Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 94

ฉันนอนปาดเหงื่อบนเตียงข้างๆไคล์ เรื่องกินกันถ้ามีบัตรสะสมแต้มเหมือนชานมไข่มุก กูคงได้ฟรีไปหลายแก้ว เพราะตั้งแต่กลับจากบริษัทบอกตรงๆยังไม่ทันได้ล้างหอย เอ้ย ล้างหน้า...ไคล์เขาก็เล่นงานฉันเลย

"เหนื่อย พอแล้วนะ..." ฉันนอนหอบ และเหลือบมองเขาแวบนึง

"พอก็พอ ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน^^" ทำไมรู้สึกดีใจที่ได้ยินคำนี้วะ

ฉันจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ จะบอกอะไรให้..พอตกลงคบเป็นแฟนฉันก็สิงอยู่แต่ห้องไคล์ เราตื่นพร้อมกัน นอนพร้อมกัน เสร็จพร้อมกัน..วนเวียนอยู่แบบนี้ เพราะไคล์เขาไม่ค่อยมีบินก็เลยเปลี่ยนจากขับเครื่องบิน..มาขับรถให้ฉันแทน เขาดุฉันเรื่องขับรถเร็ว คนอื่นฉันอาจจะเถียงนะ..ว่าเรื่องของกู แต่นี่ผัว..ไม่อยากพูดมากยอมๆไป

แต่ขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำ อยู่ๆไคล์เขาก็เคาะประตูเรียก

ก้อก ก้อก ก้อก..

"ที่รัก..ไอ้ไม้มา" มือที่ยีผมสระหยุดชะงักทันที มันมาทำไมวะ?! ร้อยวันพันปีไม่เคยมาหาเพื่อนหาฟูง มาทั้งทีมาตอนที่กูอยู่ด้วย ถ้าอิไม้เอาเรื่องไปบอกพ่อ..ว่าพี่สาวคนโตอยู่กินกับผู้ชาย พ่อบ่นฉันยับแน่!

"อื้อ มาทำไม" ฉันถามแล้วสระผมต่อ

"ไม่รู้ หน้าเครียดๆ ผมออกไปคุยกัับมันที่โซฟานะ"

"อืม ไปสิ" ฉันตอบผ่านๆแล้วอาบน้ำสระผมต่อ เสร็จแล้วก็เดินออกมาหยิบผ้าเช็ดผม สวมชุดนอนเรียบร้อยๆ..จะได้ไม่ดูเป็นผู้หญิงร่านรัก และสิ่งสำคัญที่จะต้องทำต่อจากนี้คือ!...เอาหูแนบประตูเสือก

อิไม้ : ก็กูไม่เคยมีแฟน แม่ง..เซ็งว่ะ เครียด

ไคล์ : แล้วเจแปนไปไหนล่ะ ยังอยู่ห้องมึงไหม?..ถ้าอยู่กลับไปมึงลากขึ้นเตียงเลย ง้อๆอ้อนๆเดี๋ยวก็หาย

ดูแฟนฉันแนะนำดิ โถ่..ไคล์แนะนำแบบนี้ดีมาก กูจะได้ระวังตัวเอง

อิไม้ :อยู่อะไร ขอกูห่างก็เก็บของกลับคอนโดเลย กูผิดเองล่ะ หัวร้อนใส่เจแปนบ่อย เอาเหล้ามาแดกดิ๊

ห้องแฟนฉันนะไม่ใช่โรงเหล้าแสงจันทร์ คิดจะสั่งก็สั่ง! ไล่มันกลับไปเลยไคล์

ไคล์ : มึงไปหากินเองเปลืองเหล้ากู แต่เอาจริงๆถ้ามึงยังเป็นแบบนี้ มึงได้เสียแฟนแน่

อิไม้ : กูต้องทำไงวะ กูพยายามควบคุมอารมณ์นะเว้ย แต่แฟนกูซื่อบื้อเงอะงะน่าด่า กูคิดว่ามึงเข้าใจกูนะ..แฟนมึงก็ซื่อบื้อ

อิต้นไม้ อีน้องเลวววววววว!!! ทำไมต้องพาลมาด่ากูด้วย ฉันรีบหยิบโทรศัพท์มาอัดเสียงไว้ทันที เห็นมันพร่ำเพ้อแบบนี้แล้วสะใจ และถ้ามันด่าฉันอีกคำนะ..ฉันจะอัพลงเฟสแท็กเครือญาติให้หมด!

ไคล์ : อย่าลามปามถึงแฟนกู เป็นยังไงกูก็เลือกของกู แล้วมึงน่ะเลือกเจแปนมาเพราะชอบเขาตั้งแต่แรก..ก่อนคบก็คุยมาก่อนด้วย เจแปนก็เงอะงะมาแต่ไหนแต่ไร ทำมาบ่น

อิไม้ : ก็ใช่ไงวะ เงอะงะซื่อบื้อหัวอ่อน กูชอบเจแปน เพราะแบบนี้ล่ะหลอกง่ายดี

ไคล์ : เออ สรุปมึงชอบให้แฟนอยู่ใต้อำนาจสินะ..

ฉลาด แฟนกูค่ะแฟนกู รวบตึง..ไม่ต้องให้มันพูดมาก ส่วนอิไม้ไม่ใช่น้องฉันเพราะมันโง่! นิสัยไม่ดีอีกต่างหากชอบด่าเจแปน ตอนอยากได้เขาไม่คิด...

อยากได้?!! เฮ้ยๆฉันลืมจัดการเรื่องนี้เลย พึ่งนึกได้..ว่าอิไม้มันข่มขืนเจแปน ได้เขามาด้วยวิธีสกปรก มันยังจะด่าเขาซื่อบื้อเงอะงะอีก

อิไม้ : ไม่เชิงว่ะ แต่กูอยากดูแลมากกว่า.. อ้าวเจ๊-_-

ต้นไม้เงยหน้าขึ้นทันที..เมื่อฉันเปิดประตูออกไป แล้วยืนกอดอกมองหน้ามัน

"อกหักเหรอ?" ฉันถามตรงๆ พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก.. จนน้องชายตัวดีเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่งและตอบเบาๆ

"ป่าว แค่ห่างกัน-_-"

"สมน้ำหน้า! ดูปากฉันนะต้นไม้...สม-น้ำ-หน้า" ไคล์หัวเราะแล้วตบโซฟาชวนฉันไปนั่ง ส่วนอิต้นไม้นั้น..นั่งหน้างอคอตกยิ่งกว่าปลาทูในเข่ง

"อย่าซ้ำเติมสิวะ..แค่นี้ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว"