Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 96
สรุปบท BAIMAI | เจ้าตัวนุ่มนิ่ม: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน
สรุปตอน BAIMAI | เจ้าตัวนุ่มนิ่ม – จากเรื่อง Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน โดย โนเนจัง
ตอน BAIMAI | เจ้าตัวนุ่มนิ่ม ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน โดยนักเขียน โนเนจัง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ฉันแคปรูปอิไม้แล้วส่งให้เจแปนทันที...ซึ่งแปปเดียวเจแปนก็อ่านแล้ว หึรายนี้ก็น่าจะรอผู้ชายง้อเหมือนกัน
LINE - JAPAN-
ฉัน : Send Picture
JAPAN : เอิ่มนั่งสมาธิ นี่คือ..เรื่องปกติใช่ไหมคะ
ฉัน : ไม่ปกติผีเข้า ว่าแต่..เธอทนไหวไหมที่ไม่มีอิไม้
JAPAN: ไม่ไหวค่ะ..แต่พยายามทน อยู่ๆก็รู้สึกคิดถึงคำขู่เขา
ฉัน : อะไรวะ สรุปอยากให้มันเปลี่ยนรึป่าว?-_-
JAPAN: ไม่อยากให้เปลี่ยนค่ะ แค่ลดลงก็พอ^^
ฉัน : เออๆ เดี๋ยวมันก็ค่อยๆปรับ ฉันเข้าใจทั้งอิไม้และเธอ
JAPAN: ขอบคุณนะคะพี่ใบไม้ ^^
ฉันคุยกับเจแปนเสร็จไคล์ก็ยังไม่โทรมา พอโทรหาเขาก็ไม่รับ บอกเลยตอนนี้ฉันไม่สบายใจ ถึงไคล์จะเคยล่ามาก่อนแต่มึงดูเหยื่อรอบๆเขาดิ อ่อยชะมัด ขนาดฉันขู่มันไปรอบนึงแล้วนะ สงสัยมันอยากกวนประสาทฉัน
เมื่อนึกถึงนังแอร์ที่ชื่อกวาง อยู่ๆฉันก็คิดถึงเจแปนขึ้นมาอีก เออ..เจแปนอาจจะรู้จักมัน เพราะนางเป็นแอร์สายการบินเดียวกัน
LINE-JAPAN-
ฉัน :เจแปนฉันมีเรื่องจะถาม
JAPAN: คะพี่ใบไม้
กูทักปุ๊บตอบปั๊บ..เร็วยิ่งกว่าคอลเซ็นเตอร์ระบบอัตโนมัติอีก
ฉัน : เธอรู้จักแอร์ชื่อกวางป่ะ
JAPAN: มีชื่อจริงไหมคะพี่ใบไม้ คนชื่อกวางมีเยอะมากค่ะ^^
เออว่ะ..
ฉัน : ฉันไม่รู้ชื่อจริง รู้แค่มันเป็นคนกวนตีน และคิดจะยุ่งกับผู้ชายของฉัน
JAPAN: อ๋อๆ กวางคนนั้นเจแปนรู้จักค่ะ นิสัยไม่ดีเลย ขอฟ้องเลยนะคะ...เคยบอกว่าอยากกินกัปตันไคล์ด้วยค่ะ
ฉันลุกขึ้นนั่งทันที ตอนนี้เดือดปุดๆจนมือไม้สั่นหมดแล้ว
ฉัน : อยากตบมันสักที-_-
JAPAN: ใจเย็นๆนะคะ กัปตันต้นไม้เตือนกัปตันไคล์ไปแล้วค่ะ
ฉัน :ไคล์อ่ะฉันไว้ใจ แต่นังกวางมันกวนประสาทฉันจริงๆ แถมวันนี้ไคล์ได้ไฟลท์อิไม้มา..แล้วบินกับมันด้วย
JAPAN: 0.0
ฉัน : เมื่อกี้มันก็เสนอหน้าเข้ามาในวีดีโอคอล ทำเป็นคุยกับคนอื่นแต่ตามองกล้อง จงใจให้ฉันเห็นชัดๆ
JAPAN: โห ไม่สนับสนุนความรุนแรงนะคะ แต่แบบนี้ตบเลยค่ะ ไม่อยากจะเมาท์! รูทเมืองนอกไฟลท์แรก..เจแปนบินกับกวาง พักห้องเดียวกันด้วยค่ะ กวางนี่แหละเป็นคนเอาคีย์การ์ดห้องให้กัปตันต้นไม้เข้ามาข่มขืนเจแปน
ชั่วกว่านังกวางก็อิไม้นี่แหละ -_-
ฉัน : ทำไมเธอไม่ตบมัน
JAPAN: ตบกวางเหรอคะ..ไม่อยากมีปัญหาค่ะ เป็นแอร์เหมือนกันกลัวจะกระทบเรื่องงานค่ะ
แม่นางเอก
ฉัน : เธอจำชื่อจริงนามสกุลมันได้ไหม?
JAPAN :จำไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าพี่ใบไม้อยากรู้..เจแปนจะสืบให้ ^^
ฉัน: ขอบใจ ฉันอยากกันไว้ก่อน เพราะดูๆแล้วนังนี่มันไม่ธรรมดา
JAPAN : ไม่ธรรมดาจริงๆค่ะ มีอะไรให้เจแปนช่วยบอกได้เลยนะคะ ^^
ฉัน : อืม ขอบใจ
พอฉันหยุดเล่นโทรศัพท์..สักพักไคล์ก็โทรมา เขาบอกว่าที่ช้าเพราะสนามบินมันไกล แล้วฉันก็ไม่ลืมให้เขาแพลนกล้องทั่วห้องกับล็อกประตู ยิ่งรู้เรื่องเจแปนโดนแบบไหนมา..ฉันยิ่งระแวง เพราะผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวกว่าผู้ชาย คล้ายๆกับกูนี่แหละ..ที่เคยอยากได้ไคล์จนตัวสั่น ยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งให้แม่บากหน้าไปคุยกับแม่เขา
ดูห้องเสร็จไคล์ก็ถามอีก..ว่าวีดีโอคอลทั้งคืนเลยไหม? เออฉันเลยจัดให้ ฉันตั้งโทรศัพท์นอนมองหน้าเขาจนหลับ ไคล์เขาบินไปญี่ปุ่นมันเร็วกว่าสองชั่วโมงไม่นานก็เช้า และแน่นอนเขาตื่นก่อนฉัน
(ตื่นได้แล้วคุณป้า...)
