หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1724

เมื่อมองจากระยะไกล กำแพงนี้ดูจะไม่แตกต่างจากกำแพงอื่นๆ

อีกทั้งโถงหินนี้มีขนาดใหญ่มาก และแสงไฟค่อนข้างสลัว ดังนั้น มันจึงดูไม่แตกต่างจากสถานที่อื่นๆ เลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อหลินมั่วเดินไล่ไปตามกำแพง พร้อมกับใช้มือเคาะไปด้วย เขาพบว่าเสียงเคาะบนกำแพงนี้แตกต่างไปจากกำแพงอื่นอย่างสิ้นเชิง

ในขณะที่เคาะผนังนี้ จะเกิดเป็นเสียงตึงๆๆ ซึ่งแตกต่างจากผนังอื่นๆ ที่จะออกเป็นเสียงทึบแน่น แสดงให้เห็นว่า ต้องมีกำแพงอีกชั้นอยู่ข้างในเป็นแน่

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ จะต้องมีห้องลับหลังกำแพงนี้

หลินมั่วสังเกตผนังอย่างถี่ถ้วน แล้วเขาก็พบร่องเล็กๆ ที่ผนัง มันคือประตูหินที่ซ่อนอยู่

หลังจากที่ค้นหาอย่างละเอียดแล้ว หลินมั่วก็พบกลไกเข้าจริงๆ

เขากดกลไกลงไป จากนั้นก็เกิดเป็นเสียงเอี๊ยด แล้วประตูหินบนผนังก็ค่อยๆ เปิดออกช้า ๆ

ที่ด้านหลังประตูหิน เป็นทางเดินหินสีดำเข้ม

หลินมั่วยืนอยู่ที่ทางเข้าทางเดินหิน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเสียงดังออกมาจากภายในทางเดินหิน คล้ายกับว่ามีคนกำลังพูดเสียงดัง

เป็นไปได้ไหมว่าข้างในนี้ก็ยังมีคนเฝ้าอยู่อีก

หลินมั่วไม่ประมาท เขาไม่กล้าส่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย และย่องเข้าไปในประตูหินอย่างเงียบๆ

หลังจากที่เดินเข้ามาตามทางเดินหินสักพัก เบื้องหน้าเขานั้นก็ค่อยๆสว่างขึ้น และโถงหินอันกว้างขวางอีกห้องก็ปรากฏขึ้น

ในขณะที่เขายืนอยู่จุดนี้ เสียงที่ดังออกมาเมื่อครู่นี้ก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เสียงนั้นดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโถงหิน แม้ว่าภายในโถงจะมีแสงไฟ แต่แสงก็สลัวมาก ดังนั้น หลินมั่วจึงมองเห็นไม่ชัดเจนว่าใครกำลังพูดอยู่

เสียงของชายคนนั้นค่อนข้างอู้อี้ หลินมั่วได้ยินรางๆ ว่าเขากำลังโวยวายด้วยความโกรธ ราวกับกำลังตะคอกใส่อะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ต้นจนจบ หลินมั่วได้ยินเพียงเสียงของบุคคลนี้เท่านั้น และไม่ได้ยินเสียงของผู้ใดอีก ที่แท้แล้วมันอย่างไรกันแน่

ด้วยความสงสัย เขาจึงแอบย่องเข้าไปเงียบๆ

หลังจากเดินเข้าไปในโถงหินนี้สักพัก หยกชิ้นหนึ่งที่หลินมั่วพกติดตัวมาในกระเป๋า ก็อุ่นขึ้นเล็กน้อย