Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 97
สรุปบท BAIMAI | ล่ากวาง: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน
ตอน BAIMAI | ล่ากวาง จาก Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
BAIMAI | ล่ากวาง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน ที่เขียนโดย โนเนจัง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ฉัน : คนที่ว่ากูโง่ มันตายหมดแล้ว
DR.KK : จ้าขู่เก่ง แต่ที่พากูไปรับผัวเด็กเป็นเพื่อนคืออะไร คืออารายยยยยย
"พี่ธันวาคะ บะหมี่มีเรื่องจะถาม แค่คำถามเดียวค่ะ แล้วหมี่จะกลับ" ฉันกับก้านแก้วเงยหน้าจากจอโทรศัพท์พร้อมกัน จนเห็นหน้าคู่หมั้นหมอธันวาใกล้ๆ เออ..ก็น่ารักดี แต่สู้ทิชาไม่ได้เพื่อนกูสวยสุด ว่าแต่นางมายืนพูดโต้งๆแบบนี้ได้ไง ไม่เห็นเหรอว่าหมอธันวามีคนไข้อยู่...
โคตรไม่มีมารยาท
"พี่ติดคนไข้หมี่" หมอธันวาตอบแต่ตาจ้องแฟ้มประวัติ เอาจริงๆคือไม่ขยับหน้าหันไปมองเลยด้้วยซ้ำ
"ติดคนไข้? ก็เห็นคนไข้พี่ธันวาเล่นโทรศัพท์อยู่นิคะ..นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ? อะไรไม่รู้มาหาหมอแต่นั่งเล่นโทรศัพท์ มันเสียเวลาหมี่ชะมัด "
ปึก!!
ฉันโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทันที จนหมอธันวาเงยขึ้นมองฉัน ตอนนี้สีหน้าเขาดูเครียดขึ้นทันตาและพยายามยกมือให้ใจเย็นๆ ก้านแก้วก็ด้วยมันโมโหเหมือนกัน..แต่มันเป็นหมอที่โรงพยาบาลนี้มันทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งนิ่งและถอนหายใจ
"เสียเวลา? ฉันมาหาหมอไม่ได้มาหาเธอ คุยกันอยู่สามคน อยู่ๆมีคนเสนอหน้า เขาเรียกว่าอะไรนะนอกจากคำว่า 'เสือก'"
ก้านแก้วรีบสะกิดฉัน เมื่อคู่หมั้นหมอธันวาเริ่มเม้มปากหายใจฟึดฟัดออกมา
"นังบ้า.. ฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันเป็นแฟนพี่หมอธันวา! รู้ไว้ด้วยว่าฉันมีสิทธิ์บอกพี่เขาไม่รับเคสเธอก็ได้ " ทุกคนในร้านมองมาที่โต๊ะเรา ฉันสงสารหมอธันวาชะมัด เพราะเขาเริ่มวางปากกานวดหว่างคิ้วแล้ว
"ขอโทษนะคะหมอธันวา แต่แฟนหมอไม่มีมารยาทก่อน"
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วยิ้มให้ฉัน ไม่ได้สนใจอีผีที่ยืนโมโหอยู่เลย
"คุณเห็นใจผมด้วย ดีขึ้นเยอะและเก่งมาก งั้นสั่งอะไรมากินไหม หมอก้านหิวไหมครับ^^"
เจ็บยิ่งกว่าด่าตอกหน้า ก็คือ..เมินไม่สนใจ หมอธันวาเหมือนเอาหูทวนลม เขามองตรงมาที่ฉันกับก้านแก้วอย่างเดียว จนถูกเรียกอีกครั้ง
"พี่ธันวา.."
"จะตามพี่ถึงไหนหมี่?"
"ตามจนกว่าจะรู้ ว่าใครแย่งพี่ธันวาไปจากหมี่" ก้านแก้วจับขาฉันทันที แต่มันไม่หันมองฉันนะ...มันหน้านิ่งมาก
"ขอโทษคนไข้พี่"
"อะไรนะคะ?!"
"ขอโทษคนไข้พี่" พอหมอธันวาย้ำอีกครั้ง นังหมี่อะไรนั่นก็เริ่มชักสีหน้า จนฉันทนรำคาญไม่ไหว..รีบลุกขึ้นหยิบกระเป๋าทันที
"ไว้ค่อยนัดกันใหม่นะหมอ สวัสดีค่ะ-_-"
"ผมขอโทษแทนน้องสาวด้วยครับ" ฉันเหลือบมองคู่หมั้นหมอธันวาทันที โอ้ย น้องสาว...ทำไมคำนี้มันเจ็บจังวะ
"น้องสาวอะไรคะ!?"
