Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 22

พอเครื่องแลนด์ และส่งผู้โดยสารเรียบร้อย ฉันก็ยิ้มสวยๆลากกระเป๋าลงจากเครื่อง คำว่า 'อิ่มอกอิ่มใจ' ของกัปตันต้นไม้ ทำฉันรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว...ร้อนตั้งแต่อยู่บนท้องฟ้าจนแลนดิ้งเลย

ตอนนี้ฉันหน้ามืดตามัวไปหมดแล้ว เขาทำอะไร..ใจฉันก็สั่นแบบไม่มีเหตุผล แค่กระตุกยิ้ม แค่สั่งกาแฟ แค่สั่งขนม ฉันก็เหมือนคนเสียศูนย์ทุกที..ที่เดินไปเสริฟมันให้เขา

บ้า...อิ่มอกอิ่มใจจริงๆดิ ไม่ใช่มั้ง

"เจแปนกลับรถตู้รึป่าว?^^" ขณะที่ฉันเดินไปยิ้มไปอยู่นั้น กวางก็รีบชะโงกหน้าเข้ามาถาม เธอเอียงคอสี่สิบห้าองศาทำท่าทางน่ารัก แต่ฉัน...ไม่ได้คิดว่ามันน่ารักเลย-_-

ขอลาขาดตรงนี้เลยละกัน...

"อ๋อ เราจอดรถที่สนามบิน กวางล่ะ^^? " ฉันเดินไปถามไปยิ้มๆ อีกนิดเดียวก็พ้นประตูทางออก ฉันจะได้แยกจากนางสักที

"แฟนมารับจ้ะ^^" แฟนมารับ?!! เดี๋ยวนะ..แล้วที่พูดกับฉันที่นิวยอร์ก..ว่าอยากแบบนั้นกับ กัปตันไคล์ แล้ว..ที่ได้กับ...กัปตันคนอื่นๆล่ะ คือ?!

โอ้โห..วงจรอุบาทว์มาก ดีนะที่นางยังไม่ได้กับคนๆนั้น ไม่งั้นฉันคงรู้สึกแย่มาก พอออกจากประตูได้ฉันก็โบกมือลากวางทันที บ้ายบายจ้า....นังแรด อย่าได้พบได้เจอกันอีกนะ

พอกัปตันและแอร์โฮสเตสออกไปยืนรอรถ ฉันก็รีบเดินไปขึ้นบันไดเลื่อน ไปตึกลานจอดรถทันที ใช่!ฉันรีบ...ฉันต้องรีบไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน!!

ตอนนี้ฉันแทบอยากจะถอดรองเท้าวิ่ง ฉันอ่านในเน็ตมา เขาบอกว่ายิ่งนาน...ยิ่งเสี่ยง สองเท้าที่ก้าวไวๆไม่เท่าใจที่ร้อน โอ้ย...ทำไมฉันต้องเป็นคนลำบากหาซื้อยาคุมด้วย?! เสียวก็เสียวด้วยกัน ผู้ชายคือเพศที่เห็นแก่ตัวชะมัด!

เฮ้ย!.0.0

ฉันหยุดเดินทันที เมื่ออยู่ๆกัปตันต้นไม้..เขาก็ขึ้นลิฟต์มา แล้วลากกระเป๋าเดินมาขวางทางฉัน!!

"เดินเร็วแบบนี้...ไม่เจ็บเหรอ?" เขาถามพลางมองไปที่น้องจุ๋มจิ๋มฉัน บ้า...ถึงจะเห็นหมดแล้ว แต่มันไม่ควรมองแบบนี้นะ ไม่ควร!

"เจ็บ...แต่รีบไป เอ่อ" ฉันมองซ้ายมองขวา ...แล้วขยับไปใกล้ๆเขา

"ซื้อยาคุมค่ะ"

"มาสิเดี๋ยวซื้อให้" ฉันตกใจมองรอบๆอีกครั้ง ก่อนที่กัปตันต้นไม้จะไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบจูงมือฉัน..ไปที่ลานจอดรถ

"กัปตันขึ้นรถไปแล้วนี่คะ? ทำไมลงมาล่ะ?"

"ฉันลืมว่าขับรถมา เลยให้เขากลับรถมาส่ง" และเราก็หยุดที่รถสปอร์ทคันนึง

รถแพงมาก!!... เงินเดือนกัปตันครึ่งล้านทำไมขับรถแพงขนาดนี้ ระหว่างที่เขาเปิดรถเก็บกระเป๋า ฉันก็มองซ้ายมองขวาไปด้วย จนเห็นว่าทางปลอดภัย...ฉันถึงกล้าขึ้นรถ

ปึก! แต่ทันทีที่ปิดประตูลง ฉันก็ถูกดึงเข้าไปจูบ!!

