หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 100

ฉันโต้กลับอย่างไม่คิดอะไร “ก็เพราะว่าเขาเป็นพี่ชายของฉัน”

“แต่ผมไม่คิดว่าพี่สะใภ้ของคุณจะชอบใจหรอกนะ”

แคโรไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ร่างสูงถึงยกเรื่องพี่สะใภ้ของเธอขึ้นมาพูดแบบนี้

หรือว่าที่เฮนรี่กับพี่สะใภ้ผิดใจกันก็เพราะเธอ?

พอคิดตามคำพูดของดิกสัน หัวใจพลันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทันที เมืองถึงสนามบินเมืองอู๋ มือบางก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกหาคนที่อยู่ในความคิด เสียงของพี่ใภ้ฟังดูงัวเงียราวกับพึ่งตื่นนอน “ว่าไงแคโร มีอะไรหรือเปล่า?”

“พี่สะใภ้ ที่พวกพี่ทะเลาะเป็นเพราะฉันหรือเปล่า?”

คำถามของฉันสื่อตรงเข้าประเด็นจนอีกฝ่ายตกใจ เสียงของเธอเงียบไป ก่อนเอ่ยออกมาเบา ๆ “จะว่าอย่างนั้นก็ได้”

พี่สะใภ้ก็เป็นคนตรงดีเหมือนกันนะ

“พวกพี่ทะเลาะกันเรื่องอะไร?”

ที่แรกฉันกลัวว่าคำถามนี้จะดูตรงประเด็นจนอีกฝ่ายไม่กล้าตอบ ทว่าเสียงที่ตึงขึ้นเล็กน้อยนั้นกลับตอบมาเร็วควัน “เฮนรี่บอกว่าฉันเป็นคนไร้หัวใจ แล้วก็รักใครไม่เป็น ตั้งแต่ช่วงที่เธอเข้ารับการผ่าตัด ไม่ใช่แค่เฮนรี่ที่วิ่งวุ่น ฉันเองก็มีเรื่องให้จัดการจนหัวหมุนเหมือนกัน... เขาคงรู้สึกว่าฉันรักเขาน้อยลง หรือไม่มีเวลาให้ แคโร บ้างครั้งฉันก็คิดนะว่าเรื่องของเธอทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ลง”

การที่เฮนรี่ดูแลฉันนั่นก็เพราะว่าเขาคิดว่านี่คือสิ่งที่คนเป็นพี่ชายควรทำ เฮนรี่ยึดถือความรับผิดชอบมากกว่าสิ่งอื่นใด และมันทำให้ฉันยอมรับความหวังดีของเขาโดยปราศจากการนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ

รวมทั้งความรู้สึกของพี่สะใภ้ด้วย

ฉันพึมพำด้วยความรู้สึกผิด “ฉันขอโทษนะคะ พี่สะใภ้”

มือบางยกขึ้นมาปิดบังดวงตาที่กำลังแดงก่ำของตัวเอง “ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ละเลยความรู้สึกของพี่ ฉันเชื่อว่าพี่ชายรักพี่มาก และพี่เฮนรี่แค่คิดว่าฉันยังเป็นเด็กที่อยู่ในความรับผิดชอบของเขา ต่อจากนี้ฉันจะพยายามไม่ไปรบกวนพี่ชายอีก เพราะฉะนั้นพี่สะใภ้ อย่าโกรธพี่เฮนรี่เลยนะคะ?”

“ไม่หรอกแคโร” ปลายสายถอนหายใจ “เรื่องของเธอไม่ใช่ปัจจัยหลักหรอกนะ เราทั้งคู่ก็แค่ยกมันขึ้นมาเพื่อหาข้ออ้างให้ตัวเอง สาเหตุที่แท้จริงก็คือ เฮนรี่รู้สึกว่าฉันไม่ใส่ใจและมอบความรักให้เขาเหมือนเมื่อก่อน”

“ถ้าอย่างนั้น จริง ๆ แล้วพี่รู้สึกยังไงกับพี่เฮนรี่ในตอนนี้?”

“ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ราบลื่น ตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะตกลงย้ายมาอยู่กับเขาแล้วแคโร เฮนรี่ทำร้ายจิตใจของฉันหลายครั้ง แต่ฉันบอกตัวเองเสมอว่ายกโทษให้เขาได้ สุดท้ายฉันก็ทนกับความดื้อรั้นหัวแข็งของเขาไม่ได้... เฮนรี่ดูพยายามปรับขึ้นบ้าง จนเราตกลงย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลคุกด้วยกัน แม้ว่ามันจะดีขึ้นมากกว่าเดิม แต่แผลในใจก็ไม่เคยหาย นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ความรู้สึกของฉันเริ่มไม่เหมือนเดิม มันอาจจะเริ่มลดลง”

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าทั้งเฮนรี่และพี่สะใภ้ ต่างฝ่ายจะมีเรื่องให้บั่นทอนจิตใจกันแบบนี้

แคโรกัดริมฝีปากราวกับอยากจะพูดอะไรออกไป ทว่ากลับโดนปลายสายขัดเสียก่อน “สาเหตุของปัญหาไม่ได้มาจากเธอเลย เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแคโร ฉันและเฮนรี่ต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง รวมทั้งตัวฉันเองควรเลิกยึดติดกับอดีต ไม่อย่างนั้นคงกลับไปอยู่ข้าง ๆ เขาไม่ได้แน่ ๆ”

ทุกคนบนโลกล้วนแล้วแต่มีปัญหาของตัวเองที่จะต้องจัดการ รวมถึงเรื่องความสัมพันธ์ก็ด้วย และบางครั้ง ปัญหาเหล่าอาจจะต้องแก้ที่ตัวเองก่อน ถึงจะสามารถก้าวเดินต่อไปได้

เหมือนกับฉัน ที่ยอมยกโทษให้ดิกสันแล้วจริง ๆ

ฉันยกโทษให้เขาพร้อมทิ้งความรู้สึกแย่ ๆ นั้นไปแล้ว

“ฉันขอโทษที่ทำให้เรื่องวุ่นวายนะคะ พี่สะใภ้”

หลังจากนี้ฉันจะพยายามไม่ไปรบกวนเฮนรี่ จนกว่าพวกเขาทั้งสองจะคุยกันให้รู้เรื่อง แคโรจะไม่พาตัวเองเข้าไปยุ่งวุ่นวายชีวิตของทั้งคู่

“แคโร ฉันทั้งรักทั้งเกลียดเขาเธอรู้ไหม แต่ฉันก็ยกโทษให้เขาเสมอมา ทว่าพอมากเข้า มันกลับกลายเป็นเรื่องยากที่ตะให้อภัยเขาได้อย่างเต็มร้อย”

แคโรไม่สามารถช่วยเหลือพี่สะใภ้ของเธอจากปัญหานี้ได้เลย

และไม่สามารถบอกเฮนรี่ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของพี่สะใภ้ได้ในตอนนี้ ในฐานะคนนอก ฉันไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเพราะมีแค่พวกเขาเท่านั้น ที่สามารถแก้ไขปัญหาได้

ฉันคุยกับเธออีกซักพักก่อนจะวางสายไป เธอบอกไว้เพียง หากเธอเคลียร์ทุกอย่างในใจได้แล้ว เธอจะกลับไปที่เมืองเอสแล้วคุยกับเฮนรี่แบบเปิดอกคุย แต่คงต้องให้เวลาเธอซักระยะหนึ่ง

มือบางวางโทรศัพท์ลงพร้อมความรู้สึกเศร้าใจ ดิกสันคว้าตัวฉันไปกอดไว้ก่อนจะพาขึ้นรถกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลชอว์ เมื่อเราถึงบ้าน ก็มีสายด่วนโทรตามดิกสันออกไป ทำให้ร่างสูงต้องบึ่งรถออกไปอีกครั้ง ทว่าสามสิบนาทีต่อมาดิกสันก็โทรหาฉัน

แคโรรับสายพลันขมวดคิ้ว “ว่าไง?”

“แคโร...”

เสียงเข้มนั่นเต็มไปด้วยความลังเล

ความรู้สึกไม่ดีกำลังก่อตัวขึ้นในใจของฉัน

“ดิกสันเกิดอะไรขึ้น?”

“ซัมเมอร์ประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บร้ายแรง และตอนนี้หมอกำลังเร่งมือช่วยชีวิตเธออยู่”