หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 130

บทเพลงนั่นคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง

ฉันหลับตาลงยิ้มบาง ๆ “ขอบคุณนะ”

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งคุณเคยก้าวเข้ามามาในชีวิตของฉัน

แต่บางอย่างในชีวิตก็ควรปล่อยทิ้งไปบ้าง

เรื่องราวบางเพียงเข้ามาทำหน้าที่เตือนใจเราแล้วก็หายไป

แคโรเอ่ยอีกครั้ง “ลาก่อน ไว้เจอกันใหม่เมื่อโชคชะตานำพา”

เมื่อแลนซ์ขับรถออกไป ฉันก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นพลางปรับอารมณ์ของตัวเองอยู่พักใหญ่ ทว่าพอยื่นขึ้นภาพตรงหน้ากลับวูบลง สมองตื้อราวกับจะเป็นลมเสียให้ได้

แขนเรียวยื่นออกไปคว้าหาที่จับแต่กลับมีมือหนาของใครบางคนยื่นออกมาคว้าตัวฉันไว้ได้ทันพอดี ฉันเบนสายตาขึ้นมองก่อนจะต้องประหลาดใจกับใบหน้าที่คุ้นเคยนี่

ฉันผละตัวออกมาจากเขาทันควัน “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

ดิกสันตอบปนเสียงขุ่น “ผมอยู่ที่นี่ตลอดเวลา”

อย่าบอกนะว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่ฉันพูดกับแลนซ์ไปเมื่อกี้?

ทว่าคนตรงหน้ากลับส่งมือหนาออกมาลูบใบหน้าของฉันอย่างนุ่มนวล “ผมควรจะมีความสุขมีคุณปฏิเสธเขา แต่พอได้เห็นท่าทีเด็ดเดี่ยวของคุณ… แคโรไลน์ คุณไร้หัวใจกว่าที่ผมคิดซะอีก”

ฉันตวัดมองตาขวาง “คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

“แคโรไลน์ ผมมีเหตุผลที่ทำแบบนั้นจริง ๆ”

มือเรียวปัดมือหนาบนแก้มตนออก พลางกดเสียงต่ำ “อย่ามาจับฉัน”

ฉันไม่อยากจะยอมรับข้ออ้างร้อยพันของเขาอีกแล้ว

“แคโรไลน์ คิดว่าผมอยากจะทำร้ายคุณเหรอ?”

ดิกสันพูดเสียงอ่อนพร้อมกับดึงฉันกลับเข้าไปในอ้อมแขนแข็งแรงนั่น

ร่างเล็กพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งออกแรงรัดตรึงร่างของฉันไว้ “คนที่โทรมาคือควินซี่”

ฉันอึ้งไปเมื่อได้ยินประโยคนั้น

ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองควรจะตอบกลับไปแบบไหน ท่ามกลางแสงจันทร์อ่อน ๆ สีนวลที่สาดส่องลงมายังร่างของเราสองคน เสียงเข้ากระซิบเบาริมหู “เธอโทรมายื่นข้อเสนอ และแคโรไลน์ ผมไม่มีทางเลือก ผมต้องรับข้อเสนอนั้น”

ทันใดนั้นประโยคของแอนดรูก็ผุดขึ้นมาในความคิด

ควินซี่เป็นหมอ และเธอมีอาวุธที่ไว้ใช้ต่อกรกับฉันอยู่ในมือเธอแล้ว

มันทำให้ฉันรู้ได้ในทันทีว่า ‘อาวุธ’ ที่ว่านี่หมายถึงอะไร

คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันพลันถามกลับ “เธอพูดถึงเรื่องรักษาอาการป่วยของฉันใช่ไหม? เธอใช้มันขู่คุณใช่หรือเปล่าดิกสัน?”

ดิกสันดูประหลาดใจที่ฉันเดาออก

เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเอ่ย “ใช่”

ฉันถามต่ออีก “แล้วไง คุณจะแต่งงานกับเธอเหรอ?”

ร่างสูงกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปหากเขาคลายมันลง ดิกสันถอนหายใจ “เธอสัญญาว่าตราบใดที่ผมแต่งงานกับเธอ เธอจะรักษาอาการป่วยของคุณ”

“อะไรทำให้คุณมั่นใจขนาดนั้น?”

“ตัวยาที่เธอคิดค้นออกมาเป็นที่เลื่องชื่อมากในอุตสาหกรรมการแพทย์ แคโรไลน์ ผู้หญิงคนนั้นทำได้ ผมต้องทำเพื่อให้คุณหายจากโรคร้ายนี้และมีชีวิตอยู่ต่อไป”

ถ้าดิกสันอยากให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อ เขาควรปล่อยให้ฉันได้ใช้ชีวิตตามทางของฉัน การมาบอกกันตอนนี้มันทำให้เรื่องมันดีขึ้นหรือไง?

ทำไมเขาถึงชอบทำให้ฉันรู้สึกแย่นะ?!

หรือเขาไม่พอใจที่ฉันหนีไปเมื่อสองสามวันก่อน?

“ผมไม่อยากบอกเพราะกลัวคุณคิดมาก แต่ผมทนไม่ได้ที่คุณเย็นชาและหนีไปแบบนั้น”

ควินซี่ไม่มีทันช่วยฉันหรอก

เธอทำแบบนี้เพียงเพียงจะให้ฉันกับดิกสันแตกหักกันมากกว่า

น่าสงสารที่ดิกสันโดนบังคับให้เดินตามเกมของเธอโดนที่ไม่รู้ถึงความเป็นจริงเลย

“ถ้าเธอมาถึงเมื่อไหร่ ผมจะแต่งงานกับเธอ”

ร่างสูงยังคงตั้งปณิธานที่จะยอมรับข้อเสนอของเธอเพื่อแลกกับชีวิตของฉัน

แต่ฉันไม่ได้ประทับใจกับการกุศลปาหี่นี่เลยซักนิด

“ควินซี่ไม่มีวันช่วยฉัน ความโกรธเกลียดระหว่างเรามันฝั่งรากลึกเกินกว่าที่จะแก้แล้ว เธอแค่พยายามหาช่องทางในการแก้แค้นฉัน”