"อื้อออออ0///0" ไม่เอาตรงนี้ เดี๋ยวๆ!! ฉันพยายามห้ามเขาเพราะกลัวคนเห็น จนเวลาล่วงเลย..มือฉันที่ดันอกกว้างมันก็ไม่รักดี..หันรั้งท้ายทอยเขา และจูบตอบกลับไป

"อื้ม หวานชิบ ต่อที่ห้อง..." เขาถอนจูบฉัน..แล้วดึงริมฝีปากล่างฉันเบาๆ ก่อนจะรีบขับรถ..บึ่งออกจากสนามบินอย่างรวดเร็ว

โดยที่ฉันไม่ลืมเตือนเขา เรื่องยาคุมกับถุงยางตลอดทาง

"กัปตัน...ไปห้องที่ไหนคะ? ยาคุมเจแปนล่ะ?" เขายกนิ้วชี้ขึ้นปิดปาก..สั่งให้ฉันเงียบ ก่อนจะขับรถและถอดเนคไท ถอดสัญลักษณ์สายการบินออกจากเสื้อเชิ้ตตัวเองไปด้วย

ฉันที่นั่งเฉยๆจึงช่วยเขาถอด ก่อนที่มือใหญ่ๆของกัปตันต้นไม้จะกุมมือฉันไปหอมขอบคุณ

ฟอด~

"ขอบคุณที่ช่วยถอด แต่...ไม่มีถุงยางนะ" ฉันไม่ทันได้โวยวาย เขาก็ปล่อยมือฉัน! ตบไฟเลี้ยวจอดหน้าร้านยาแล้วลงไปเลย

จนฉันที่นั่งรอในรถรีบมองสำรวจ ว่ามีของใช้ผู้หญิงไหม

เฮ้ย! ฉันนอนกับเขา โดยไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยนี่หว่า!! แฟน? เมีย? !!!!!! ไม่ได้!! ฉันจะไม่ผิดลูกผิดเมียใคร ฉันจึงรีบมองไปที่เบาะหลังแคบๆสำรวจอีกครั้ง และภาวนาไปด้วย ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง...อย่าให้หนูเห็นอะไรเลย แค่เมาเสียตัวหนูก็พลาดแล้ว ถ้านอนกับแฟนชาวบ้านอีก....หนูคง

0.0!!

ฉันตกใจเอามือทาบอก เมื่อเห็นหมวกมีระบายที่หลังรถเขา!!!หมวกไปทะเล? ของผู้หญิง!!... ฉันมองมัน มอง มอง มอง จนกัปตันต้นไม้เปิดประตูรถขึ้นมา ส่งยาให้

"จะกินตอนนี้ หรือกินหลัง..?" ฉันไม่ตอบ นั่งเงียบและแกะยากิน จนเขาหันมามองฉันแวบนึง..แล้วออกรถ

"กัปตัน....มีแฟนรึยังคะ?-_-" ฉันถามและมองตรงไปข้างหน้า ฉันไม่อยากสบตาเขา...เพราะฉันกลัวฉันรับไม่ได้กับคำตอบ

"ไม่มี"

"เมีย?"

"ไม่มี"

"แล้วหมวกใครอยู่ข้างหลังคะ?" คราวนี้ฉันหันไปถามเรียบๆ แต่กัปตันนิ่งและขมวดคิ้วนึกคิด

"เอาหมวกใบนั้นมาดูหน่อย ฉันจำไม่ได้" จำ-ไม่-ได้ !!! แอร์ที่กินกันคราวก่อนแน่เลย ฉันปลดเข็มขัดโน้มไปหยิบหมวกใบนั้นยื่นให้เขาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

ไฟลท์ที่แล้ว..คงบินไปมัลดีฟส์ ไม่ก็ฮาวาย กินกันที่นู่นเสร็จ ก็ไปต่อที่ห้องเหมือนฉัน -_-

"อ๋อ สงสัยของพี่สาวฉัน เอาไปเก็บเถอะ" เชื่อมาก! ฉันมองหมวกใบนั้นหมุนไปหมุนมา จนเห็นชื่อสลักเล็กๆว่า... Plaifah ปลายฟ้า??!