หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 121

ฉันไม่เคยหวังว่าแลนซ์จะโทรมาตอนนี้ และไม่คิดด้วยว่าเขาจะถามว่าฉันอยู่ที่ไหน...

หรือเขารู้ว่าฉันทะเลาะกับดิกสัน?

มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ทว่าก่อนที่จะได้ตอบคำถาม อีกฝ่ายก็พูดอธิบายออกมาเสียก่อน “ดิกสันบอกลอเรนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อกี้ลอเรนก็บอกผม...”

แลนซ์เงียบไปซักพักเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของฉัน พลางถาม “คุณร้องไห้เหรอ?”

ฉันกดตัดสายทันทีที่เขาพูด ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินกลับไปที่รถของตัวเอง ตอนแรกตั้งใจว่าจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์ แต่ตอนนี้ที่นั่นยังเต็มไปด้วยความทรงจำระหว่างแลนซ์กับฉันเมื่อสองวันก่อน

ฉันรู้สึกแย่มาก ๆ พลันเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีก

มันมาจากแลนซ์

ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด แม้ว่าจะโดนตัดสาย เขาก็ยังโทรเข้ามาเรื่อย ๆ

ความอบอุ่นแบบนี้ รวมทั้งความมีไมตรีจิตแบบนี้คือสิ่งที่ขาดหายและรอการเติมเต็ม แม้ว่าฉันอยากจะตอบรับความรู้สึกที่เขาส่งมอบให้ขนาดไหน ทว่าในใจลึก ๆ แล้วกลับรู้ว่าไม่ควรข้องเกี่ยวกันอีก

เพราะฉันทำให้เขาเป็นเหมือนตัวสำรอง

นอกจากนี้ ลอเรนยัง...

ฉันเข้าใจถึงขอบเขตของเราทุกคนดี

แคโรไม่ได้กดรับสาย ร่างเล็กเอนตัวไปกับพวงมาลัยรถอย่างอ่อนแรง และรู้สึกว่าการไม่รับสายของแลนซ์นั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

ฉันถอยใจอย่างคิดขัด เมื่อรู้ว่าร่างกายกำลังแย่จึงรีบหยิบยาต้านมะเร็งขึ้นมากินทันที ใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะดีขึ้น

นัยน์ตาบอบช้ำค่อย ๆ ปิดลงเพื่อรวบรวมสมาธิ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน จนกระทั่งมีแสงสว่างส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างของรถ กว่าจะตั้งสติได้ก็เมื่อเห็นแสงอาทิตย์ของเช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามาเต็ม ๆ ตัวรถ

ฉันกดเลื่อนกระจกรถลง ก่อนจะชักงักนิ่งค้างไปทั้งตัวเมื่อเห็นชายที่ยื่นอยู่ตรงแยกด้านหน้า