หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 131

ดิกสันไม่ได้รู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างควินซี่กับตระกูลชอว์ นั่นทำให้เขาคิดน้อยไป และหลงเชื่อว่าการแต่งการกับหล่อนจะสามารถช่วยชีวิตฉันได้จริง

ทว่าควินซี่ก็ไม่ได้รู้จักมักจี้กับดิกสัน ทำไมเธอถึงอยากแต่งงานกับเขากันล่ะ?

หรือเธอแค่อยากป่วนความสัมพันธ์ระหว่างเราเฉย ๆ

“ผมจะคอยตรวจสอบให้แน่ใจว่าเธอรักษาคุณได้จริง ๆ”

ดิกสันยังคงพยายามพูดเชิงโน้มน้าวให้ฉันเข้าใจ แคโรขืนตัวออกจากร่างสูงอีกครั้ง พลางเงยหน้าขึ้นสบตาแน่วแน่ “ถ้าเธอทำไม่ได้ล่ะ?”

เขากัดริมฝีปากก่อนเอ่ย “อย่างน้อยก็ได้ลองพยายามดูแล้ว”

ลองบ้าบออะไร?!

ลองแต่งกับยัยนั่นน่ะเหรอ?

ฉันหน้าบึ้งตึงด้วยความโมโห “ชีวิตฉันไม่ใช่การกุศล”

ว่าจบพลันก้าวฉับ ๆ มาที่รถของตัวเองทันที มือเรียวเปิดประตูรถสอดตัวเข้าไปก่อนกดสตาร์ท ฉันเตรียมปิดประตูเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ดิกสันกลับคว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วดึงให้ออกมาจากรถ “แคโรไลน์ กลับบ้านกับผมเถอะ”

เสียงเข้มพูดพร้อมเบนสายตาไปยังคฤหาสน์ตระกูลชอว์

“ดิกสัน เราเลิกกันเถอะ”

ฉันไม่อยากกลับไปอยู่กับวังวนความรู้สึกแย่ที่ไม่รู้จบนี่

ฉันกลัวและเจ็บปวดที่โดนเขาทำร้ายกันครั้งแล้วครั้งเล่า

แม้ว่าเขาจะทำมันไปเพื่อฉันก็ตาม

ดวงตาคู่คมของเขาเข้มขึ้น และจ้องกลับเข้ามาในดวงตาของฉัน “แคโรไลน์ ผมจะไม่ปล่อยมือไปจากคุณ ผมจะอยู่ข้างคุณเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ฉันฟังและเอ่ยถามเสียงเรียบ “คุณจะแต่งงานกับเธอไหม?”

ฉันเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะไม่ให้อภัยดิกสันอีกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดใดทั้งสิ้น ทว่าครั้งนี้ฉันกลับรู้สึกว่าต้องให้โอกาสเขา เพื่อหัวใจของตัวเอง

ดิกสันจริงจังเกินไปเกี่ยวกับการรักษาของฉันจนถึงขั้นที่ต้องยอมลดตัวทำตามคำขอไร้สาระของคนแปลกหน้าอย่างควินซี่ อนาคตของเราที่เคยสั่นคลอนไม่สามารถเป็นอุปสรรคต่อเขาแล้ว ในเมื่อเจ้าตัวเชื่อจนหมดใจว่าหากเลือกทางนี้แล้วจะมีฉันอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า

แต่ตอนนี้ ฉันเหนื่อยเกินทนจริง ๆ

สัญลักษณ์หมดอายุขัยที่ประทับลงบนร่างกายนี้ยังคงอยู่ สิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้มีเพียงใจที่เต็มไปด้วยความรักของเขา ไม่ใช่การรักษาด้วยเคมี

และที่สำคัญที่สุด ฉันไม่ต้องการให้คนรักของตัวเองยอมก้มหัวให้ใครแบบนี้

ความสามารถของควินซี่และความต้องการที่จะช่วยของเธอนั้นไม่สำคัญอะไรเลย เพราะฉันไม่ยอมให้ศัตรูมาป้อนข้าวป้อนยาตัวเองหรอกนะ

คำถามเมื่อครู่ทำให้ร่างสูงนิ่งงันพลางใช้มือหนาลูบแก้มฉันแผ่วเบา “ผมแค่อยากให้คุณกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง”

“ดิกสัน ฉันไม่ยอมให้ควินซี่มาวุ่นวายกับร่างกายของฉันเด็ดขาด”

“เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกคุณ?” เสียงเข้มถามอย่างไม่เข้าใจ “เธอบอกว่าพวกคุณเคยสนิทกันมาก แต่ทำไมเธอถึงแยกเราออกจากกันล่ะ? แคโรไลน์ เธอมีปัญหาอะไรกับคุณ?”

เป้าหมายหลักของเธออาจจะไม่ใช่ใช่ฉัน แต่เธอก็เกลียดตระกูลชอว์เข้าไส้ แถมฉันยังเป็นหนึ่งคนของตระกูลด้วย

แคโรพยายามอธิบายเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างควินซี่และตระกูลแบบพอสังเขป “แต่สร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อแยกเราออกจากกัน และฉันมั่นใจว่านี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น”

ควินซี่มาเพราะไตของฉัน

ดิกสันกำลังคิดไตร่ตรองจากสิ่งที่ฉันพูด เขาเงียบไปอยู่นาน ขนในที่สุดก็พูดออกมา “งั้นเราก็ไม่วางใจเธอ แต่ยังไงคุณก็ต้องเข้ารับการรักษา... แคโรไลน์ ถ้าสูญเสียคุณไปอีกผมคงจะรู้สึกตายทั้งเป็นแน่นอน”

ฉันจ้องมองเงาของตัวเองที่สะท้อนจากนัยน์ตาของเขา ความเจ็บปวดนั่นเหมือนกับความเจ็บปวดที่ฉันเคยเจอในวันวาน ใบหน้าที่ซีดเซียว ความเจ็บปวดที่แล่นพล่านไปทั่วอะนูของร่างกายทำให้ได้แต่คิดว่าชีวิตนี่มันเส็งเคร็งดีแท้

ในหัวสมองตื้อไปหมด รวมทั้งจิตใจที่ปั่นป่วน

“ดิกสัน ฉันอยากจะออกจากเกมรักนี่ซักที”

ในอนาคตยังมีเรื่องยุ่งยากอีกมากมายรออยู่และฉันก็ไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้