หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 246

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ยังไม่ได้เปิดคอมพิวเตอร์เสร็จ ติงหยวนก็ถือกาแฟหนึ่งแก้วเข้ามาแล้ว ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะของฉัน ก้มหน้าลงมามองฉัน

คำพูดของถงเจียหลินเมื่อกี้ฉันก็ยังไม่ได้คิดเยอะ ตอนนี้เห็นติงหยวน ฉันก็ตกใจเล็กน้อย “ผู้จัดการ คุณกลับมาเมื่อไหร่?” “เร็วกว่าคุณมาเข้ามาทำงานเมื่อตอนเช้า”

อย่าบอกนะ ว่ากลับมาเมื่อวานช่วงบ่าย

ฉันรู้สึกอึดอัด นึกไม่ถึงว่าเรื่องของตัวเองจะทำให้คนทั่วสำนักงานรู้ ขายหน้าจริงๆ

นึกถึงคำถามที่เขาเพิ่งจะถาม ฉันก็ส่ายหน้า กดเปิดแฟ้มเอกสารที่ต้องใช้ จึงจะเปิดปากพูด “ไม่เป็นไร เมื่อวาน คือ เหตุสุดวิสัย”

ทำให้เป็นเรื่องใหญ่เช่นนี้ ติงหยวนก็มาปลอบขวัญฉัน ฉันน่าขายหน้าจริงๆ

เป็นไปอย่างที่คิด ฉันเพิ่งจะพูดเสร็จ ติงหยวนก็พยักหน้า อย่างไม่มีทางเลี่ยง “ด้านเมืองJถ้าไม่ได้เร่งด่วน คุณก็กลับไปพักผ่อนเถอะ ผมไม่อยากให้วันนี้คุณต้องเข้าโรงพยาบาลอีก”

ได้ยินคำพูดที่หยอกล้อของติงหยวน ใบหน้าของฉันก็อดไม่ไหว ที่จะแดงขึ้นมา “คุณวางใจเถอะ วันนี้ฉันดีขึ้นมากแล้ว ไม่เป็นไรแน่นอน!”

เขาพยักหน้า “ก็ได้ ถ้าไม่สบายก็กลับบ้านได้เลย ไม่ต้องมาบอกผมแล้ว ด้านหลี่เซี่ยง——”ติงหยวนพูดพลาง ขมวดคิ้วขึ้น “รอให้คุณหายดีแล้วไปกล่าวขอโทษพวกเขาที่บริษัทกับเสี่ยวซิน”

ฉันก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของฉัน ถึงอย่างไรหลี่ฮุ้ยหรูคือคนที่ฉันดูแล “ผู้จัดการ ขอโทษ ที่ฉันสอนคนไม่ดี”

ติงหยวนยิ้มออกมา “พอแล้ว คุณนี้จริงๆเลยเชียวไม่ว่าเรื่องอะไรก็ยึดไว้บนตัวเองหมด? เรื่องนี้ผมได้ฟังเซี่ยงฉิงพูดแล้ว คนอย่างหลี่ฮุ้ยหรู ตอนแรกผมไม่ได้ดูให้ดี ที่ผ่านมานี้ ทำให้คุณลำบากแล้ว”

“ลำบากไม่เป็นไร แต่ได้เติบโตและมีประสบการณ์มากขึ้น!”

ถึงแม้ว่าฉันประกอบอาชีพนี้มาแปดปีแล้ว แต่ก็เป็นครั้งแรกที่พบกับนักศึกษาฝึกงานที่เอาแต่ใจเช่นนี้

“พอแล้ว คุณค่อยกับมาคุยกับผมเรื่องของหลี่ฮุ้ยหรู เธอไม่อยากทำแล้ว ก็ไม่ได้ง่ายเช่นนี้!”

ติงหยวนเป็นคนที่อบอุ่นนอบน้อมมาโดยตลอด ตอนนี้ใบหน้าที่เย็นชา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมเด็ดขาด

ฉันก็รู้ ติงหยวนไม่ใช่คนที่ง่าย ปกติเขาใช้ความสุภาพปกคลุมความโหดเหี้ยมของเขาเอาไว้

แต่เช่นนี้ก็ดี คนอย่างหลี่ฮุ้ยหรู ไม่ให้บทเรียนกับเธอ ก็ยังคงนึกว่าตัวเองเก่งกาจ

“ได้ ฉันรู้แล้ว”

เขาพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก หันตัวกลับออกไป

ฉันเพิ่งจะหันสายตากลับมาอยู่บนคอมพิวเตอร์ ก็ได้ยินหวางเจินลี่เรียกฉัน “เอ๊ะ ซูยุ่น นี้ไม่ใช่ห่อยาต้มที่เธอดื่มเป็นประจำเหรอ?”———-

ได้ยินคำพูดของเธอ ฉันก็ชะงักไปเล็กน้อย มองเห็นห่อยาต้มที่อยู่บนมือของเธอที่ยังไม่ถูกใช้ ขมวดคิ้วขึ้น “เจินลี่ นี้คือห่อยาต้มของฉัน เธอไปเจอจากที่ไหน?”

“ฉันเห็นห่อยาต้มยังไม่ได้เปิดอยู่ในตระกร้าถังขยะ”

ได้ยินคำพูดของเธอ ฉันอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเยอะ “ใช่เหรอ อาจจะไม่ใช่ของฉัน เมื่อวานฉันให้หลี่ฮุ้ยหรูช่วยเอาไปแช่น้ำให้ หลายวันมานี้เธอเป็นคนช่วยฉันเอาไปแช่น้ำให้ เมื่อวานฉันดื่มแล้ว——”

กำลังจะพูดอยู่ ฉันก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ประจำเดือนของฉันมาเมื่อวานซืน เมื่อวานก็สองวันแล้ว แต่ว่าเวลาที่มาวันแรกเธอรู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่ได้เจ็บมาก หลังจากนั้นก็ดื่มห่อยาต้มบำรุง ก็ดีขึ้นเยอะมาก ก็คือรู้สึกง่วงนอนรุนแรง แต่ว่าก็ยังถือว่าเอาชนะได้

เมื่อวานช่วงเวลาฉับพลันก็เจ็บขึ้นมาอย่างรุนแรง และเมื่อคืนก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่ว่าหลังจากดื่มห่อยาต้มบำรุง ดูเหมือนว่าช่วงเวลาฉับพลันนั้นก็รุนแรงขึ้นมา