(สายแล้วนะ ฮัลโหลๆ) ฉันพลิกตัวตามเสียง...ก่อนจะปรือตาหนักๆมองโทรศัพท์บนโต๊ะ แล้วเห็นไคล์เขายิ้มให้ แถมยังโบกมือโบกไม้ไปมาด้วย
(เฮ้ๆ เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรนะ..ทำไมขี้เซาแบบนี้ล่ะ^^)
"เหนื่อยเมืื่อวานประชุม.." ฉันตอบเสียงอู้อี้
(คิดถึงตัวนุ่มนิ่มจัง...วันนี้ไปไหนไหม?^^)
"คิดถึงเหมือนกัน วันนี้ฉันจะไปโรงพยาบาลนะ จิตแพทย์เขานัดคุย.. เออ..ไคล์ฉันมีอะไรจะถาม"
(ครับ)
"แอร์คนชื่อกวางมันวุ่นวายรึป่าว" ไคล์เงียบไปพักนึง แล้วถอนหายใจ
(นิดหน่อย..เมื่อคืนพอถึงโรงแรมแยกย้ายเข้าห้อง อยู่ๆกวางก็มาเคาะห้องผม บอกว่าไฟในห้องเสีย...)
!!!!!
"ไคล์ อย่าบอกนะว่าโง่เชื่อมัน-_-!!!"
พูดผิดได้..แต่คำนี้ช่วยหันไปหาอีก้านเถอะ -_-
"อ๋อค่ะ ดีค่ะหมอ..รู้สึกยิ้มบ่อยขึ้นแล้ว แต่ส่วนมากจะยิ้มกับไคล์ค่ะ คนอื่น..ไม่"
หมอธันวาพยักหน้าแล้วจดรายละเอียดลงแฟ้ม พอฉันมองตามแล้วเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าคู่หมั้นหมอน่ะ..นางย้ายโต๊ะมานั่งข้างหลังหมอ อีก้านแก้วคงเห็นเหมือนกัน มันรีบสะกิดแขนฉันเหมือนหมา
"แสดงว่า..เปิดใจให้ผู้ชายคนนั้นเต็มที่แล้ว ผมดีใจด้วยนะที่คุณผ่านมาได้ระดับนึง เหลือแค่คนอื่นที่คุณยังปิดกั้นตัวเอง..ค่อยๆปรับนะ"
"ค่ะหมอ.."
"เริ่มแรกคุณมองด้านดีก่อนด้านเสีย เริ่มจากคนสนิทที่สุด...ไล่ระดับลงมา แต่เอาจริงๆนะแค่คุณรู้จักไถ่ถามและเป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน..แค่นี้ก็ดีแล้ว ทุกอย่างจะดีเองเมื่อเริ่มรู้สึกเห็นใจคนอื่น"
"ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้น จากที่เคยมองรอบๆเป็นสีดำ ตอนนี้มันเป็นสีเทาแล้วค่ะ และฉันคิดว่ามันจะค่อยๆจางจนกลายเป็นสีขาวสักวัน"
"เก่งมาก ผมจะชมตัวเองหรือชมคุณดี ที่ทำให้คุณดีขึ้นถึงขนาดนี้ แต่ต่อไป..นอกจากยิ้มให้แฟน อย่าลืมยิ้มให้พ่อแม่ ยิ้มให้น้องชาย และยิ้มให้เพื่อนสนิทด้วยล่ะ ^^"
หมอธันวาพูดช้าๆซอฟๆ..จนฉันพยักหน้าตามอัตโนมัติ
"พูดถึงเพื่อนสนิท หมอธันวาครับ..เพื่อนสนิทใบไม้ ที่ชื่อทิชาเป็นคนไข้หมอเหรอครับ?"
อยู่ๆก้านแก้วก็เก็กขรึมถามหมอธันวา แต่กูขนลุกอ่ะ..มันแปลกๆ ทำไมมันต้องแมนเบอร์นี้ ว่าแต่..มันจะถามเรื่องทิชาทำไม!? ฉันหันมองก้านแก้วแล้วขมวดคิ้วสงสัย
"ครับ..เป็น"
"ทิชาเป็นไงครับหมอธันวา ผมแอบชอบทิชาอยากจีบเธอ อยากรู้ว่า.."
"ผมไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลคนไข้ได้ครับ^^"
"นิดนึงครับ^^"
"ไม่ได้ครับ^^"
"ทิชาชอบสีอะไรครับ?"
"บอกไม่ได้ครับ"
"แค่สีครับ"
"ไม่ได้ครับ" แล้วก้านแก้วก็พยักหน้าตอบ แต่มือมันน่ะ..สะกิดฉันจนสีข้างจะถลอกแล้ว
ตึ้ง~ DR.KK อะไรอีกวะอีก้าน...มึงจะนินทาหมอธันวาอีกใช่ไหม?
DR.KK : มีคนหวงทิชา 1 อัตรา
ฉัน : มึงเหรอ?-_-
DR.KK : ทำไมต้องโง่ กูไม่เข้าใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน