หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 99

เมื่อตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้ากลับไม่เห็นดิกสันนอนอยู่ข้างกายเสียแล้ว มือบางลูบผ้าปูเตียงเย็นเฉียบข้างตัว ทำให้รู้ว่าร่างสูงลุกออกไปตั้งนานแล้ว

แคโรรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะเดินมาเช็คโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ข้อความบนหน้าจอแสดงถึงการตอบกลับของพี่สะใภ้ในช่วงเวลาประมาณตีสาม

เธอตอบว่า “ฉันพึ่งตื่น แคโร ช่วงนี้อาการเป็นยังไงบ้าง? ฉันคิดว่าการแต่งงานคงไม่เกิดขึ้นในเร็ว ๆนี้”

“ทำไมถึงไม่เกิดขึ้นล่ะ?” ฉันพิมพ์กลับ

หรือว่าพวกเขามีปากเสียงกัน?!

พี่สะใภ้ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ฉันจึงเลือกที่จะเก็บของแล้วเปิดประตูเดินออกจากห้อง ทว่าเมื่อมองลงมาจากชั้นสอง กลับเห็นเฮนรี่กับดิกสันนั่งอยู่ตรงโซฟาในห้องรับแขก

พวกเขาไม่ได้สังเกตว่าฉันเดินออกมา ร่างเล็กค่อย ๆ ย่องไปใกล้กับสองหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้อง พลันเสียงเข้มเชิงขู่ของเฮนรี่ก็ดังขึ้น “ผมไม่สนว่าคุณจะรู้สึกยังไง แต่ครั้งนี้ คุณจะไม่มีวันได้ทำร้ายแคโรอีก ไม่งั้น ผมจะเป็นคนพาตัวเธอไปจากคุณเอง”

ดิกสันตอบเสียงนิ่ง “มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”

ใบหน้าของเฮนรี่บึ้งตึงกว่าเดิม ฉันจึงใช้โอกาสเรียกเขา เฮนรี่ลุกขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินลงมาจากชั้นบันได ก่อนจะเอ่ย “เอาล่ะ ไปโรงพยาบาลกันได้แล้ว”

จากการพูดคุยที่ไม่น่าราบรื่นของทั้งคู่ในห้องรับแขก ทำให้บรรยากาศในรถตอนนี้ค่อนข้างอึดอัด แม้ว่าฉันจะถามอะไรออกไป เฮนรี่ก็ไม่ตอบ

ทว่าสภาพผู้เป็นพี่ชายกลับดูอ่อนเพลีย

เมื่อตรวจร่างกายเรียบร้อย หมอก็ให้เรารอผลตรวจประมาณยี่สิบนาที ไม่นานนักก็เชิญเราเข้าไปในห้องพร้อมอธิบาย ผลปรากฏว่าร่างกายของฉันฟื้นตัวดี ยกเว้นแต่เรื่องของสภาพจิตใจที่ยังน่าเป็นห่วง เขาเตือนให้ฉันลดความเครียดลง

เฮนรี่ขมวดคิ้วพลางถาม “เธอกำลังเครียดเรื่องอะไร?”

แคโรชะงักไปเล็กน้อย ก่อนตอบ “ไม่รู้สิ อาจจะเป็นเพราะฉันยังไม่ได้พักผ่อนเท่าไหร่หลังเกิดเรื่องที่โจเซฟตาย...”

เฮนรี่ถอนหายใจ “โอเค ถ้าถึงเมืองอู๋แล้ว ก็อย่าลืมดูแลตัวเองให้มาก”

เฮนรี่ยอมปล่อยฉันให้กลับเมืองอู๋

ฉันพยักหน้าตกลง

พลันเสียงเข้มเอ่ยเสริม “อย่าลืมกินยาให้สม่ำเสมอด้วยล่ะ”

ฉันหัวเราะก่อนตอบ “เข้าใจแล้ว”

เฮนรี่ขับรถไปส่งฉันกับดิกสันที่สนามบิน ขณะที่นั่งอยู่บนเครื่อง ดิกสันก็พูดกับฉันว่า “เฮนรี่ดูเป็นห่วงเป็นใยคุณเกินไปหน่อยนะ”