Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 91

ฉันนั่งรอใจจดใจจ่อรออยู่นาน ที่รู้สึกนานเพราะลุ้นว่ากัปตันต้นไม้จะมาถึงก่อนนี่แหละ จนสักพักฉันก็เห็นรถตู้คันนึงขับมาจอด ก่อนจะมีพี่ผู้ชายสวมชุดยูนิฟอร์มคล้ายๆคนขับรถในละคร เดินมาหาฉัน

"สวัสดีครับ ใช่คุณเจแปนใช่ไหมครับ.."

"ใช่ค่ะ.^^"

"คุณบอสกับคุณกิ่งให้ผมมารับครับ^^" ฉันยิ้มและก้มหัวให้พี่เขานิดหน่อย ก่อนจะเดินไปตามมือที่ผายไป แล้วพอขึ้นรถปลอดภัยจากกัปตันต้นไม้ ฉันก็เปิดโทรศัพท์อีกครั้ง

LINE - TONMAI นั่นไงไลน์ขึ้นมาเลย..

TONMAI : ฟังกันบ้างสิเจแปน เอาแต่ใจชะมัด-_-

ฉัน : ค่ะเอาแต่ใจ เดี๋ยวกัปตัน..ค่อยอธิบายก็ได้ค่ะ

TONMAI : กลับห้องมาตอนนี้!! เดี๋ยวฉันไม่ว่างนะ

ฉันยิ้มที่มุมปาก รู้สึกเหมือนตัวเองถือไพ่เหนือกว่ายังไงอย่างงั้น

ฉัน : ทำไมคะ? ไปหาผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ?

TONMAI: จะประชดทำไม ฉันไปบ้านพ่อแม่-_-

ฉัน : ค่ะ งั้นกลับมาค่อยคุย

ที่กัปตันอธิบายพร้อมคำด่า..ฉันเชื่อเขา50-50นะ แต่ฉันหมั่นไส้เขาอ่ะ คิดดู..ที่ผ่านมาฉันถูกเขาข่มขู่มาตลอด ไม่เคยเอาชนะเขาได้เลย แล้วดูเขาจะเป็นหนักจนคุณพ่อคุณแม่อยากจัดการเขาด้วย

เอาล่ะถึงสักที..และแล้วฉันก็มาถึงบ้านหลังนึง ซึ่งบ้านหลังนี้ใหญ่มาก ข้างนอกร่มรื่นมีน้ำตกเล็กๆมีน้ำพุเล็กๆ มีสวนหน้าบ้าน แล้วพอรถจอด...พ่อกับแม่กัปตันก็เดินยิ้มออกมาเลย

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่^^" คุณแม่รับไหว้..แล้วเดินมาควงแขนฉันเข้าบ้าน

"จ้าไหว้พระๆ คุณย่ามาถึงแล้วนะ..กับข้าวก็เรียบร้อย เหลือแต่เจ้าตัวดี^^" ฉันเดินยิ้มๆเข้าบ้าน คุยกับคุณพ่อคุณแม่ระหว่างทางอย่างอ่อนน้อม จนมาถึงห้องอาหาร ที่มีโต๊ะกินข้าวขนาดใหญ่และที่นั่งอยู่คงเป็นคุณย่า พอฉันเดินถึง..ท่านก็ลุกขึ้นยืนทันที

"สวัสดีค่ะคุณย่า^^"

"โอ้ นี่เหรอแฟนต้นไม้ ตายๆมีแฟนสวยขนาดนี้เจ้าหลานตัวดีไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย" คุณย่าเดินอ้อมมาควงแขนฉันอีกคน ตอนนี้สองแขนมีคุณแม่กับคุณย่าครบ

"ค่ะ..แม่รู้ไหมคะหลานแม่น่ะนอกใจหนูเจแปน เนี่ยกิ่งก็เลยรวบยอดจัดการวันนี้ เจแปนบอกว่าที่ผ่านมาต้นไม้ขู่และดุตลอด นิสัยเดิมๆเลยค่ะ"

นิสัยเดิม?

