Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 355

ตอนที่ 355 เส้นทางสู่ราชาเพลง

ถูกต้อง เพลง ‘สิบปี’

เป็นที่รู้กันว่า เพลงนี้ยังมีเวอร์ชันภาษากวางตุ้งซึ่งใช้ชื่อว่า ‘วันนี้ปีหน้า’

และเฉินอี้ซวิ่นกลายเป็นที่โด่งดังในฮ่องกงได้ก็เพราะเพลง ‘วันนี้ปีหน้า’

ทว่าในตอนนี้ ชื่อเสียงของเฉินอี้ซวิ่นยังคงจำกัดอยู่ในพื้นที่เล็กๆ อย่างฮ่องกง ไม่ได้โด่งดังมากนักในแดนมังกร

จนกระทั่งในสักเดือนหนึ่งของปี 2003

บริษัทต้นสังกัดของเฉินอี้ซวิ่นอย่างอิงหวงตัดสินใจให้เฉินอี้ซวิ่นร้องเพลงนี้เวอร์ชันภาษาจีนกลางในชื่อเพลงว่า ‘สิบปี’

แรกเริ่มเดิมทีเฉินอี้ซวิ่นปฏิเสธ

เขารู้สึกว่าตนร้องเพลงวันนี้ปีหน้าเวอร์ชันภาษากวางตุ้งมาไม่รู้กี่พันรอบ แต่ผู้บริหารของอิงหวงต้องการให้เขาร้องเป็นภาษาจีนกลาง สำหรับเขาแล้ว การทำแบบนี้ให้ความรู้สึกเหมือนนำสินค้ามือสองมาขาย

ทว่าทางอิงหวงยังคงไม่ยอมแพ้ ยังเสนอเค้กชิ้นใหญ่ให้กับเฉินอี้ซวิ่น วาดภาพอนาคตอันยั่วยวนใจหลังจากเฉินอี้ซวิ่นร้องเพลงนี้ พร้อมทั้งบอกว่าเฉินอี้ซวิ่นต้องร้องเพลงนี้ เมื่อร้องแล้วจะต้องขยายฐานผู้ฟังในจีนแผ่นดินใหญ่ได้อย่างแน่นอน!

เฉินอี้ซวิ่นทนต่อความรบเร้าไม่ไหวจึงตอบตกลงขับร้องเพลงนี้

ส่วนผลที่เกิดขึ้นทุกคนต่างก็รู้แล้ว เมื่อเพลงนี้ปล่อยออกไป เฉินอี้ซวิ่นก็ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วในแดนมังกร

หลังจากนั้น เพลงสิบปีนี้ ก็มาคู่กับเฉินอี้ซวิ่นราวกับเป็นฝาแฝดตัวติดกัน

ตราบใดที่มีคอนเสิร์ตของเฉินอี้ซวิ่น ย่อมต้องมีเพลงสิบปี

และเมื่อใดที่มีทำนองเพลงสิบปีดังขึ้น กำแพงความความรู้สึกในส่วนลึกของจิตใจผู้ฟังก็พลันแตกละเอียดในทันที เรื่องราวของความรู้สึกนับไม่ถ้วนค่อยๆ ไหลรินไปตามดนตรี ทำให้ผู้ฟังเคลิ้มตามไป

กล่าวได้ว่า เพลงสิบปีเป็นหนึ่งในเพลงเศร้าสุดคลาสสิกของฮ่องกง

เพลงที่ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องร้องในห้องคาราโอเกะ สิบปีเป็นเพลงที่ขาดไม่ได้

เพลงนี้ไม่ได้เป็นเพียงตัวเลือกที่ได้รับความนิยมของผู้เข้าประกวดความสามารถ แต่ยังเป็นเสียงสะท้อนในโลกแห่งอารมณ์ของคนวัยกลางคนหรือคนหนุ่มสาวอีกด้วย

ในแง่ของทำนอง เพลงสิบปีนั้นไม่ได้ปลุกเร้าอารมณ์

ต่างกับเพลงตะวันฉาย ที่ท่วงทำนองดังกระหึ่มกระตุ้นผู้ฟังทั้งฮอลล์

แต่เพลงสิบปีเป็นความเศร้าโศกที่นิ่งสงบ ซึ่งแสดงถึงความสับสนวุ่นวายและความขมขื่นที่ไม่มีสิ้นสุดของจิตใจ

สไตล์ของทั้งสองเพลงแตกต่างกัน แต่กลับเป็นบทเพลงคลาสสิกเหมือนกัน!

