หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 153

แลนซ์ก็คงเห็นวิดีโอนั้นแล้วเหมือนกัน

วิดีโอที่น่าขายหน้าและไร้ศักดิ์ศรีของฉัน

พลันภาพที่ฉันบอกลาเขาเมื่อสองเดือนก่อนก็ฉายวาบเข้ามา นั่นทำให้ฉันเลือกที่จะไปตอบข้อความเขากลับ

ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบ แต่ไม่มีความกล้าที่จะตอบมากกว่า

นอกจากข้อความแล้วยังมีสายไม่ได้รับอีกเป็นร้อย

มีทั้งเบอร์ของเฮนรี่ ลอเรน ซัมเมอร์ พี่สะใภ้และคนอื่น ๆ

ฉันไม่โทรกลับหาใครเลยนอกจากพี่สะใภ้

แต่เธอโทรมาจากต่างประเทศ

เป็นไปได้ว่าตอนนี้คงยังหลับอยู่

ทว่าในขณะที่กำลังจะวางสาย อีกฝ่ายก็กดรับเสียก่อน เธอเรียกชื่อฉันก่อนจะพูดขึ้น “ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอแล้วนะ”

แคโรเงียบเพราะไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับไปยังไง คราแรกคิดว่าเธออาจจะพูดปลอบแต่กลับได้ยินเสียงถอนหายใจจากปลายสายแทน “แคโร ผู้ชายก็เหมือนกันหมดทุกคน พวกเขาคิดว่าตัวเองถูกเสมอ แต่กลับไม่รู้เลยว่าผู้หญิงอย่างเราต้องการอะไร! ไม่ว่าจะเป็นเฮนรี่หรือดิกสัน พวกเขาคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเองและใช้มันเป็นข้ออ้างในความรักให้เรา”

“พี่สะใภ้” ฉันพึมพำเข้าใจ

“เฮนรี่บอกฉันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”

เสียงของพี่สะใภ้ดูเหนื่อยใจทว่ายังคงพูดต่อ “ดิกสันต้องการให้เธอมีชีวิตรอด เขายอมให้เธอเกลียดดีกว่าเสียเธอไป เขาคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอคือการมีชีวิตอยู่ต่อไป! แต่ฉันเข้าใจเธอแคโร เธอคงคิดว่ายอมตามดีกว่าอยู่ด้วยความรู้สึกผิดแบบนั้น นั่นคือความแตกต่างทางความคิดระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย ทุกอย่างล้วนแล้วเกิดจากความไม่เข้าใจกัน”

“พี่สะใภ้ เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่สามารถแก้ไขได้เพียงเพราะคำขอโทษหรอกค่ะ สำหรับดิกสันกับฉัน ความรักของเราเดินทางมาถึงจุดจบแล้ว ฉันไม่อยากโน้มน้าวตัวเองให้คอยให้อภัยเขาทุกครั้งที่เกิดเรื่องอีกแล้ว”

ดิกสันมอบความรักที่แสนจะลึกซึ้งให้กับฉัน

แต่ในเวลาเดียวกันอีกฝ่ายก็มอบความเจ็บปวดที่หยั่งรากลึกให้ฉันเช่นกัน

รักไม่ได้ช่วยทำให้ความเจ็บนั้นลบเลือนไปเลยซักนิด

“แคโร ฉันหวังว่าเธอจะเจอความสุขจริง ๆ ซักวันนะ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง ฉันเข้าใจและหวังว่าเธอ...เอาจริงนะสิ่งที่ฉันพูดไปมันอาจไม่มีประโยชน์แต่ฉันก็หวังจริง ๆ ว่าเธอจะก้าวออกมาจากความเจ็บปวดนี้ได้ และถ้าในอนาคตเธอเจอคนที่เหมาะสมแล้ว เธอก็ต้องกล้าที่จะก้าวเดินต่อไป!”