"โถๆกิ่ง เผาลูกหมดเปลือกเลยนะ^^" คุณพ่อแซวยิ้มๆแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้คุณแม่นั่ง ส่วนฉันนั่งตรงกลางระหว่างคุณย่ากับคุณแม่

จนคุณแม่แฉวีรกรรมลูกชายต่อ

"ฉันไม่ได้เผาเจแปนก็เจอมา หนูฟ้องคุณย่าเลยเจแปน ตาต้นไม้กลัวคุณย่าที่สุดแล้ว^^" ไม่น่า!..ได้ยินพี่ใบไม้ขู่ว่าจะฟ้องย่าบ่อยๆ

"ต้นไม้ทำอะไรลูก เจแปนเล่ามาเถอะ..ย่าจัดการเอง..ตั้งแต่ประถมแล้ว ย่าฟาดก้นไม่รู้กี่ครั้ง เรื่องรังแกคนอืื่น ย่าก็คิดๆอยู่..ถ้ามีแฟนจะกลัวแฟนบ้างไหม เพิ่งรู้นี่แหละว่ากับแฟนก็ไม่เว้นด้วย-_-"

นี่ฉันมีแฟนเป็นนักเลงหัวไม้รึป่าวเนี่ย ขู่เก่งแบบนี้กัปตันควรไปปล่อยเงินกู้นะ-.,-

"ค่ะคุณย่า..แค่เจแปนคิดอะไรช้านิดหน่อย วันนั้นเขาให้เจแปนท่องด่าตัวเอง แถมให้ตะโกนออกไปนอกรถค่ะ" ฉันพูดช้าๆเบาๆ มองคุณย่ากับคุณแม่ตาละห้อย จนคุณแม่เอามือทาบอก

"ว้าย! ตะโกนว่าไงลูก?0.0" แล้วคุณย่าก็จับแขนฉันถามอีกคน

"ใช่..ตะโกนว่าไงหนูเจแปน บอกย่ามาให้หมด ย่าจะดึงให้หูขาดเลย!" คุณพ่อหัวเราะลั่นบ้านเลยคราวนี้ หัวเราะทั้งที่คุณแม่กับคุณย่าหน้าพร้อมไฟว้

"ฮ่าๆ โหดนะแม่ โหดเกิ๊นผู้หญิงบ้านนี้^^"

"บอสเงียบเลย ไงเจแปนบอกย่ามา"

"เขาให้เจแปนตะโกนว่า เจแปน..เมียโง่และหัวอ่อนค่ะ TT"

"ว้ายตาเถร! ต้นไม้นี่มันสุดๆจริงๆ ได้ใครมาเนี่ย..ลูกก็ไม่ได้หนักขนาดนี้นะบอส!" คุณพ่อเริ่มโดนร่างแหจากคุณย่าแล้ว

"บอสก็เคยขู่กิ่งค่ะแม่..นิสัยไม่ค่อยดี ต้นไม้ก็เหมือนพ่อเขานั่นแหละ" คุณแม่พูดเบาๆพร้อมจิกตาใส่ จนคุณย่าเริ่มสับสนเอามือกุมขมับ

"นี่ๆ ฉันควรจัดการพ่อหรือลูกก่อน?-_-"

"ตาต้นไม้ก่อนก็ได้ค่ะ เพราะเมื่อคืนสดๆร้อนๆ นอกใจหนูเจแปน เนี่ยทำได้ยังไง..ใบไม้เล่าให้กิ่งฟังว่าเจแปนไม่มีใครทำงานส่งน้องเรียน แต่ต้นไม้ยังใจจืดใจดำด้วย ไม่ถนอมน้ำใจเจแปนเลย"

คุณย่าเริ่มเม้มปากแน่น จนฉันได้ยินเสียงถอนหายใจแรงๆฟึดฟัดหลายที