ฉันตกตะลึงเมื่อเห็นเครื่องตรวจครรภ์มีเเถบขึ้นทั้ง 2 ขีด ไม่คิดเลยว่าครั้งที่เเล้วเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ส่วนครั้งนี้จะเป็นเรื่องจริง
หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำ ฉันก็อยู่ในสภาวะไม่อยากสุงสิงกับใคร ตอนทำงานก็ทำผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง สุดท้ายผู้จัดการเข้าใจว่าฉันไม่สบาย จึงให้ฉันเลิกงานก่อนเวลาและกลับไปพักผ่อน
แต่ฉันจะกล้าพักได้อย่างไร พอออกจากบริษัทก็โบกรถไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจการตั้งครรภ์
"คุณซูยุ่น ยินดีด้วยนะคะ คุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้วค่ะ"
ฉันมึนงงไปทั้งตัว เมื่อได้รับผลตรวจการตั้งครรภ์ ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะท้องจริงๆ
ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกของตัวเองในยามนี้อย่างไรดี เด็กคนนี้มาได้กะทันหันเหลือเกิน ทั้งยังเป็นเด็กที่เกิดมาจากการที่ฉันไปยืมเงินลู่จือสิงอีกด้วย
"ซูยุ่น"
เมื่อได้ยินเสียงของลู่จือสิง ฉันก็ตัวแข็งทื่อ เอาผลตรวจมาซ่อนไว้ในมือโดยไม่รู้ตัว
แต่ลู่จือสิงตาไว เขาเอื้อมมือมาจับข้อมือฉันไว้: "ผลตรวจการตั้งครรภ์?"
พอเขาพูดจบ ผลตรวจในมือฉันก็ถูกเขาแย่งไปแล้ว
"ประธานลู่ ไม่ใช่ค่ะ คุณฟังฉันก่อน ฉัน.......”
"คุณท้องเหรอ"
เขาขมวดคิ้ว มองตรงมาที่ฉัน
ฉันใจฝ่อแล้ว พูดอะไรไม่ออกซักคำ
เขาเพิ่มเสียงขึ้นทันใด: "ตอบฉันมา!"
ผลตรวจการตั้งครรภ์อยู่ในมือเขาแล้ว ตอนนี้ฉันจะพูดอะไรได้ จึงตอบออกไปอย่างกำปั้นทุบดิน: "ประธานลู่เห็นแล้วไม่ใช่เหรอคะ?"
สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที ฉันรู้สึกลำบากใจ จึงอาศัยจังหวะที่เขาเผลอ เเย่งผลตรวจกลับมา: "ประธานลู่ไม่ต้องเป็นห่วงไปนะคะ ฉันจะเอาเด็กออกเองค่ะ..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้