มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2297

เห็นได้ชัดว่านี่คือผู้ชายที่ถูกโจมตีกระเด็นออกมา หลัวซิวไม่แม้แต่จะขยับ เมื่อร่างนี้ลอยมาตรงหน้าเขา เขาก็ถูกปิดกั้นด้วยออร่าที่มองไม่เห็นที่เล็ดลอดออกมาจากเขา

บูม!

ร่างนั้นล้มลงกับพื้น เป็นชายไม่มีเครา มีเลือดที่มุมปาก ใบหน้าซีดเซียว

“น้องเสว่!” ชายผู้นั้นตะโกน ไม่ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ เขารีบวิ่งไปที่ชั้นสองของโรงเตี๊ยมทันที

“ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว!”

ชายคนนั้นรีบลุกขึ้น จากนั้นเสียงเย็นก็ดังมาจากชั้นสอง ทันใดนั้นร่างสองร่างก็บินออกไปพร้อมกัน

นอกจากชายคนนั้นแล้ว ตอนนี้ยังมีสตรีคนหนึ่งในสองคนที่บินออกมาด้วย แต่อาการบาดเจ็บของสตรีคนนี้รุนแรงกว่า หน้าอกของนางเกือบทะลุ เลือดไหลหยดลงมา ลมหายใจของนางอ่อนแรง ตันเถียนชี่ไห่ฐานยุทธ์ได้รับความเสียหายมากเช่นกัน

ตัวสำนึกของหลัวซิวกวาดไปที่ชั้นสอง ในห้องบนชั้นสอง มีต้องห้ามในการแยกและปิดกั้นการตรวจจับตัวสำนึก ต้องห้ามประเภทนี้เหมือนไม่มีอะไรสำหรับหลัวซิว ตัวสำนึกของเขาก็แทรกซึมเข้าไปอย่างง่ายดาย

ในห้องนี้ ตัวสำนึกของหลัวซิวเห็นสตรีคนหนึ่งมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของนาง และผมของนางถูกดึงโดยสตรีในชุดกระโปรงสีเขียว

“พี่จื่อเยียน!” โทสะพลุ่งพล่านขึ้นในใจทันที สตรีที่ถูกดึงผมโดยสตรีในชุดกระโปรงสีเขียวไม่ใช่ใครอื่น นางคือช่าจื่อเยียน!

หลัวซิวรู้สึกผิดต่อช่าจื่อเยียน เขาต้องรับผิดชอบในเรื่องที่สำนักเทียนช่าถูกทำลายในตอนนั้น ต่อมาเสี่ยวเจียงหมิงก็เสียชีวิตเพราะเขาเช่นกัน หลัวซิวโทษตัวเองและรู้สึกผิดมาตลอด

ตอนนี้เขาเห็นช่าจื่อเยียนถูกรังแกอีกครั้ง หลัวซิวจะไม่โมโหได้อย่างไร?

“เจ้าควรตาย!”

เขาไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ อสูรดูดจิตเชื่อมโยงกับจิตใจของเขา รู้สึกถึงเจตนาฆ่าจากเจ้านายของมัน มันอ้าปากโดยตรง และกลืนนักยุทธ์ทั้งสามนี้ที่ผลการฝึกฝนอยู่ในแดนราชาเทพเท่านั้นลงไป

ใบหน้าของช่าจื่อเยียนซีดเผือก มีเลือดทไหลออกมาตามมุมปากของนาง และมีรอยตบที่แก้มของนาง มีต้องห้ามพันธนาการบนร่างกายของนาง นางก็เห็นหลัวซิวที่ปรากฏตัวที่นี่ และเห็นอสูรร้ายที่น่าสะพรึงกลัวกลืนคนสามคนของตระกูลหานเข้าไป สีหน้ามีความหวาดกลัวเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าช่าจื่อเยียนจำเขาไม่ได้ หลัวซิวก็ตระหนักว่าทันที ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและกลายเป็นรูปลักษณ์จริง

“พี่จื่อเยียน ข้าเอง ข้าคือหลัวซิว” หลัวซิวก้าวไปข้างหน้า ใช้กฎชีวิตรักษาบาดแผลในร่างกายให้ช่าจื่อหยาน

“หลัวซิว? ใช่เจ้าจริงๆหรือ?” ช่าจื่อเยียนตกตะลึง นางหมดหวังแล้วและคิดที่จะตาย นางไม่เคยคิดฝันว่าหลัวซิวจะปรากฏตัวในเวลานี้แล้วช่วยนางไว้

“ข้าเอง ข้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไม่ยอมให้ใครมารังแกพี่อีกต่อไป” หลัวซิวพูดด้วยความทุกข์ใจ