Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 32

เมื่อวานคานะบอกว่าเขา..บินจนไม่กลับบ้านกลับช่อง

หรือว่าเขาจะรู้?! ว่าพี่น้ำปั่นกับพี่ไทม์กำลังเดทกัน? โอ้ย!..มันไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย แต่ฉันสงสัยจัง..ทำไมเขาต้องทำแบบนั้นด้วย จนเหรอ? ก็ไม่...อกหักจากพี่น้ำปั่นเหรอ? ก็อาจจะมีส่วน...

ฉันนอนแผ่หลากลางเตียงคิดอะไรไปเรื่อย วันอาทิตย์แบบนี้ ฉันไม่อยากไปไหนเลย ฉันอยากนอนทั้งวันมากกว่า แต่ทำไงได้..ฉันต้องกลับไปเอาของที่คอนโดอีก

พลิกไปก็แล้ว..พลิกมาก็แล้วฉันอยากหลับอีกสักตื่นจริงๆ แต่กลิ่นที่เตะจมูกทำฉันรีบเปิดตาที่ปิดสนิทขึ้นทันที เพราะกลิ่นมันหอมๆเหมือนอาหาร ย่าไม่อยู่..ฉันบอกแม่บ้านไม่ต้องทำกับข้าวนี่ -_-

หรือว่าย่าจะกลับมาแล้ว! ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง ไปแปรงฟันล้างหน้าทันที ก่อนที่จะเดินลงบันไดไปตามหากลิ่นหอมๆ กลิ่นของกระหล่ำปลีผัดน้ำปลา?...และไข่เจียว?

จนไปเห็นอาบีมกับย่า..กำลังทำกับข้าวในครัว

"อาบีมสวัสดีค่ะ-_-" อาบีมตกใจสะดุ้ง ก่อนจะหันมายิ้มหวานๆให้ฉัน จากนั้นท่านก็เดินถือตะหลิวมากอดฉัน..กอดทั้งที่มีอีตะหลิวกับน้ำมันร้อนๆนั่นแหละ!

"ไงเรา ตั้งแต่อาย้ายไปอยู่ภูเก็ต..ก็ไม่ค่อยได้เจอเลย แต่ช่างเถอะๆต่อไปจะได้เจอบ่อยแล้ว เพราะอาย้ายมาอยู่กรุงเทพเรียบร้อย^^"

?!!ฉันหันไปมองย่าทันที ก่อนที่ย่าจะพยักหน้ายืนยันและยิ้มให้ฉัน โอโห..ประจวบเหมาะจริงๆที่ฉันมานอนที่นี่ อาบีมมา..ฉันพุงกางแน่นอน

"ที่ย่าไม่อยู่หลายวัน..ไปรับอาบีมที่ภูเก็ตมาเหรอคะ?-_-"

ย่าพยักหน้ารัว

"ใช่ ดูเอานะใบไม้ อาเราแก่ขนาดนี้..ยังให้ย่าไปรับอีก ใช้ไม่ได้ๆ แล้ววันนี้จะไปไหนไหม? กินข้าวที่บ้านนะ..เดี๋ยวพี่ปลายฟ้าจะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จัก พี่เรามีแฟนแล้วนะ เราเมื่อไหร่จะมีกับเขา^[]^"

ช้าจังคนแก่ ฉันรู้ตั้งแต่ปีที่แล้ว -_-

"อ๋อค่ะ..ถ้ายังเป็นพี่หมอนาวาอยู่ หนูรู้จักแล้วค่ะ ตามสบายเลย...หนูจะกลับคอนโดไปเก็บของ-_-"

"จะอยู่ที่นี่ยาวเหรอ?ดีๆ ไปอาบน้ำอาบท่าซะสิ ดูๆ รอยน้ำลายยาวเป็นทาง^^"

ฉันรีบเอามือปิดปาก แล้วหมุนตัววิ่งขึ้นบันได ย่าช่างแซวจริงๆ เหมือนพ่อฉันไม่มีผิด -_-

พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ย่ากับอาบีมก็ทำกับข้าวเสร็จพอดี แต่ฉันไม่ได้กินหรอก..ฉันไม่หิว ฉันกะจะชวนก้านแก้วไปกินที่ห้างทีเดียว ถ้าขืนชักช้าอยู่บ้าน..หลังเที่ยงรถติดไม่ได้ไปไหนกันพอดี

ขับรถมาถึงคอนโด..ฉันก็ขึ้นไปกดกริ่งบอกก้านแก้วให้มันแต่งตัวรอ แต่แปลก..พอมันเปิดประตูออกมาเห็นฉัน มันอมยิ้มเหมือนมีเลศนัย

"ยิ้มอะไร ขนลุก-_-"

"สวยนะคะวันนี้ ส๊วยสวยยยย^[]^" อะไรของมันวะ?ฉันก้มมองตัวเองทันที ฉันใส่กระโปรงสั้นลงเหรอ? ชุดนี้..มันก็เป็นคนเลือกให้ หน้ามันก็สอนแต่ง จะมาชมฉันเวอร์วังเพื่ออะไร-_-

"ตอแหล-_-"

"แร๊งส์มากแม่!! เนี่ยๆบอกไว้เลย..ปากแบบนี้จะไม่มีใครเอา..รีบไปเก็บของสิย๊ะ! ฉันขอแต่งตัวสิบห้านาทีเดี๋ยวจะไปกดกริ่ง^[]^"

ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินกลับไปแตะคีย์การ์ดเข้าห้องตัวเอง ก่อนเท้าที่ก้าวเข้าไป..มันจะเหยียบกับกระดาษแผ่นนึงเต็มๆ

ใครทวงหนี้กูตอนนี้! ยังไม่สิ้นเดือนเลย!ไม่มีมารยาท-_-

อะไรวะ...ไม่ใช่ซองจดหมายทวงหนี้ มันคล้ายกับโน๊ตอะไรสักอย่าง ฉันจึงก้มไปหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะยืน อ่านมันทั้งที่ประตูยังเปิดไว้

ฉันอ่านไปกุมขมับไป...เพราะกูอ่านลายมือคนเขียนไม่ออกจริงๆ

ขอโทษ...xx ผิด.... โอ้ย! ตัวอะไรอีกอ่ะ ลายมือหมอเหรอ? ใครแกล้งฉันวะ!? อีก้านแน่เลย ฉันหมุนตัวออกจากห้องอย่างไว กะจะเอากระดาษแผ่นนี้ไปให้มันอ่านให้ฟัง แต่ระหว่างที่หมุนจะก้าวออกจากห้องนั้น...

หน้าฉัน..ก็ชน ปึก! เข้าแผงอกใครบางคน!!

"ขอโทษค่ะ เฮ้ย!!" ฉันรีบดิ้นทันที อยู่ๆมือเขาคนนั้น ก็โอบเอวฉันดึงเข้าไปกอด พอฉันเงยหน้าขึ้นจะด่าพ่อมันเท่านั้นแหละ

..หัวใจก็เหมือนหยุดเต้นกระทันหัน.

ไคล์!!!

"^^....สวยจัง" !!!!!0_0

"ปล่อย"

"ไม่...ไม่อยากปล่อยไปไหนแล้ว^^" ฉันดิ้นและตีอกเขา แต่ยิ่งดิ้น..ไคล์ยิ่งกอดฉันแน่น ก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินเข้าไปในห้องทีละนิดๆ พร้อมๆกับฉัน..ที่ถูกกอดแนบอก

และเขาก็เอาเท้าดันประตูปิด ปึก!!!