Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 98

"ขอบคุณครับหลวงพ่อ" ผมรับโทรศัพท์คืนแล้วเช็ครูปถ่ายทีละรูปๆ

เออมุมดี..หลวงพ่อฝีมือดี

"นี่โยมเป็นดาราเหรอ? ถึงได้ถ่ายรูปซะจัดเต็มขนาดนี้ นั่งสมาธิก็ไม่นั่ง มาถ่ายรูปแล้วกลับ"

"ไม่ครับ ผมเป็นนักบิน..พอดีแฟนผมโกรธที่ผมอารมณ์ร้อน ก็เลยมาสร้างภาพหาวิธีง้อหน่อย" หลวงพ่อเดินนำไปนั่งบนแคร่แล้วถอนหายใจ ผมจึงลุกขึ้นคลานเข่าไปใกล้ๆท่าน

"ถึงกับใช้หลวงพ่อถ่ายรูปโกหกแฟนเลยรึ บาปซ้ำบาปซ้อนเลยนะเรา แต่เอาเถอะ..เรื่องความรักหลวงพ่อเข้าใจ ถ้าโยมอารมณ์ร้อนไม่มีใครทนได้หรอก แรกๆน้ำต้มผักยังว่าหวาน นานๆไปมันสะสมนะ..ผักก็ผักเถอะถึงมีประโยชน์แต่ก็น่าเบื่อเพราะมันเหม็นเขียว"

ผมยกมือไหว้แล้วพยักหน้าตาม

"ครับหลวงพ่อ"

"ให้มันพอดีๆนะโยม เป็นถึงนักบินก็อย่าอารมณ์ร้อนให้มาก "

"เรื่องบินผมควบคุมได้ครับ เพราะขับเครื่องบินมีระบบและคนขับร่วม แต่ผมชอบไปลงที่รถ..มันสะใจกว่าขับเครื่องบินเยอะ"

"แต่พลาดไปไม่คุ้มนะโยม...เชื่อหลวงพ่อ ขนาดหลวงพ่อบิณฑบาททุกวันหลวงพ่อยังค่อยๆเดินเลย^^"

บิณฑบาต?! ให้ตาย...ผมเงยหน้าขึ้นหัวเราะ เออ...มุขหลวงพ่อได้ว่ะ

"ฮ่าๆ หลวงพ่อสุดยอดครับ ทำผมหัวเราะได้.."

"เอ้อ ก็หัวเราะสิ คนเราจะอารมณ์เสียอะไรทุกวี่ทุกวัน หรือว่าแฟนโยมเล่นมุขไม่เก่งเหมือนหลวงพ่่อ ฮ่าๆ"

"ครับ เธอซื่อบื้อ แถมช่วงนี้ก็อารมณ์แปลกๆสงสัยพ่อแม่ผมให้ท้ายแล้วได้ใจ-_-"

หลวงพ่อมองผม แล้วส่ายหน้าเบาๆ

"ไหนว่าจะง้อเขา มาบ่นเขาให้หลวงพ่อฟังซะนี่ เอาเถอะๆไม่ใช่กิจของสงฆ์ ถ้าโมโหมากๆก็ลองท่อง นะโมสามจบดู เผื่อจะเย็นขึ้น"

"ครับหลวงพ่อ" ผมยกมือไหว้ท่านแล้วยื่นซองขาวทำบุญ แต่หลวงพ่อท่านยกมือห้ามซะงั้น

"หลวงพ่อไม่เก็บค่าถ่ายรูป ถ่ายให้ฟรี^^"

"ผมช่วยค่าน้ำค่าไฟวัดครับ" หลวงพ่อชี้ไปที่ตู้รับบริจาค ก่อนที่จะพยักหน้าให้ผม

"ตรงนั้นเถอะ^^"

"ครับหลวงพ่อ งั้นผมลานะครับ"

แล้วผมก็ออกจากวัดพร้อมชุดขาว ผมไม่ได้นั่งสมาธิจริงจังแต่ผมได้รูปยืนยัน ว่าผม..มีความพยายามที่จะเปลี่ยนตัวเอง จนผมกลับคอนโดแล้วคิดถึงเจแปนขึ้นมาอีก ยิ่งเธอทิ้งชุดชั้นในชุดนอนไว้..ผมยิ่งคิดถึง

ไม่น่าเลยกู ไม่มีใครเด็ดเท่าแฟนกูแล้ว จะไปทั้งทียังทิ้งของกระตุ้นอารมณ์ไว้ด้วย ผมจึงหยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปส่งให้เธอดู ทำเป็นหาเรื่องคุย

LINE-JAPAN-

ผม : send picture

ผม : ทำไมต้องทิ้งชุดชั้นในไว้

JAPAN: เผื่อใครบางคน พาผู้หญิงคนอื่นไปนอน

หวงขนาดนี้..จะขอห่างทำไมวะ ผมตามผู้หญิงไม่ทัน ยิ่งเจแปนแท็คทีมกับแม่ผม เธอยิ่งเป็นหนัก

ผม : งั้นก็อย่าห่างกันสิ ไม่งั้น..ฉันจะเอาผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วย

JAPAN: ขู่อีกแล้ว อยากเป็นควายก็ลองดูค่ะ

ผม : ไม่แฟร์ เธอไปจากฉันเอง แล้วจะหวงฉันไว้ทำไม ผู้หญิงคนอื่นก็อยากได้ฉันเหมือนกันนะ

JAPAN : ไม่แฟร์แล้วยังไง ในเมื่อกัปตันขี้โกงมาตลอด

ผม :ขี้โกงแล้วไง สุดท้ายก็ได้รักกันไม่ใช่เหรอ?

ใส่คำว่ารักเข้าไป..ผมว่าคนอ่านคงยิ้มบ้างล่ะ แต่ผมไม่ได้ใส่เล่นๆนะเว้ย ใส่จริงจัง!

JAPAN: นิสัยไม่ดี

ผม : อยู่แล้ว ให้ไปรับไหม?

JAPAN: จะมารับทำไม นอนเถอะค่ะ..

ผม : นอนได้ไงวะ..หมอนข้างไม่อยู่ สงสัยต้องไปออฟเด็กไซน์ไลด์มานอนกอดแทน

เจแปนอ่านแล้วเงียบไปพักนึง คงกำลังหาทางออกให้ตัวเองอยู่ หวงผมน่ะผมรู้..ผมถึงหาวิธีทำให้เธอรู้ตัวว่าขาดผมไม่ได้

JAPAN : ถ้างั้นก็ขอรับงานเลยละกัน คืนละแสนโอเคไหม

นั่นไง!! แฟนผมเธอซื่อบื้อ! โดนผมหลอกให้กลับห้องยังไม่รู้ตัวอีก ถึงขั้นยอมเป็นเด็กไซน์ไลด์...กลัวคนอืื่นได้ผมไปล่ะสิ