พอนางเริ่มหวีดก้านแก้วมันก็รีบดึงมือฉันออกมา เราเดินตรงไปที่ลานจอดรถ และพอขึ้นรถปิดประตูปุ๊บ!.
ก้านแก้วก็..
"กรี๊ด! กูอยากตบนังบะหมี่มาก! คันมือ! เข้าใจนะย๊ะว่าโดนเทแล้วบ้า แต่มึงดูนิสัยนางดิ..ใครจะทนได้วะ คันมือๆๆ" เมื่อก้านแก้วเกามือโกรธหน้าดำหน้าแดง ฉันจึงยิ้มที่มุมปาก...แล้วเอามือวางบนไหล่กว้างๆของมัน
"ใจเย็นๆกูหาที่ลงให้มึงได้แล้ว..."
"ที่ไหนวะ? ค่ายมวยหรือยังไง?! ด่วนๆใบไม้กูอึดอัด!"
"สนามบิน" แล้วฉันก็เล่าเรื่องนังกวางให้ฟัง ใส่ไข่ลงไปนิดหน่อยให้เพื่อนของขึ้น และมันก็ของขึ้นจริงๆเว้ย!!
"นังนั่นมันร้าย กล้าดียังไงอยากได้ผัวไคล์กู!"
"มึงต้องตบมันให้กูนะก้าน"
"คิดถึงเหมือนกัน..เจ้าตัวนุ่มนิ่ม" จะบอกอะไรให้..นังกวางหน้าเหมือนวัวเลยตอนนี้ เพราะฉันที่กอดไคล์อยู่รีบเอาคางเกยไหล่เขา..แล้วจ้องหน้ามันด้วยสายตานิ่งๆ
ก่อนจะเอียงกระซิบ..ข้างหูเขา
"คืนนี้...ไม่นอนได้ไหม" ฉันกระซิบ..ทั้งที่ตายังจ้องนังกวางอยู่ จนไคล์เขาหันมาพูดเบาๆ..ซึ่งแน่นอนคนที่อยู่ใกล้ๆได้ยินชัด
"ครับ ถ้าฟ้าไม่สว่าง อย่าเรียกผมว่ากัปตันไคล์" หึ..เป็นครั้งแรกที่ฉันยิ้มแบบนี้ ฉันแสยะยิ้มสะใจแล้วเปรยตามองนังกวางอย่างผู้ชนะ ก่อนจะถอนกอดจากแฟนแล้วเดินกอดอกไปคุยกับมันจริงจัง
คุยทั้งที่เพื่อนแอร์มันอยู่ด้วยนั่นแหละ และแน่นอนเพื่อนสาวก้านแก้วรีบเดินมาสมทบ
"แต้มบุญน้อย..." ฉันพูดและมองมันหัวจรดเท้า จนเพื่อนสาวก้านแก้วมันมองตาม..และพูดขึ้นอีกว่า
"หอยไม่มีวาสนา..."
"พะ พูดเรื่องอะไรคะ? ไม่เข้าใจ" ฉันถอนหายใจสั้นๆ ข่มอารมณ์เดือดตัวเองไว้ แต่กระเทยหมอมันเริ่มไม่ไหว..เดินไปใกล้ๆนังกวางอีก
"ที่ฉันเป็นตุ๊ด เพราะฉันสะอิดสะเอียนกับผู้หญิงแบบเธอ เธอระดับไหน..เพื่อนฉันระดับไหน เคยสำเนียกตัวเองบ้างไหม? ถึงกล้ามาลองดีด้วย"
ก้านแก้ว!!! ไม่ใช่นังกวางที่อึ้งกูก็อึ้ง
"อะไรกันคะ? อะไร? เข้าใจผิดรึป่าว" ไคล์รีบโอบเอวฉันและตบเบาๆให้ใจเย็น แต่ที่จริงไม่ควรมาบอกฉันนะ ไปบอกอีก้านนู้น
"ฉันรู้ทุกอย่างที่เธอทำ...ที่อ่อยแฟนคนอื่นเหมือนผู้หญิงชั้นต่ำหยุดซะนะ ฉันจะบอกอะไรให้..ฉันไม่อยากลดตัว เพราะระดับฉันซื้อหุ้นสายการบินเธอเมื่อไหร่ก็ได้ และถีบหัวเธอตกงานเมื่อไหร่ก็ได้-_-"
แอร์คนอื่นถอยไปยืนห่างๆทันที ก่อนที่นังกวางจะหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใคร...แล้วกำมือแน่น
"คะ..คือ เข้าใจผิดแล้วค่ะ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ"
ฉันเลิกคิ้วยิ้มที่มุมปาก..และมองไปที่ป้ายชื่อนังกวางจนมันรีบเอามือปิดไว้
"นันรดา สันติสุข "
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน