หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 157

ฉันตกใจเมื่อเห็นว่าโจชัวร์มาอยู่ที่เมืองอู๋ จำได้ว่าเขาพึ่งโทรมาเมื่อเช้าวันนี้เอง หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับแซคคารี่หรือเปล่านะ?

แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงโจชัวร์ก็ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้

“เธอยังจะได้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นพี่สามของเธอ?”

ร่างสูงเดินเข้ามาก่อนจะวางมือหนาลงบนศีรษะของฉัน การกระทำนั้นช่างดูใกล้ชิดทั้ง ๆ ที่เราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แถมไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นด้วย

ริมฝีปากบางยิ้มแห้งเมื่อโดนอีกฝ่ายหยอกเย้า “ฉันเห็นวิดีโอนั่นว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ต จึ๊ จึ๊ แคลลี่ เธอนี่มันร้ายใช่ย่อย เชื่อเถอะว่าพี่รองคงเริ่มมีน้ำโหแล้วตอนนี้”

แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแซคคารี่เสียหน่อย เขาจะมาโกรธฉันได้ยังไงกัน แต่ที่น่ารำคาญคือชีวิตส่วนตัวของฉันต้องมาโดนคนภายนอกสอดแทรกความคิดเห็นว่าร้ายเข้ามาไม่หยุด

พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินชีวิตของฉัน?

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพี่รองด้วยล่ะ?” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสงสัย

ทว่าโจชัวร์กลับแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำถามนั้น ก่อนจะแกล้งฉันต่อ “‘ฉันเคยรักคุณมากจนมันแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดทุกครั้งที่ฉันนึกถึงคุณ แม้กระทั่งเห็นหน้าคุณแบบนี้ ฉันก็เจ็บเหมือนหายใจไม่ออก!’ จึ๊ จึ๊... แคลลี่ คำพูดพวกนี่โคตรจะได้ใจฉันเลย แล้วก็แสดงว่า สองเดือนก่อนเธอไปติดพันกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่หมอนี่น่ะสิ เห่อ ไม่รู้เลยนะว่าพี่รองจะรู้สึกยังไง แต่ถ้าให้เดาเขาคงอยากตบหน้าเธอซักที”

โจชัวร์จะประโยคที่ฉันพูดกับแลนซ์ได้แม่น การเน้นยำของเขาบีบใจฉันแทบเละ หนำซ้ำยังลากแซคคารี่เข้ามาเกี่ยวด้วยอีก

ชายคนนี้ทำให้อารมณ์ที่สะกดกั้นไว้ขาดสะบั้น

เสียงเล็กหวีดออกมา “โจชัวร์ เคนเนดี้!”

เมื่อเขาเห็นว่าฉันฟิวขาดก็เลิกแหย่ทันที เสียงเข้าแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง “นอกจากเรื่องแย่พวกนั้น ฉันมานี่เพื่อส่งข้อมูลเกี่ยวกับสัญญาให้เธอ”

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอีกครั้ง “ข้อมูลสัญญาของอะไร?”

“สัญญาร่วมลงทุนกับตระกูลชิค”

ทำไมจู่ ๆ ตระกูลชิคถึงสนใจทำธุรกิจกับชอว์ คอปเปอเรชั่นล่ะ?

“แซคคารี่เป็นคนบอกให้คุณมาส่งมันให้ฉันเหรอ?” ฉันถามทว่ายังไม่ตกลงรับมัน

พลันดวงตาของอีกฝ่ายกลับจ้องเขม็งมาอย่างกับหาเรื่อง “มีแค่เธอที่กล้าเรียกชื่อจริงของพี่รองแบบนี้!”

แคโรเงียบ

แล้วจะตั้งชื่อกันเพื่ออะไรถ้าไม่เรียกมัน?

ร่างเล็กเมินพี่ชายขี้โมโหตรงหน้า อีกฝ่ายได้แต่ยืนหัวเสียพลางผ่อนลมหายใจออกมา “เขาไม่ได้เป็นคนบอกให้ฉันเอามันมาให้เธอ ฉันแนะนำเขาไปแค่ว่าช่วงนี้หุ้นของชอว์ คอปเปอเรชั่นกำลังได้รับผลกระทบ เราควรจะยื่นขอเสนอทางธุรกิจให้กับเธอเพื่อผลประโยชน์ในหลาย ๆ ทาง หากชอว์ คอปเปอเรชั่นร่วมงานกันตระกูลชิคได้ มันก็จะดีต่อตัวเธอด้วย ตอนแรกพี่รองทำทีเมินเฉยแล้วไม่พูดอะไร แต่ดูตอนนี้สิ ฉันเดาว่าเขาต้องเห็นด้วยแน่เลย! แคลลี่ เธอไม่คิดว่าควรขอบคุณฉันหน่อยเหรอ?”

อีกฝ่ายพูดพร้อมยิ้มปริ่มราวกับภูมิใจในตัวเอง ทว่าการกระทำของเขาก็แสดงออกว่าอย่างน้อยเขาก็เห็นฉันเป็นหนึ่งในครอบครัวของเรา ในใจลึก ๆ แล้วฉันยินดีที่เขายื่นมาเข้ามาช่วยเหลือ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมกับสัญญาฉบับนี้ของตระกูลชิค

เพราะฉันอยากแก้ไขและจบเรื่องพวกนี้ด้วยตัวเอง

แคโรปลื้มใจกับความช่วยเหลือของอีกฝ่าย แต่ยังไงก็คงต้องขอเอ่ยปฏิเสธไปก่อน “ขอบคุณนะคะพี่สาม แต่ฉันอยากจัดการปัญหาที่เกิดกับชอว์ คอปเปอเรชั่นด้วยตัวเองก่อน ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานมันจะดีขึ้น และฉันเชื่อว่าตัวเองสามารถพลิกสถานการณ์กลับมาได้”

ฉันต้องรับช่วงต่อดูแลบริษัทนี้ตั้งแต่อายุสิบสี่ปีและผ่านมาแล้วนับร้อยสมรภูมิรบ เมื่อยามที่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหา ร่างกายก็จะขยับเข้าไปรับมือกับมันโดยอัตโนมัติทันที

โจชัวร์เบิกตากว้างตกใจ “นี่เธอปฏิเสธฉันเหรอ?”

ฉันย้ำอีกครั้ง “พี่สาม ใคร ๆ ก็รู้ว่าแซคคารี่คือคนที่อุเมฉันออกมาจากงานวันนั้น ถ้าตอนนี้ฉันตกลงร่วมงานกับตระกูลชิค มันก็ไม่ต่างจากการหวังพึ่งบารมีของเขาไปตลอดชีวิต!”

นี่ไม่ใช่เกมโง่ ๆ ที่สามารถเล่นโกงกันได้ ตระกูลชิคต้องช่วยสรรหาข้อมูลทางธุรกิจมากมายเพื่อช่วยฉัน และมันก็คงไม่ดีสำหรับชอว์ คอปเปอเรชั่นในระยะยาวเป็นแน่

และเมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็จะมองว่าชอว์ คอปเปอเรชั่นเป็นเพียงตัวประกอบหรือกาฝากของตระกูลชิค

ฉันไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น

ร่างสูงตรงหน้าจ้องมาด้วยแบบตาแวววับราวกับค้นพบขุมสมบัติอย่างใดอย่างนั้น โจชัวร์ยิ้มกว้างมพลันเอ่ย “แคลลี่ เธอนี่เข้าใจง่ายดีจริง ๆ เป็นเรื่องจริงที่หลาย ๆ บริษัทต้องการเข้ามาทำธุรกิจหรือผูกมัดตัวเองไว้กับผลประโยชน์ของตระกูลชิค แล้วเธอพอจะเดาได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?”

“มันเกิดอะไรขึ้น?” ฉันถามกลับ

“พวกเขาอยู่รอดได้ภายใต้การดูแลของตระกูลชิคก็จริงทว่าก็ถูกดูดกลืนหรือชังจูงเหมือนหมากตัวหนึ่งเช่นเดียวกัน เธอต้องระลึกไว้ในใจเสมอว่าตระกูลชิคนั่นมีอิทธิพลกว้างขวาง สามารถต่อสู้กับแรงกดดันและความวุ่นวายของโลกภายนอกนั่นได้ รวมทั้งปกป้องยืดหยัดเพื่อใครคนหนึ่งได้เหมือนกัน”

ผู้นำของตระกูลในตอนนี้คือ แซคคารี่ ชิค

เขาคือคนที่ฉันไม่คิดว่าจะมีศักยภาพมากมายขนาดนี้

ทว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้รับบาดเจ็บอยู่ตลอดเวลาล่ะ?

ฉันคิดพร้อมหันไปถามโจชัวร์ด้วยความสงสัย ทว่าอีกเพียงแล้วตอบ “เขาชอบมันไงล่ะ”

ฉันกรอกตาหนึ่งที

เพียงเพราะชอบถึงยอมเจ็บตัวเนี่ยนะ?

บ้าไปแล้วเหรอ?

ฉันยิ้มแห้งแล้วเหลือบตามอง “หรือว่าแซคคารี่พวกเป็นมาโซคิสม์?”

โจชัวร์หัวเราะลั่น “ให้ตายสิแคลลี่ เธอตายแน่! ไม่ทีใครกล้าว่าพี่รองแบบนั้นเลยนะ ถ้าฉันกลับไปเมื่อไหร่ ฉันจะบอกพี่รองแน่ว่าเธอนินทาเขา”

แคโรหน้าบึ้งจ้องชายตรงหน้า

อายุปูนนี้แล้วยังจะทำตัวเป็นเด็กอีกเหรอ?

ร่างเล็กยืนต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายอยู่ไม่นาน ก่อนที่ร่างสูงตรงหน้าจะขอตัวกลับไปพร้อมสัญญาฉบับนั้น มาไวไปไวยิ่งกว่าประกันชั้นหนึ่งเสียอีก

นัยน์ตาสวยมองแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไปก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าออฟฟิศเพื่อจัดการของตน ทว่าเมื่อก้าวเข้ามากลับเห็นลูกทีมแผนกไอทีกำลังรวมหัววางแผนรับมือกับปัญหาข่าวออนไลน์ที่แพร่ออกไป

พวกเขาพยายามเขียนแก้ต่างในเพจหลักของชอว์ คอปเปอเรชั่น แต่ดูเหมือนว่าชาวเน็ตพวกนั้นจะไม่ได้สนใจมันเลยซักนิด ฉันขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดแล้วรีบมุ่งเข้าไปยังห้องทำงานของตัวเอง

พอประมาณช่วงบ่ายผู้ช่วยคนเก่งก็เดินเข้ามารายงานอีกครั้งว่าหุ้นของชอว์ คอปเปอเรชั่นร่วงลงไปอีกสองเปอร์เซ็นต์ คำนวณความเสียหายก็น่าจะประมาณสี่ร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ

นี่แค่หลังจากวันเดียวที่คลิปนั่นแพร่ออกไปนะ หากปล่อยวันพรุ่งนี้มันต้องแย่กว่านี้แน่นอน เราต้องรีบหาทางออกให้เราที่สุด

ก่อนหน้านี้ ดิกสันเคยทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อจัดการกับวิดีโอที่มีฉากจูบของฉันกับฌอน ทำให้หุ้นของชอว์ คอปเปอเรชั่นไม่ได้โดนผลกระทบอะไรเลย

แต่ครั้งนี้มันทบยอดมากจากวิดีโอที่ฉันก้มกอดเข่าอ้อนวอนดิกสันอย่างเสียศักดิ์ศรีที่โบสถ์นั่นเมื่อสองเดือนก่อน คลิปนี้ทำเอาหุ้นตกไปห้าเปอร์เซ็นต์ คิดเป็นเงินก็เกือบหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐ

และเมื่อมารวมกับคลิปที่พึ่งถูกปล่อยไปอีก ฉันแทบไม่อยากจะคิดเลยว่าพรุ่งนี้มันจะดิ่งลงอีกขนาดไหน

ก้อนเงินเหล่านั้นที่เสียไปเริ่มจะเป็นเรื่องยากในการรับมือแล้ว

หากคนนอกรู้ถึงจุดอ่อนข้อนี้ที่ชอว์ คอปเปอเรชั่นกำลังเผชิญอยู่ ศัตรูคู่ค้าพวกนั้นคงใช้โอกาสนี้หาทางแทรกแซงอำนาจของเราเป็นแน่

นอกจากนี้ช่วงสามปีก่อนตอนนี้ที่แต่งงานกับดิกสัน เขาเคยยักยอกทรัพย์สินมูลค่านับไม่ถ้วนไปจากชอว์ คอปเปอเรชั่น นั่นทำให้สถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้เริ่มสั่นคลอน

แคโรเครียดจนสมองแทบแตก ทว่าในช่วงเย็นกลับมีสายตรงมาจากท่านประธานเกร็ก บอกให้ฉันไปพบเขาโดยด่วน

ใครจะรู้ว่าเพียงแค่งีบหลับไปพักเดียว ข่าวที่ฉันกลับมาเมืองอู๋ก็แพร่พรายไปทั่วสังคมนักธุรกิจแล้ว ความลับไม่มีอยู่ในโลกจริง ๆ

คราแรกฉันพยายามจะหาข้ออ้างไม่ไปเจอเขา แต่ปลายสายพูดขัดเสียก่อน “แคโร ฉันอยู่ที่ร้านคาเฟ่ข้างล่างออฟฟิศเธอ”

อย่างไรเสียท่านประธานเกร็กก็เป็นผู้อาวุโส แถมยังเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเองอีก ถ้าปฏิเสธไปคงเป็นสิ่งที่ไร้มารยาทมาก!

