หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 127

ตั้งแต่รู้จักกันมา ฌอนไม่เคยมีทีท่าหวาดระแวงให้เห็น ทว่าครั้งนี้เขากลับเอ่ยเตือนฉัน “แคโร แซคคารี่ ชิค เป็นคนที่มีอิทธิพลมากและไม่สนใจอะไรทั้ง ความโหดร้าย ความน่ากลัวรวมทั้งการเมินเฉยไม่แยแส่ต่อสิ่งใดของเขา แม้แต่ฉันก็ยังไม่เคยเจอคนแบบนี้! ทางที่ดีคุณควรจะอยู่ห่าง ๆ เขาไว้ ไม่งั้นอาจจะเกิดเรื่องแน่เกิดขึ้นในอนาคตก็ได้”

ฌอนพูดอย่างกับว่าแซคคารี่สามารถทำให้คนคนหนึ่งทุรนทุรายไปทั้งขีวิตได้อย่างนั้นแหละ

ฉันกัดริมฝีปากแน่น “คุณไปรู้อะไรมา?”

แม้ว่าแซคคารี่ที่ฉันรู้จักจะมีท่าทางเย็นชาก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้แย่อย่างที่ฌอนพูด ทว่าหากพูดตามความจริง ฉันก็ยังไม่ได้รู้จักเขาดีพอ

“ผมไม่ได้รู้จักกับตระกูลชิคเป็นการส่วนตัว แต่สิ่งที่ผมรู้มาจากคุณพ่อของผม ท่านบอกว่าตระกูลชิคเป็นพวกโหดร้าย ในอดีตครอบครัวนี้มีลูกชายอยู่หลายคนทว่าเหลือเพียงแค่แซคคารี่เท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ เห็นว่าหากแพ้ก็จะโดนกำจัดออกไป ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนตระกูลนั้นกันแน่”

“เกิดการหักหลังในครอบครัวเหรอ?” ฉันถาม

อีกฝั่งปฏิเสธ “ไม่ ตระกูลชิคไม่เคยมีข่าวเกี่ยบกับการต่อต้านกันเองในครอบครัว แต่ผมก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์มันเป็นแบบไหน แต่คุณควรอยู่หากจากแซคคารี่ ไม่งั้นคุณอาจจะลำบากได้นะแคโร! ผู้ชายแบบนั้น คนที่ได้ในสิ่งที่ต้องการเสมอ ผมกลัวคนแบบเขา... แฟนเก่าผมบอกว่าเมื่อคืนก่อนเขาช่วยคุณไว้”

“ใช่แล้ว คนที่ช่วยฉันจากเรื่องเมื่อคืนก็คือเขานั่นแหละ”

แคโรตอบไปตามตรง และนั่นทำให้ฌอนถึงกับถอนหายใจ “เขาไม่ใช่คนใจดีอย่างที่คุณคิด หากอิงตามความคิดของคนที่นี่ แซคคารี่คือชายที่โหดเหี้ยม แต่ถ้าเขาช่วยคุณ นั่นหมายความว่าเขามีใจให้คุณ ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถหนีออกมาจากการควบคุมของเขาได้”

ฟังจากที่ฌอนพูด ดูเหมือนว่าแซคคารี่ที่เขารู้จัก กับแซคคารี่ที่ฉันรู้จักจะเป็นคนละคนแล้วล่ะมั้งเนี่ย ดูจากที่ฉันเดินเข้าออกคฤหาสน์ตระกูลชิคได้ตามอำเภอใจแล้ว เขาไม่น่าเป็นคนแบบนั้น

นอกจากนี้ตอนที่ฉันอยู่ที่นั่น เขาก็ไม่เห็นจะคุยอะไรกับฉันซักคำ

ร่างบางไม่ได้เอ่ยบอกเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับแซคคารี่ หากฌอนรู้ว่าฉันเรียกเขาว่าพี่รองแล้วล่ะก็ เขาคงจะคลั่งตายแน่ ๆ ดังนั้นฉันเลือกที่จะเก็บมันเป็นความลับไว้ดีกว่า

ฉันได้แต่รับปากไปส่ง ๆ ว่าจะไปยุ่งกับแซคคารี่อีก ทว่าพอวางสายก็ปล่อยวางเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมนั่งเครื่องกลับไปที่เมืองอู๋ทันที

กว่าจะถึงเมืองอู๋ก็เย็นแล้ว นิ้วเรียวกดส่งข้อความบอกเลขาคนเก่งทันควัน

ฉันนั่งรถมายังบ้านพักที่ชัคหาไว้ให้ ก่อนจะเห็นเขามายืนคอยอยู่หน้าประตูทางเข้า

ชัคยืนกุญแจมาให้ฉันพร้อมอธิบาย “นี่เป็นอพาร์ตเมนต์ภายใต้ชื่อของตระกูลชอว์ ผมเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์กับตกแต่งเล็ก ๆ น้อย ด้านในให้เมื่อสองวันก่อน”

ฉันรับกุญแจมากจากเขา “รบกวนนายอีกแล้ว”

อีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ “ประธานชอว์ ช่วงนี้ประธานเกร็กมาตามหาคุณที่ออฟฟิศอยู่บ่อย ๆ และผมเจอที่อยู่ของควินซี่แล้ว เธอกำลังจะมาที่เมืองอู๋”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ความเจ็บปวดเล็ก ๆ ก็เกิดขึ้นในใจของฉัน

สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะกลับมาที่เมืองอู๋ใช่ไหม?

ในใจของเธอยังคงเกลียดตระกูลชอว์อยู่หรือเปล่า?

แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วฟังเลขาพูดต่อ “ประธานชอว์ เธอไม่เคยใช้เงินที่ส่งไปให้เลยนะครับ”

“เธอยังคงเกลียดตระกูลชอว์อยู่”

ฉันเปิดประตูเข้าเดินเข้าอพาร์ตเมนต์ของตัวเองไปด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างคิดไม่ตก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรหาแอนดรู

ฉันคิดจะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องของควินซี่ทว่าปลายสายกลับเอ่ยขัดเสียก่อน “ควินซี่บอกผมมา เธอบอกว่าเธอจะกลับมาที่นี่”

ฉันนิ่งอึ้งไปพักใหญ่