หากได้พบเจออีก ฉันอาจจะลืมเธอได้ นิยาย บท 251

ฉันรู้สึกแปลกๆ และขมวดคิ้ว：“พวกเราจะไปทำอะไรใครได้？”

เซี่ยงฉิงทำเสียงฮึ และสีหน้าไม่ค่อยดี：“พวกคุณไม่รู้ เมื่อตะกี้หลี่ฮุ้ยหรูกับแม่ของเธอมา บอกว่ามาหาคุณ！”

ฉันรู้สึกตกใจ แต่ก็ไม่คิดว่าหลี่ฮุ้ยหรูกับแม่ของเธอยังมีหน้ามาหาฉัน

“พวกเขาอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว？”

“พวกคุณออกไปได้ไม่นาน พวกเขาก็มา ต่อมาผู้จัดการติงก็ไล่พวกเขาออกไป แต่หลังกินอาหารกลางวันเสร็จแล้วพวกเขาก็ยังรออยู่ที่ข้างนอก！”

ฉันเลิกคิ้ว：“แล้วทำไมพวกเขาถึงจากล่ะ？”

“ฉันบอกว่าคุณไปทำธุระ แล้ววันนี้จะไม่กลับเข้ามา！”

คิดไม่ถึงว่าเซี่ยงฉิงจะไหวพริบดี ฉันก้อดไม่ได้ที่จะยิ้ม：“เป็นผู้หญิงที่ฉลาดนะเนี่ย！”

เซี่ยงฉิงปุ้ยปาก：“ฉันคิดว่าหลี่ฮุ้ยหรูไม่น่าจะเชื่อ และยังคิดว่าเธอรอพวกคุณอยู่ที่ข้างนอก”

ฉันยิ้ม “น่าจะไปแล้วล่ะ！”

ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงอย่างไรก็ไม่ได้เจอคน ก็พูดไม่ได้ว่าอารณ์ไม่ดี

ทางด้านหลี่เซี่ยงก็พูดคยกันแล้ว พรุ่งนี้จะไปเซ็นสัญญาร่วมกันเป็นขั้นตอนสุดท้าย

อีกประมาณสิบวันก็จะตรุษจีน ใกล้จะถึงวันหยุดของบริษัทแล้ว จัดการเรื่องทางด้านของหลี่เซี่ยงเสร็จแล้ว หลังจากตรุษจีนกลับมาจะได้ไม่ต้องว่ามาก

“ทางด้านบริษัทจินเฉิงว่ายังไง？”

ฉันกำลังเปิดคอม เซี่ยงฉิงก็ถามฉัน

นึกถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันก็ยังไม่ได้บอกติงหยวนเรื่องนี้เลย

“การพูดคุยเป็นไปด้วยดี พรุ่งนี้นัดเซ็นสัญญา”

พูดจบฉันก็เรียกหวางเสี่ยวซิน：“เสี่ยวซิน พวกเราไปหาผู้จัดการติงกัน！”

ฉันเป็นคนพาหลี่ฮู้ยหรูมาทำโครงการนี้ เดินที่ฉันเป็นคนนำทางเธอ อันที่จริงคนที่ทำไม่ใช่ฉัน แต่ตอนนี้เป็นอย่างนี้แล้ว ก่อนเซ็นสัญญาจะต้องมีการชี้แจงและแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบ

หวางเสี่ยวซินก็คิดเช่นเดียวกันกับฉัน ถึงอย่างไรโครงการครั้งนี้ก็ใช้แผนงานของฉัน

เมื่อพวกเราสองคนเข้าไป ติงหยวนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ฉันเหลือบไปมองเสี่ยวซิน แล้วพูดกับเขาเบาๆ：“เสี่ยวซิน คุณรับผิดชอบโครงการนี้เถอะ ฉันยังมีโครงการเมืองJ ทางนั้นยังต้องทำอีกเป็นเดือนๆ ทางนี้ฉันคงจะดูแลไม่ไหว”

หวางเสี่ยวซินนิสัยตรงไปตรงมา：“ฉันทำได้ที่ไหน ถ้าคุณดูแลไม่ไหว ฉันจะช่วยคุณ โครงการนี้ใช้แผนงานของคุณ ฉันจะช่วยเป็นกรรมกรอยู่ข้างหลัง

ฉันยิ้ม：“คุณคิดว่าโปสเตอร์อะไรพวกนั้นก็เป็นกรรมกรหรอ？แผนงานของฉันจัดการแล้วไม่มีอะไร ฉันจะค่อยช่วยอยู่ข้างหลัง แต่ว่าโครงการนี้คุณมารับผิดชิบเถอะ！”

“พวกคุณสองคนซุบซิบอะไรกันอยู่？”

พอฉันพูดจบก็ได้ยินเสียงติงหยวนพูดขึ้นทันที ฉันผงะแล้วก็รีบพูดก่อนที่เสี่ยวซินจะพูด：“ผู้จัดการติง ทางด้านหลี่เซี่ยงยินยอมจะเซ็นสัญญากับพวกเราในวันพรุ่งนี้！คุณก็รู้ว่าโครงการเมืองJ ที่ฉันทำมีความยุ่งยากนิดหน่อย ดังนั้นโครงการของบริษัทจินเฉิง คุณก็ให้เสี่ยวซินรับผิดชอบเถอะ และฉันจะช่วย！”

“ไม่ได้นะผู้จัดการติง นี่——”

“เดิมทีโครงการนี้ก็ให้เสี่ยวซินรับผิดชอบ ฉันกำลังคิดว่าจะขอความคิดเห็นจากคุณ！ถ้าคุณไม่มีความคิดเห็นอะไร เสี่ยวซินอย่างนั้นโครงการก็ให้คุณรับผิดชอบนะ！”

ฉันชื่นชมติงหยวนก็ตรงนี้แหละ เขาใช้คนอย่างยุติธรรม และรู้จักผู้คนเป็นอย่างดี

หวางเสี่ยวซินรู้ว่าติงหยวนพูดแล้วไม่สามารถกลับคำได้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ทำได้เพียงมองฉันด้วยความซาบซึ้งใจ ดูเหมือนว่าฉันจะทำเรื่องที่น่าทึ่ง！

หลังจากที่เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว ติงหยวนก็ให้หวังเสี่ยวซินกลับไปก่อน เขามีเรื่องจะถามฉัน