหล่สั่นระริกของไทเปไว้ ตอนนี้น้องเริ่มร้องไห้อีกแล้ว ไทเปรักเชนมาก..ทำไมเชนไม่ถนอมน้ำใจน้องเลย อย่างน้อยๆก็น่าจะบอกกันก่อน ไม่ก็ค่อยๆตีตัวออกห่างไป

"งั้นพี่จะกลับมาอยู่เป็นเพืื่อนนะ" ไทเปรีบปาดน้ำตา แล้วหันมามองฉันทันที

"ไม่เป็นไรค่ะ..ไทเปอยากอยู่คนเดียว พี่เจแปนแต่งงานแล้วนะคะ อยู่กับสามีเถอะ" ฉันถอนหายใจเอามือกอดอก มองไทเปที่ฝืนยิ้มบนเตียงอยู่สักพัก จนกัปตันและต้นกล้ากลับเข้ามา

"เจแปน เธอจะอยู่เฝ้าไข้น้องไหม?"

"ค่ะ..."

"ไม่ต้องค่ะ ไทเปอยากอยู่คนเดียว ขอบคุณทุกคนมากค่ะ^^" เราสามคนมองหน้ากัน บอกตรงๆฉันไม่สบายใจที่จะปล่อยน้องไว้คนเดียว จนอยู่ๆต้นกล้าเขาเดินไปเปิดม่านออก และยืนที่ระเบียงชะเง้อมองซ้ายขวา

"นี่ชั้นสามไม่สูงมาก...โดดไปยังไงก็รอด กลับเถอะ"

"ไอ้กล้า มึงแม่งปากนรก-_-" กัปตันรีบด่าน้องชาย ส่วนไทเปถอนใจอย่างรำคาญ ต้นกล้ามีความสามารถมากนะ น้อยคนที่จะทำไทเปหงุดหงิดได้

"กูพูดจริงๆ ถ้าโดดไปคงแขนขาหัก หรือไม่ก็พิการเป็นภาระ มึงจะอยู่ต่อก็อยู่ กูไปละ" พูดจบต้นกล้าก็เดินล้วงกระเป๋าออกไป ไม่หันมองใครสักคนที่ยืนหัวโด่อยู่ จนไทเปถามขึ้น

"เขาเป็นคนกวนตีนแบบนี้ ปกติเหรอคะ?"

"นอกจากเชี่ยก็กวนตีนแบบนี้ล่ะ..อย่าถือสามัน ว่าแต่ไทเปอยู่คนเดียวได้จริงๆใช่ไหม?-_-" ไทเปพยักหน้าตอบกัปตัน ก่อนเขาจะหันมามองฉันประมาณว่า เอาไงดี

"ไทเปแน่ใจนะ เดี๋ยวพี่ฮาวายมา..ขาดเหลืออะไร ปวดหัวเพลียบอกพี่ฮาวายนะ"

"แน่ใจค่ะ อยากนอนคิดอะไรคนเดียว ไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่ฆ่าตัวตายหรอกค่ะ ไทเปสัญญา" ฉันกับกัปตัน เราสองคนมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนจะพยักเบาๆชวนกันออกมา ออกมาแล้วก็ไม่ได้ไปไหนหรอก นั่งหน้าห้องไทเปรอพี่ฮาวาย และปรึกษาเรื่องน้องกับเชนไปด้วย

"หนีไปแบบนั้น ไอ้เชนมันคิดอะไรอยู่วะ?"

"ไม่รู้ค่ะ แต่ฟังๆแล้ว เหมือนเชนกำลังสับสน.."

"มันยังรักเธออยู่ แต่หล่อสู้ฉันไม่ได้เลยพ่ายแพ้ไป" คุณพระ มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย! ช่วยหยุดหลงตัวเองสักที ฉันจริงจังนะ!

"เฮ้อ..กัปตันรู้ได้ไงคะ ว่าเชนยังรักเจแปน" เขาถอนหายใจเอามือกอด แล้วพิงพนักเก้าอี้มองตรงไม่สบตาฉัน

"เธอบอกว่ามันสับสน มันจะสับสนอะไรอีกวะ?..นอกจากยังรักเธออยู่" นั่นสิ

ฉันไม่พูดอะไรต่อนั่งก้มหน้ามองนิ้วตัวเอง ทำไมเชนต้องยังรักฉัน เคยคบกันก็จริง..แต่ไม่มีสิ่งผูกพันกันซะหน่อย ไม่เคยมีอะไรกัน ไปดูหนังทีไรก็พ่วงไทเปไปด้วย มากสุดก็แค่หอมแก้มจับมือ..อยู่กันเป็นเพื่อนมากกว่า ไม่เหมือนคนข้างๆที่อยากล่วงเกินฉันตลอดเวลา

"เจแปนๆ น้องเป็นไงบ้าง" ฉันเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อได้ยินเสียงรองเท้าคนวิ่ง สรุปเป็นพี่ฮาวายกับคานะ ทั้งสองคนอยู่ในชุดลำลอง ซึ่งดูผ่านๆก็ดูออก..ว่าเพิ่งไปเที่ยวหวานแหววกันมา

ก็มันเป็นเสื้อคู่อ่ะ!

