หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1723

เสียงคำรามของเสือ ทำเอาหลินมั่วมึนไปเลย

เสือตัวนั้นฉวยโอกาสตะครุบ

แต่ตอนนี้หลินมั่วหลบไม่ทัน และถูกเสือผลักกระแทกลงไปที่พื้น

เมื่อเห็นเสือที่อ้าปากกว้างเตรียมจะกัดคอของตน หลินมั่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกมือทั้งสองขึ้น จับขากรรไกรบนและล่างของมัน และพยายามดันหัวของมันขึ้น

ความแข็งแกร่งของเสือช่างน่ากลัวจริงๆ แม้ว่าหลินมั่วจะมีพละกำลังเพียงใดก็ตาม มันก็ยังคงยากที่จะเชิดหัวเสือเอาไว้

จากสถานการณ์นี้ พลังของเสือตัวนี้ น่าจะเทียบได้กับนักรบที่ผ่านการฝึกฝนมาหลายปี

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือ เสือมีผิวหนังที่หยาบและหนา อีกทั้งยังทนทานมาก มันแข็งแกร่งกว่านักรบเหล่านั้นเสียอีก

เสือโกรธมากหลังจากที่พยายามอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังกัดหลินมั่วไม่ได้ มันจึงยกอุ้งเท้าขึ้นเพื่อตะปบหลินมั่ว

หลินมั่วรอโอกาสนี้มานานแล้ว เมื่อมันยกอุ้งเท้าขึ้น เขาก็ฉวยโอกาสกลิ้งตัวหลบออกไป และลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เสือส่ายหัวของมัน แล้วคำรามอีกครั้ง จากนั้นก็รีบกระโจนตรงเข้ามาหาหลินมั่วอีกครั้ง

ครั้งนี้หลินมั่วได้ระวังตัวเอาไว้แล้ว และเสียงคำรามของเสือ ก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียสมาธิเลยแม้แต่น้อย

เขาจ้องอย่างจดจ่อไปยังเสือที่กำลังพุ่งเข้ามา และในมือขวาของเขาก็เตรียมเข็มเงินที่หนาที่สุดเอาไว้แล้ว

ในขณะที่เสือวิ่งเข้ามา หลินมั่วก็หลบ และหลีกเลี่ยงการกระโจนเข้ามาอย่างเต็มกำลังของมัน ในเวลาเดียวกัน เขาก็คว้าโอกาสและแทงเข็มเงินเข้าไปที่ตาซ้ายของเสือโดยตรง

เสือตัวนั้นร้องคำรามเสียงแหลม มันถูกยั่วให้โกรธเป็นอย่างยิ่ง และรีบกระโจนเข้าหาหลินมั่วอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

หลังจากได้รับบาดเจ็บ พลังการต่อสู้ของเสือก็บ้าคลั่งขึ้นมาก

หลินมั่วไม่กล้าเผชิญหน้าปะทะกับเสือโดยตรง เขาจึงทำได้เพียงหลบไปเรื่อยๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ดุร้ายของเสือ

พร้อมกันนั้น เขาก็รีบยัดยาเข้าปาก ซึ่งมันจะสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเขาได้ในเวลาอันสั้น

ในตอนนี้เขาทำได้เพียงล่อให้มันใช้พลังงานออกมาให้หมด รอให้มันหมดแรงเมื่อไหร่ เขาก็จะมีโอกาส

เสือไล่ล่าหลินมั่วอยู่ในโถงนี้นานกว่าสิบนาที และในที่สุดความแข็งแกร่งของมันก็เริ่มจะอ่อนลง

หลินมั่วคว้าโอกาสนี้ฝังเข็มเงินทั้งหมดเข้าไปที่จุดข้อต่อของเสือทันที