หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1722

แต่หลินมั่วเตรียมตัวเอาไว้อยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อเขารู้สึกถึงความเคลื่อนไหว เขาก็รีบชักมือของตัวเองกลับออกมาราวสองนิ้วทันที

ห่างออกไปเพียงสองนิ้ว หัวของงูสามเหลี่ยมสีดำสลับแดงก็พุ่งออกมาจากถ้ำ แล้วอ้าปากใหญ่ของมันแล้วงับทันที

ตำแหน่งที่กัดนั้นตรงกับตำแหน่งมือของหลินมั่วเมื่อครู่นี้พอดี

หากหลินมั่วไม่รีบชักมือออกมาทันเวลา น่ากลัวว่าเขาคงจะถูกมันกัดเข้าเต็มๆ

เนื่องจากหลินมั่วหลบเลี่ยงจากมันได้ งูพิษตัวนั้นจึงกัดเข้าที่ความว่างเปล่า

เมื่อมันกำลังจะถอยเข้าไป มือของหลินมั่วก็ขยับ

ทันใดนั้น เขาก็ยื่นมือออกไปคว้างูพิษขนาดเจ็ดนิ้ว แล้วจับมันเอาไว้ในมือ

งูพิษถูกบีบเอาไว้ จนสูญเสียแรงที่จะต่อต้าน และถูกหลินมั่วจับดึงออกมา

หลินมั่วมองมันอย่างถี่ถ้วน ก็พบว่างูพิษนั้นมีขนาดไม่ยาว และดูอ้วนสั้น

ตัวทั้งตัวของมันเป็นสีดำสลับแดง มีหัวเป็นสามเหลี่ยม เขี้ยวบนของมันเต็มไปด้วยของเหลวหนืด มันคืองูพิษร้ายแรงอย่างแน่นอน!

งูพิษชนิดนี้หายากและมีพิษร้ายแรงมาก หากมันถูกนำไปปล่อยข้างนอก จะต้องมีคนโดนทำร้ายไปไม่น้อยเลยทีเดียว

เพราะฉะนั้น หลินมั่วจึงฆ่างูพิษตายทันทีโดยไม่ลังเล และเอาถุงน้ำดีของมันออกมา

งูตัวนี้มีพิษร้ายแรงมาก และถุงน้ำดีของมันสามารถนำมาใช้เป็นยาได้ ซึ่งเป็นยาดีที่หาได้ยากมากเช่นกัน

หลังจากจัดการกับงูพิษแล้ว หลินมั่วก็ยื่นมือเข้าไปในถ้ำ เพื่อค้นหาด้านใน และในที่สุดก็พบปุ่มเล็กๆ ปุ่มหนึ่งจริงๆ

หลินมั่วกดปุ่มนั้นลงไป เขาได้ยินเสียงเบาๆ ดังออกมา จากนั้นภูเขาเทียมก้อนความสูงเท่าคน ก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออก เผยให้เห็นประตูหินบานหนึ่งด้านใน

ภายในประตูหินมีความมืด หลินมั่วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเปิดไฟฉายเดินเข้าไปข้างใน

ทันทีที่เขาเข้าไป ประตูหินก็ปิดทันที

แต่สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้หลินมั่วรู้สึกอะไร ด้วยระดับความรู้ด้านกลไกของเขาแล้ว กลไกเล็กๆ แค่นี้ ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย

ภายในประตูหินมีทางเดินหินเป็นทางยาว หลินมั่วเดินไปตามทางเดินหินเข้าไปได้ประมาณสิบเมตร หลังจากที่เดินคดเคี้ยวไปมา ในที่สุดก็เดินมาถึงโถงหินอันกว้างขวาง