Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1032

ตอนที่ 1032 หวือหวาเกินจำเป็น

นี่คือเพลงรักที่เรียบง่าย

แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง ก็ไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น

สำหรับผู้คนในแดนมังกร

เพลงนี้แทบจะเป็นส่วนหนึ่งของรักแรกในวัยใสของคนยุค 80 และ 90 ทั้งช่วงเวลาที่หัวใจเริ่มรู้จักคำว่า ‘รัก’ และช่วงเวลาที่ความเสียดายค่อยๆ ไกลออกไป เรื่องราวความรักในวันวานที่สูญเสียไปไม่มีวันย้อนคืนได้อีก

เรียกง่ายๆ ว่า เพลงประจำร้านคาราโอเกะ

และถ้าจะพูดให้กว้างกว่านั้น เพลงนี้คลาสสิกถึงขั้นที่สามารถอยู่ในทุกช่วงเวลาของความรักของใครหลายคนจนคนที่เคยมีความรัก เมื่อได้ฟังทีไร ก็มักจะเผลอนึกถึงใครบางคน หรือเรื่องบางเรื่องในอดีตโดยไม่รู้ตัว

อาจจะมีคนบอกว่า เพลงนี้ก็ดังเพราะเป็นเพลงญี่ปุ่นที่นำมาแปลนั่นแหละ

แต่คำถามก็คือ ที่เพลงนี้สามารถบาดใจผู้คนได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้

มันเป็นเพราะแค่เป็นเพลงแปลจากญี่ปุ่นจริงหรือ?

อารมณ์ของนักร้อง

ความหมายของเนื้อเพลง

ล้วนเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ขาดไม่ได้เลย

‘เธอจดจำฉันในแบบไหน’

‘มีรอยยิ้มหรือความเงียบงัน?’

แค่เนื้อร้องเพียงไม่กี่ประโยคนี้ ก็มีพลังมากพอจะดึงน้ำตาทุกหยดให้หยุดนิ่ง

ทั้งที่เสียงร้องก่อนหน้านั้นจะโศกเศร้าปานนั้น แต่เพียงแค่ประโยคนี้กลับสามารถพลิกอารมณ์ทั้งหมดได้ในพริบตา

แทงใจไหม?

หลายคนรู้สึกว่า แทงใจจนพูดไม่ออก

หลายคนกลับรู้สึกว่าปล่อยวางได้แล้ว

เพราะเมื่อเราเคยรักในวัยที่หัวใจเพิ่งรู้จักคำว่ารัก แม้แต่ความเจ็บปวด ก็ยังดูใสซื่ออย่างไม่น่าเชื่อ

แล้วถ้าจะพูดถึงตัวทำนองเพลง

ไพเราะ!

ติดหู!

เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง ชวนให้คนฟังเผลอฮัมตามได้โดยไม่รู้ตัว

สององค์ประกอบสำคัญของเพลงพ็อปคือไพเราะติดหูและตรงใจ

เพลงนี้ถ่ายทอดได้ครบถ้วนทุกประการ

แถมเนื้อเพลงยังเล่นกับความรู้สึกคนฟังอย่างไม่ยั้งมือ

แบบนี้ใครจะไปรับไหวล่ะ!?

บรรยากาศโดยรอบเงียบงันอยู่ประมาณสามวินาที

และทันใดนั้นเอง เสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราว และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ

ในจอภาพ

กล้องจับไปยังผู้ชมด้านล่างเวที

หลายคนดวงตาแดงก่ำ ปรบมืออย่างสุดแรงราวกับไม่อาจกลั้นความไว้ได้อีก เช่นเดียวกับผู้ชมในไลฟ์สดทั่วทุกทวีป

‘คิดถึงเธอนะ หวังฟาง…’

‘เธอสบายดีไหม?’

‘เผิงเผิง ขอให้เธอใช้ชีวิตให้ดีนะ’

‘โจวโจว พยายามเข้านะ!’

‘หรือว่าซูอวี๋เอง ก็เคยมีความรักแบบนี้มาก่อน

ถึงได้ร้องออกมากินใจได้ขนาดนี้’

‘เพลงแบบนี้จะพลาดแชมป์จะได้ยังไง?’

‘สิ่งที่สะเทือนใจที่สุด มักเรียบง่ายที่สุด’

‘ที่น่าเศร้าที่สุดคือ ฉันเป็นคนโสดแท้ๆ ยังเกือบร้องไห้เลย’

‘ต่อจากนี้ ฉันไม่กล้าถามถึงเธออีกเลย’

เพลงนี้

หลายคนในไลฟ์ถึงกับพิมพ์ชื่อของใครบางคนที่อยู่ในใจลงในคอมเมนต์

บางครั้งอาจดูไร้เหตุผล แต่บางครั้งความรู้สึกมันก็ยากเกินควบคุม

อันหงถอนหายใจเบาๆ แล้วเอ่ยว่า “แค่ชื่อเพลงก็ชวนให้รู้สึกเศร้าแล้ว คำว่าหลังจากนี้ แทบจะสรุปทุกเรื่องที่เราไม่อยากให้เปลี่ยน

แต่สุดท้ายมันกลับก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย”

เสี่ยวหมี่ว่า “ถ้าได้ฟังเพลงนี้ตอนมีรักครั้งแรก ฉันก็คงฟังไม่เข้าใจหรอก”

ลู่เซิ่งซึ่งปกติมักจะพูดติดตลก กลับพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คนฟังไม่เข้าใจคือคนโชคดี แต่ถ้าฟังเข้าใจเมื่อไหร่ แปลว่าคุณเคยผ่านมันมาแล้ว”

ทุกความสนใจ ทุกความรู้สึก ล้วนไหลรวมไปยังบทเพลง

จนตอนนี้ ผู้ชมหลายคนแทบลืมไปเลยว่านี่คือเวทีการแข่งขันของมหกรรมดนตรีบลูสตาร์

…

ผู้บรรยายจากจงโจวยังไม่ลืม

ผู้ชมชาวจงโจวก็ยังไม่ลืมและไม่มีวันลืมว่าเมื่อไม่นานมานี้ พวกเขายังพากันบ่นเพลงของเซี่ยนอวี๋ว่ามักจะมาแปลกหลุดโลก ไม่ยอมแต่งเพลงพ็อปให้ดีๆ สักที

ต่อจากนี้

ก็ไม่มีต่อจากนี้อีกเลย

จะมีเพลงไหนที่มีความเป็นเพลงพ็อปจ๋าตามแบบฉบับไปได้มากกว่า เพลง ‘ต่อจากนี้’ อีก?

เพลงนี้ไม่ใช่เพียงแนวพ็อปมาตรฐาน แต่มันคือเพลงรักที่โหลสุดๆ ในบรรดาเพลงโหลทั้งหลาย แม้แต่ทำนองก็ตรงเป็นไปตามแบบฉบับ ขับร้องแบบใสสะอาดปราศจากลูกเล่น ไม่มีเทคนิคพิสดารใดๆ !

หัวใจพวกเขา นึกอยากจะปฏิเสธเพลงนี้

แต่หูของพวกเขา กลับสดับฟังอย่างตั้งใจ

ผู้บรรยายชายถึงกับเงียบไปหลายวินาทีก่อนจะเริ่มพูดแก้ต่างว่า

“ต้องยอมรับว่าเพลงพ็อปแบบดั้งเดิมก็ยังไพเราะอยู่ดีนะครับ แม้ว่าเพลงนี้จะไม่มีอะไรแปลกใหม่…”

บ้าไปแล้วหรือ?

ผู้บรรยายหญิงได้ยินถึงกับทนไม่ไหว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน