มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2296

“ไอ้สารเลว ข้ากับเจ้ามีความแค้นที่อยู่บนโลกใบเดียวไม่ได้!” เหนือประตูภูเขาที่ทรุดโทรม เสียงคำรามด้วยโทสะของผู้บรรพอาจารย์เทียนหยุนดังก้องไปทั่ว

ห่างออกไปหลายพันลี้จากสำนักเซียนเทียนหยุน ประตูมิติเปิดขึ้นในอนัตตา และร่างทั้งสามของเหล่าหลัวซิวก็บินออกมา

“ฮ่าฮ่า สำเร็จแล้ว!” ใบหน้าของลิ่งฮู๋จื่อเซวียนเต็มไปด้วยความยินดี เขาเอาชิ้นส่วนโลกาศุภรมาได้สำเร็จ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นกำไรที่ใหญ่ที่สุดของการเดินทางครั้งนี้

“เฒ่าประหลาดเทียนหยุนคงจะโกรธเป็นบ้าแน่คราวนี้” หลัวซิวยังมีรอยยิ้มที่มุมปากของเขา ในที่สุด สิ่งที่ได้รับมากที่สุดในการเดินทางของเขาคือการช่วยหงเฟยออกมา

เขาไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพเช่นเฒ่าประหลาดเทียนหยุน สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดมาตลอดคือเฒ่าประหลาดเทียนหยุนจะเอาหงเฟยมาต่อกรกับเขา

เมื่อเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว อาจกล่าวได้ว่าหัวใจของหลัวซิวที่ตึงเครียดมานานได้ถูกปล่อยวางในที่สุด

ตามแผนต่อไปของทั้งสามคนก็คือการเผยแพร่ความจริงที่ว่าบรรพอาจารย์เทียนหยุน เผ่าเสือขาว ตระกูลหงและตระกูลมู่กำลังจะสำรวจซากโบราณเทพมารไท่ชู เมื่อสำนักจักรพรรดิอื่น ๆ ได้รับข่าว พวกเขาจะต้องมาเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน เหล่าบรรพอาจารย์เทียนหยุนเหล่านั้นจะปิดบังข่าวคราวของซากโบราณเทพมารไท่ชูไม่ได้เพราะความกดดันอย่างแน่นอน

อย่างนี้แล้วเมื่อถึงเวลา พวกเขาทั้งสามจะสามารถฉวยโอกาสในช่วงชุลมุนและติดตามพวกเขาไปยังซากโบราณเทพมารไท่ชู

“ข้ายังมีเรื่องต้องจัดการ จากกันเถอะ” หลัวซิวพูด

“ทำไม? ศิษย์พี่ไท่ซ่าง อย่าบอกนะว่าเจ้าจะหนีไปน่ะ?” ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนเบะปากกล่าว

หลัวซิวขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงกับเขา สิ่งที่เขาต้องการทำมากที่สุดในตอนนี้คือใช้ผลสุ้ยหยินเพื่อฟื้นฟูความทรงจำที่หายไปของหงเฟย

เมื่อเทียบกับเรื่องนี้ เรื่องอื่นไปอยู่ไกล ๆ เลย