“พี่กำลังจะบอกให้ฉันรักคนอื่นเหรอ?” ฉันถาม

“ฉันเคยตกหลุมรักใครคนอื่นที่ไม่ใช่เฮนรี่ มันเกิดขึ้นตอนที่พี่ชายของเธอทำร้ายความรู้สึกของฉัน และมีเพียงผู้ชายคนนั้นที่คอยดูแลช่วยเหลือฉันตลอด แต่ท้ายที่สุดฉันก็จมปรักอยู่กับพี่ชายของเธอ! ฉันเลือกกลับไปหาเฮนรี่ แล้วพี่ชายของเธอก็ขัดการกับผู้ชายที่ฉันเคนตกหลุมรัก... ไม่นานเขาคนนั้นก็หายไปจากสายตาของฉัน มันทำให้ความขุ่นเคืองใจของฉันที่มีต่อเฮนรี่หยั่งรากลึกกว่าเดิม มันเยอะจนยกโทษให้เขาไม่ได้! ทว่าฉันก็ทิ้งเขาไปไม่ได้ ฉันมันโคตรจะไร้ค่า ถ้าฉันกล้ากว่านี้... ถ้าฉันมีความกล้ามากกว่านี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตฉันคงไม่เป็นแบบนี้...”

เสียงสะอื้นของพี่สะใภ้ดังออกมาไม่หยุด แคโรอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา แต่คงจะดีกว่าถ้าไม่ไปขยี้แผลที่ยังไม่ปิดสนิทแบบนั้น

ฉันได้แต่ปลอบเธอ “อย่าร้องไห้เลยนะคะพี่สะใภ้”

อีกฝ่ายเป็นคนเข้มแข็ง ไม่นานเสียงสะอื้นนั้นก็เงียบลง ก่อนเอ่ย “ฉันหวังให้เธอพบเจอกับความสุขนะ”

แม้ว่าตอนนี้อาการป่วยจะได้รับการรักษาแล้ว

ทว่ายังคงมีความรักที่ยังไม่ได้รับการเติมเต็ม

และคงเป็นไปไม่ได้แล้วสำหรับฉันกับดิกสัน

และยังไม่พร้อมจะใครอีก

ฉันรักดิกสันมาก

แม้ว่าเขาจะทำร้ายฉัน ความรู้สึกรักนั้นก็ไม่เคยจางหาย

แต่ฉันจะรักเขาต่อไปทำไม?

แม้แต่ตอนนี้เองฉันก็ยังไม่เข้าใจ

ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกรักที่มีให้คนที่แอบรักมาตลอดเก้าปีจะกลายมาเป็นของดิกสัน แล้วค่อยเปลี่ยนมาเป็นแลนซ์

“ฉันจะมีความสุขค่ะ” ฉันตอบเธอกลับไป ทว่ากลับไม่ได้หวังว่าตัวเองจะจบเจอมันหรือไม่

ร่างบางคุยกับพี่สะใภ้อยู่พักหนึ่งก่อนจะวางสายไป ฉันเอาแต่คิดถึงเรื่องเดิม ๆ จนนอนไม่หลับตลอดคืน

ขาเรียวก้าวลงจากเตียง หยิบกุญแจรถแล้วขับออกจากบ้านไป

ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหน

รถคันหรูขับวนไปทั่วเมืองอู๋ก่อนจะหยุดลงหน้าตึกเรียนเปียโนในวันวาน พลันได้ยินเสียงเปียโนที่เพราะแต่แสนเศร้าดังขึ้นมา

แลนซ์ เกร็ก

ฉันโทษตัวเองอยู่ที่วัน หากไม่เกิดเหตุการณ์เข้าใจผิดระหว่างแลนซ์กับดิกสัน ชีวิตของฉันจะดีกว่านี้ไหมนะ?

นัยน์ตาคู่สวยหลับลงพลางนึกถึงบทเพลงที่เคยได้ยินตรงโถงทางเดิน...

คนพิเศษอย่างฉันควรจะได้ใช้ชีวิตแบบไม่ธรรมดาและสนุกสุดเหวี่ยง