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ของซุนเย่าหั่วแล้ว หลินเยวียนรู้สึกว่าเพลงนี้เหมาะสมจริงๆ

ก็เป็นเพลงที่โด่งดังไง รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วยังต้องการความ ‘โด่งดัง’ เหมือนกัน

โชคดีที่ซุนเย่าหั่วเคยร้องเพลงกุหลาบแดงมาก่อน

เพลงนั้นก็เป็นบทเพลงคลาสสิกของเฉินอี้ซวิ่นเช่นกัน

ด้วยสไตล์การตีความเพลงที่คล้ายกัน ซุนเย่าหั่วนับว่าคุ้นเคยและสามารถรับมือได้

ส่วนเจียงขุย…

หลินเยวียนกำลังใคร่ครวญว่าจะมอบเพลง ‘ร้อนรน’ ให้กับเจียงขุยดีไหม

เพลงร้อนรนนี้ หลินเยวียนเปิดได้จากกล่องสมบัติทองแดง

ถึงอย่างไรก็เป็น ‘บทเพลงเทวดา’ เรื่องคุณภาพของบทเพลงย่อมไม่มีปัญหา

สำหรับแดนมังกรในโลกเดิม ‘บทเพลงเทวดา’ นั้นมีความหมายเชิงลบ

ทว่าเพลงร้อนรนนี้ ถึงแม้จะถูกเรียกว่าบทเพลงเทวดา แต่อันที่จริงทุกคนกำลังสัพยอกว่าเพลงนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ

เพียงแต่การขับร้องบทเพลงนี้ยากเหลือเกิน

ราชินีสวรรค์อย่างเฟย์ หว่องเคยพยายามร้องเพลงนี้ สุดท้ายแล้วก็ยอมจำนน ทั้งยังโพสต์เวยปั๋วเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย

หลินเยวียนไม่มั่นใจว่าเจียงขุยจะร้องเพลงนี้ได้หรือไม่

ถ้าหากเจียงขุยสามารถรับมือได้ เพลงนี้จะเป็นบทพิสูจน์ทักษะการร้องเพลงของเจียงขุยที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เพราะฉะนั้นหลินเยวียนจึงคิดว่าประเดี๋ยวจะให้เจียงขุยลองร้องดู

ถ้าหากเจียงขุยร้องไม่ไหว หลินเยวียนก็จะคิดวิธีและจัดหาเพลงอื่นมาให้เจียงขุย

……

แผนกประพันธ์เพลงชั้นเก้า บรรดานักประพันธ์เพลงกำลังทำงาน จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากปากประตู

“โครม”

ผู้คนชะงัก ต่างคนต่างเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นซุนเย่าหั่วลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างกระอักกระอ่วน แสร้งปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าด้วยความสุขุม

“ขอโทษครับ รบกวนทุกท่านแล้ว”

ทันที่ที่ได้รับโทรศัพท์จากอู๋หย่ง เขาก็รีบมายังบริษัท รีบร้อนเสียจนเกือบฝ่าไฟแดง

เมื่อมาถึงแผนกประพันธ์เพลงชั้นเก้า ก็สะดุดล้มคะมำเข้าอย่างแรง เพราะรีบเดินจนเกินไป

“…”

ในขณะนี้อู๋หย่งกำลังสนทนากับนักประพันธ์เพลงสักคนหนึ่งที่ระเบียงทางเดิน เมื่อหันไปเห็นสภาพของซุนเย่าหั่ว ก็อดคลึงขมับไม่ได้

หมอนี่มีดีอะไรให้ตัวแทนหลินเห็นความสำคัญถึงขนาดนั้นนะ?

