หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 105

“คริสโตเฟอร์ ปล่อยเธอไปเถอะไอ้สารเลว!”

มันเป็นเสียงของคนแปลกหน้าที่ฟังดูคุ้นเคยมาก

ชายคนนั้นค่อยๆคลายมือที่จับคอของฉัน และฉันก็นอนบนพื้นแทบหายใจไม่ออก ชายคนนั้นชื่อคริสโตเฟอร์ คิง ถ่มน้ำลายลงบนพื้นและพูดจาดูถูกเหยียดหยาม “คนขี้ขลาด ในที่สุดคุณก็กล้าที่จะแสดงตัวออกมาแล้วหรอ?”

“พูดเหลวไหลอะไรของแก ฉันไม่ว่างรับสาย”

เขามักจะโทรคุยกับคนอื่นๆอยู่เสมอดังนั้นสายของเขาก็ไม่ว่างแน่นอน

ฉันส่งเสียงไอออกมาเมื่อเกือบขาดอากาศหายใจก่อนที่ฉันจะฟื้นขึ้นมาเล็กน้อย ฉันเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าแอนดรูยืนอยู่ใต้สายฝนที่ตกลงมา เขายังคงดูเหมือนคนดุร้ายและดื้อรั้น แบบเดียวกับตอนที่เขาออกจากครอบครัวชอว์ เขาไม่มีความกลัวในตัวเขา

ฉันจ้องมองเขาอย่างแน่วแน่ ฉันเห็นเขามองมาที่ฉันในแววตาของเขามีความเสียใจอยู่ลึกๆ

“ขอโทษแคโรไลน์ ผมไม่เคยคิดว่าไอ้สารเลวคนนี้จะหลอกล่อผมได้ในวันนี้และยังลากคุณเข้ามายุ่งด้วย”

มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะขอโทษจริงๆ

ฉันส่ายหัวและส่งสัญญาณว่าฉันไม่เป็นไร

ตอนนั้น ฉันกังวลมากที่แอนดรูสู้คนเดียว ฉันกลัวว่าเขาจะถูกจับได้เช่นเดียวกับลอเรน

ฉันหันหน้าไปมองที่ลอเรนและเธอก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดี เธอนอนลงบนพื้นโดยที่ยังหลับตาสนิท ดูเหมือนว่าเธอได้รับบาดเจ็บ ฉันคลานตัวเองไปอยู่ข้างๆเธอแล้วโอบแขนกอดตัวเธอ ฉันปลอบเธอและบอกเธอว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

ฉันไม่แน่ใจว่าตอนนั้นฉันกำลังปลอบเธอหรือตัวเอง

ฉันเห็นแอนดรูวิ่งเข้ามาคนเดียว ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกกังวลอย่างมาก เนื่องจากมีผู้ชายอีกหลายคนที่เข้ามาหาคริสโตเฟอร์จากด้านหลังของเขาและนั่นทำให้เขาตกใจ ปฏิกิริยาในตอนนั้นของคริสโตเฟอร์คือพยายามจะจับตัวฉันไว้ แต่แอนดรูเตะเขาและปกป้องฉันไว้

แอนดรูไม่ได้ต่อสู้กลับในขณะที่เขาปกป้องฉันอย่างแน่นหนาในขณะที่อีกฝ่ายพยายามเข้ามาตีทำร้าย "คุณโอเคหรือเปล่า?" ฉันถามอย่างเป็นห่วง

ฝนตกหนักมากๆ นั้นทำให้แอนดรูไม่ได้ยินเสียงฉันเลย เขาเลียริมฝีปากและพึมพำกับตัวเอง “ผมไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงได้รับบาดเจ็บมาก่อน แต่คุณทำสิ่งที่ผมไม่เคยทำนี้” เสียงของเขาดังและชัดเจนจนฉันได้ยินเขาชัดเจน “ใช่ และฉันก็ยังโดนคนอื่นทำร้ายด้วย” ฉันยิ้มให้เขา

ได้ยินแบบนั้น แอนดรูก็กลอกตามาที่ฉัน การต่อสู้ด้านนอกเป็นไปอย่างวุ่นวายและในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงไซเรนของตำรวจจากระยะไกล ทั้งสองแก๊งยังคงต่อสู้กัน ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงถูกจับโดยตำรวจและไม่มีโอกาสที่จะหลบหนี หลังจากนั้น ตำรวจก็พาลอเรนและฉันไปโรงพยาบาล

ลอเรนได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก เมื่อดิกสันได้รับข่าวและรีบไปโรงพยาบาลทันที เธอยังคงได้รับการรักษาในห้องผ่าตัด ฉันนั่งที่เบาะหน้าห้องผ่าตัดและเห็นว่าดิกสันพุ่งเข้าหาฉันในขณะที่เขาออกจากลิฟต์ เขากอดฉันแน่นในวงแขนของเขา

“ผมขอโทษ ผมปล่อยให้คุณบาดเจ็บหนักขนาดนี้”

ทุกคนดูเหมือนจะขอโทษฉันตลอดในคืนนั้น

“ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่การบาดเจ็บของลอเรนนั้นค่อนข้างแย่”

ดิกสันปล่อยฉันจากการกอดนั้นและตรวจดูฉัน สายตาของเขาหยุดลงที่แก้มบวมๆของฉันและสายตาของเขาก็จ้องมองลึกลงไป

เขาพาฉันไปรับยาและถุงน้ำแข็งสำหรับประคบแก้มที่บวมของฉัน ช่วงเวลาที่เราทำเสร็จ ลอเรนถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัด โดยที่ยังไม่ได้สติ

เขาสั่งให้ผู้ช่วยของเขาอยู่และเขาต้องการไปที่สถานีตำรวจเพื่อจัดการเรื่องยุ่งๆ ฉันขอให้เขาพาฉันไปด้วยแต่เขาลังเลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะจับมือฉันแน่น

เมื่อดิกสันและฉันไปถึงสถานีตำรวจ เราเห็นทุกคนถูกเรียกตัวมาที่พื้นโดยใส่กุญแจมือ รวมทั้งแอนดรูด้วย

แม้ว่าแอนดรูและแก๊งของเขาจะเป็นคนที่ช่วยฉันไว้ แต่เพราะทั้งสองแก๊งต่อสู้กัน ตำรวจจึงต้องจับทุกคนไปที่สถานีตำรวจ