"ดีขึ้นแล้วค่ะ พี่ฮาวายเข้าไปเถอะ" พี่ฮาวายพยักหน้ารัวแล้วเคาะประตูเปิดเข้าไป ส่วนคานะยังยืนนิ่ง..มองฉันกับกัปตันยิ้มๆ

"เอาใหญ่เลยนะคานะ-_-"

"โถ่พี่ต้นไม้ เกิดมาจนใกล้จะหมดเมนส์..เพิ่งมีผู้ชายตกถึงท้อง เข้าใจกันหน่อยสิคะ" เอ่อ..ใช้คำนี้เลยเหรอ!

"เรื่องผู้ชายตกถึงท้องไม่ว่า แต่เรื่องปิดบังพ่อแม่มันไม่ดี! ถ้าภายในเดือนนี้ไม่บอกป้าสวยกับลุงเคน พี่จะเป็นคนบอกเอง-_-" คานะทำหน้าบึ้งกระทืบเท้าตึงตัง ก่อนจะเชิดหน้าเปิดประตูเข้าห้องไป ส่วนกัปตันเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็ชวนฉันกลับ

กลับถึงคอนโดพี่ฮาวายก็อัพเดทอาการไทเปอย่างเรียลไทม์ พี่ชายฉันอาสาดูแลน้องเอง ไม่ต้องห่วงไม่ต้องเครียด ส่วนเรื่องความผิดปกติที่ฉันเล่าไปคร่าวๆกลัวว่าน้องจะฆ่าตัวตาย พี่ฮาวายจะให้หมอธันวาคุยเอง

และหลังจากวันนั้นสองวัน ไทเปก็ออกจากโรงพยาบาล น้องปกติไม่มีอาการซึมเศร้าแต่อย่างใด แต่แปลกที่เปลี่ยนทุกอย่างใหม่ ไม่ว่าจะเป็นเฟสบุ๊ค เบอร์โทรศัพท์ ไลน์ แถมกำชับฉันว่า..ถ้าเชนติดต่อมาห้ามสนใจ ห้ามส่งข่าวเขา

ไม่รู้ไทเปคิดอะไร แต่เรื่องฆ่าตัวตายเรื่องซึมเศร้าฉันหายห่วงแล้วล่ะ เพราะหลังๆน้องชอบไปนั่งเขียนนิยายที่ร้านกาแฟ พบปะผู้คนมีเพื่อน..ไม่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องเหมือนเคยๆ แถมวางแผนไปเที่ยวต่างประเทศด้วยนะ

หายห่วงเรื่องน้องฉันก็หันมาดูแลตัวเอง เพราะโซลไปพบคุณหมอทีไรคุณหมอก็บ่นว่าน้ำหนักน้อยทุกที มันไม่ใช่แค่ฉันหรอกนะที่เจอปัญหานี้ พี่ใบไม้ก็ด้วย

คนอุ้มท้องอย่างเราๆไม่ค่อยหิวกัน ส่วนมากพ่อเขาจะเป็นคนหิวแทน ผ่านมาห้าเดือน...ตอนนี้กัปตันเขากินจนจะเป็นหมูแล้ว ฟิตเนสต่อยมวยอะไรก็ยื้อเขาไม่ได้ เพราะหลังแลนด์เมื่อไหร่ถ้าไหวเขาก็ไปเยาวราช!

เขาบอกกินให้ฉันดูเป็นตัวอย่างจะได้เจริญอาหารมีแรงเบ่งลูก เอาเถอะๆกินไปเถอะ..ฉันอยากให้เขาอ้วนๆจนหมดหล่อไปเลย จะได้หายห่วงเรื่องแอร์สาวๆเข้ามาจีบ

ซึ่งตอนนี้ฉันท้องแปดเดือนแล้ว อึดอัดจนตามจิกสามีไม่ไหว แต่ทว่าพี่ใบไม้ท้องโตกว่าฉันนะ และอีกอย่างกัปตันไคล์หล่อมาก!! ยิ่งพี่ใบไม้ท้องโตกัปตันไคล์ยิ่งออร่าพุ่งทะยาน ยิ่งไปกว่านั้นคนข้างๆขี้อิจฉามาก เขาบอกกัปตันไคล์ไปศัลยกรรมมา