ไม่ได้มีท่าทางของคนเป็นศิลปินเอาซะเลย

เขาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก “ตัวแทนหลินรอคุณอยู่ข้างใน”

“ครับๆ”

ซุนเย่าหั่วเค้นรอยยิ้ม สาวเท้าไปยังประตูห้องทำงานของตัวแทนอย่างรวดเร็ว กระแอมครั้งหนึ่ง จัดแจงเสื้อผ้า ก่อนจะเคาะประตู

“เชิญครับ”

เสียงดังมาจากในห้อง

ซุนเย่าหั่วจึงผลักประตูเข้าไป และก่อนผลักประตูเข้าไป เขาก็ได้ยินเสียงเบาๆ ดังมาจากด้านหลัง และนั่นทำให้ฝีเท้าของซุนเย่าหั่วหนักอึ้งขึ้นมา

หลินเยวียนแปลกใจ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วจะต้องรับไว้โดยไม่ลังเล จากนั้นก็รีบไปฝึกซ้อมด้วยความตื่นเต้น!

หลินเยวียนเชื่อว่าความตื่นเต้นแบบนั้นเสแสร้งกันไม่ได้หรอก

รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วมีใจรักดนตรีจากใจจริง ก็เหมือนกับตนตอนที่เส้นเสียงยังไม่พัง

แต่มาวันนี้ รุ่นพี่ซุ่นเย่าหั่วกลับนึกสงสัยในตัวเอง?

ปัญหานี้หนักหนาทีเดียว

แววตาของหลินเยวียนเองก็พลันหนักแน่นขึ้นมา พูดอย่างจริงจัง “รุ่นพี่เป็นคนที่เหมาะกับเพลงนี้ที่สุดแล้วครับ”

“รุ่นน้อง ที่จริงฉันน่ะ ยังไงก็ได้”

สีหน้าของซุนเย่าหั่วแลดูซับซ้อน “ฉันเพียงแต่ไม่อยากให้นายถูกคนนินทา พอฉันลากขามาที่ชั้นเก้า ชั้นอื่นเขาก็ปั้นนักร้องแนวหน้าได้อย่างน้อยหนึ่งคนแล้ว นายเอาโอกาสนี้ไปให้เจียงขุยเถอะ ฉันไม่อยากถ่วงเวลานายอีกแล้ว เป็นคนก็ต้องรู้จักพอใช่ไหมล่ะ ถ้ายังคอยเกาะรุ่นน้องกินแบบนี้ต่อไป ฉันก็คงจะโลภมากเกินไป อีกอย่างฉันเองก็ไม่ได้เหมาะสมมาตั้งแต่แรก เพียงแต่ฉันไม่ยอมจำนนก็เท่านั้นเอง…”

“รุ่นพี่”

หลินเยวียนเอ่ยปาก “รุ่นพี่เชื่อผมไหม”

ซุนเย่าหั่วพยักหน้า

นับตั้งแต่ตอนนั้นที่หลินเยวียนยืนกรานให้ตนร้องเพลงกุหลาบแดง ซุนเย่าหั่วก็ไม่สงสัยในตัวหลินเยวียนอีกต่อไป

หลินเยวียนเอ่ย “งั้นก็ร้องเพลงนี้”

ซุนเย่าหั่วเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “ฉันจะร้อง”

“อื้ม”

หลินเยวียนผุดรอยยิ้มอันเป็นธรรมชาติ

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ

[มอบหมายภารกิจใหม่แก่โฮสต์]

[ชื่อภารกิจ: เส้นทางสู่ราชาเพลง]

[เป้าหมายภารกิจ: ทำให้ซุนเย่าหั่วเป็นราชาเพลงภายในสี่ปี]

[รางวัลภารกิจ: กล่องสมบัติทอง]

[หมายเหตุภารกิจ: ยิ่งระดับความสำเร็จของภารกิจสูงขึ้นเท่าไหร่ รางวัลในกล่องสมบัติทองจะสูงขึ้นตาม]

หลินเยวียนตกตะลึง

อันที่จริง เดิมทีเขาเองก็คิดจะช่วยให้รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วกลายเป็นราชาเพลง นึกไม่ถึงว่าจะได้รับภารกิจจากระบบมาฟรีๆ?

รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วสุดยอดไปเลย!

…………………………………………………