หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 135

แซคคารี่ไม่ตอบกลับข้อความของฉัน ฉันจึงโทรหาผู้ช่วยของฉัน เขายังไม่ได้ออกจากเมือง ชัคมารับฉัน แต่ดิกสันนั่งนิ่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารทำให้ฉันประหลาดใจ

“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?” ฉันเสียงแข็ง

“ท่านประธานเกร็กพักที่โรงแรมเดียวกับผมเมื่อวานนี้” ชัคอธิบาย “เราอยู่ในเที่ยวบินเดียวกัน ดังนั้นเราจึงลงเอยด้วยการเช็คเอาท์ที่ล็อบบี้พร้อมกัน ฉันเพิ่งรับสายของคุณไปในตอนนั้นแล้วมาอยู่ที่นี้ได้ไงเนี่ย

ฉันเปิดประตูรถอย่างโมโหและเข้าไปในรถ ดิกสันเอียงศีรษะเพื่อมองไปรอบๆบริเวณใกล้เคียง

“คุณมีบ้านอยู่แถวนี้หรือเปล่า?”

ฉันไม่สามารถตอบเขาได้ ผู้ช่วยของฉันมีสายตาที่เฉียบคมและช่วยฉันตอบคำถามนั้นแทน

“ท่านประธานเกร็ก เราเป็นเจ้าของทรัพย์สินสองแห่งที่นี่” เขาโกหก

ชัคทำได้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้เนื่องจากเขาเชื่อฟังดิกสันอยู่เหมือนกัน

ตอนที่เรามาถึงเมืองอู๋มันสายแล้ว ฉันอยากกลับไปที่คอนโดมิเนียมเพื่อพักผ่อนให้เต็มที่เพราะฉันแทบไม่ได้นอน แต่ดิกสันก็ยังตามฉันมาตลอด

ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าที่ใหม่ของฉันคือที่ไหน ฉันจึงขอให้ชัคส่งฉันกลับไปที่คฤหาสน์ของชอว์แทน เมื่อฉันกลับมา ฉันก็นอนลงบนเตียงและนอนทันทีโดยไม่สนใจดิกสัน ที่ยังอยู่ในบ้าน

ฉันรู้สึกมึนงง แลรู้สึกอยู่ในช่วงสลึมสลือ ฉันรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเล็มเช็ดแผลเป็นบนไหล่ของฉัน แต่ฉันก็ยังหลับตาอยู่

เป็นเวลาเย็นเมื่อฉันตื่นขึ้นมา สภาพอากาศในเมืองอู๋ค่อนข้างมีแดดในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉันลุกไปอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรง

ฉันลงไปชั้นล่างและเมื่อมองไปรอบ ๆ ดิกสันก็ไม่อยู่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ดีที่เขาออกไป ไม่งั้นฉันคงต้องเสียเวลาไปส่งเขา

ฉันไม่สามารถพาตัวเองไปอยู่ใกล้เขาได้ ฉันกลัวว่าเมื่อควินซี่ลับมา เขาจะเลือกเธอและบอกว่าเขาทำแบบนี้เพราะเห็นแก่ฉัน เพื่อรักษาโรคของฉัน

ฉันจะไม่ปล่อยให้สิ่งที่เกิดขึ้นปล่อยไปตามที่สงสัย

ฉันเข้าครัวทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป หลังจากนั้นไม่นาน โจชัวร์ก็โทรมาหาฉัน

“แคลลี่ พี่ชายรองอยู่ที่ไหน?” เขาถาม

พวกเขาไม่เจอแซคคารี่ พวกเขาจึงมาหาฉันเพื่อหาที่อยู่ของเขาแทน ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่ไหน?

“ฉันไม่รู้” ฉันตอบอย่างอ่อนโยน

“ฉันไม่สามารถติดต่อกับพี่รองได้เลย”

“โอ้”

“ทำไมคุณตอบแบบนั้น?” เขาหัวเราะ

“ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนจริงๆ”

“รบกวนต่อต่อพี่รอง ให้หน่อยสิ”

โจชัวร์สั่งให้ฉันโทรหาแซคคารี่

“ทำไมถึงไม่โทรหาเขาเองล่ะ?” ฉันพูดไปทันทีโดยไม่รู้ตัว

“คือฉันไม่ได้พูดว่าฉันไม่สามารถติดต่อเขาไม่ได้หรอกนะ?”

“อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะติดต่อได้?”

“เจ้าเด็กนี่” เขาบ่น “คุณมีคำถามมากมายจริง ๆ ลองโทรหาเขาดูสิ!”

โจชัวร์วางสายทันที ฉันใช้เวลาในการปรุงบะหมี่ต่อ โดยไม่รีบโทรหาแซคคารี่ หลังจากฉันทานอาหารเสร็จ ฉันก็ได้รับข้อความจากโจชัวร์ “แคลลี่ คุณได้ติดต่อกับพี่ชายรองแล้วหรือยัง?”

ฉันไม่ตอบ

ผู้ชายคนนี้กำลังสร้างความรำคาญ ฉันไม่ต้องการติดต่อแซคคารี่เลย

ฉันยังไม่อยากติดต่อแซคคารี่