หญิงสาวนิ่งไปพักพลางเอ่ย “ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันลงไป”

แคโรรู้จักท่านประธานเกร็กดี เขาเป็นพ่อที่ชอบพูดถึงดิกสันในทางที่ดีเสมอ และมักจะหาทางเกลี้ยกล่อมกับปลอบโยนฉัน เขาเป็นพ่อสามีที่ดีและก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่งของลูกชาย

แต่ก็เกือบลืมไปว่า—— ตอนนี้เขาเป็นพ่อของสามีเก่าเท่านั้น

มือเรียวจัดเครื่องแต่งกายพร้อมคว้ากระเป๋าใบเล็กติดตัวลงมาด้วย ขาเรียวก้าวฉับไปยังร้านกาแฟ ก่อนจะเห็นว่าท่านมานั่งรอจนสั่งชาเพิ่มอีกแก้วแล้ว อีกฝ่ายเบนสายตามามองพลันกวักมือเรียก

ร่างเล็กนั่งลงตรงที่เก้าอี้ริมหน้าต่างพลางทอดมองไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มด้านนอก “ไม่เคยมีแสงแดดในเมืองอู๋เลยนะคะ”

ท่านประธานเกร็กมองตาม “ใช่สิ ฉันอยู่ที่มีมาเกือบห้าสิบหรือหกสิบปีแล้ว มันก็เป็นแบบนี้มาตลอด”

ที่นี่มีเพียงหิมะและฝนเท่านั้น ราวกับฝนที่ตกอยู่ในใจฉันทุกวัน

ฉันเชื่อว่าตัวเองคงไม่เหมาะที่จะอยู่เมืองนี้

ร่างบางได้แต่จมอยู่กับความคิดพลันชะงักเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่อีกฟากของถนน “คุณกำลังช่วยเขาเหรอคะ?”

เขาช่วยดิกสันด้วยการโทรเรียกฉันออกมาจากออฟฟิศ

ท่านประธานเบนสายตาออกไปยังดิกสันที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่อีกฝากนั่น แล้วค่อย ๆ หันกลับมามองหน้าฉันพลางถอนหายใจ “เขาตามฉันมาต่างหาก แคโร ดิกสันเคยทำร้ายเธอไว้หลายเรื่อง และฉันก็ไม่ได้หวังจะให้เธอยกโทษให้เขา ไม่กล้าแม้แต่จะขอโอกาสให้ดิกสันอีกครั้ง ฉันแค่หวัง... หวังให้เธอสองคนมีความสุข แต่ก็เข้าใจดีว่ามันมีหลายเรื่องที่เราไม่ควรไปฝืนมัน อย่างเช่นปัญหาระหว่างเธอกับดิกสัน ถ้าเธอเลือกแล้ว ก็ไปตามทางของเธอเถอะนะ”

ฉันจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ โดยไม่คิดว่าประโยคเมื่อครู่จะออกมาจากปากคนคนนี้ นี่ใช่ท่านประธานเกร็กตัวจริงเหรอเนี่ย!

มือบางกำแก้วชาแน่นพลันเอ่ยเสียงสั่น “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่กลับตระกูลเกร็กทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองมีทายาทให้ไม่ได้หรอกค่ะ”

ฉันย้ำถึงสถานะของตัวเอง ทว่าอีกฝ่ายกลับส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันไม่ได้ค้านเธอเพราะเธอตั้งครรภ์ไม่...”

ประธานเกร็กชะงักเมื่อหลุดปากออกมา ฮันเงยหน้าขึ้นมองเขา “ถ้าอย่างนั้นคุณเรียกฉันออกมาทำไม? เดาว่าคงไม่ได้เรียกออกมาเพื่อปลอบฉันหรอก”

เสียงของฉันเรียบตึง และคงทำให้คนตรงหน้าสัมผัสได้ถึงริ้วอารมณ์บางอย่าง เขาเงียบไปพัก ก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา “ฉันมาที่นี่เพื่อพูดเรื่องลูกชายอีกคน แลนซ์น่ะ ฉันอยากคุยเรื่องเขากับเธอ”

เขาพูดว่าแลนซ์เป็นลูกชายของเขา

มันทำให้ฉันตระหนักได้เลยว่าวันนี้เขามาเจอฉันในฐานะพ่ออีกคน และเดาได้เลยว่าเขาจะพูดอะไรต่อ ความรู้ตอนนี้มันโคตรจะแย่

ใบหน้าสวยตึงขึ้นทันที “คุณเห็นคลิปนั่นแล้วใช่ไหมคะ?”

“ใช่ มันค่อนข้างน่าประหลาดใจ”

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่อากัปกิริยาของเขายังคงนิ่ง มือของชายวัยเกษียณยกแก้วชาขึ้นมาจิบอย่างเพลินอารมณ์แล้วพูดต่อ “ถ้าดิกสันเป็นคนพูดคำพวกนั้น ฉันคงไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะเด็กคนนั้นอารมณ์อ่อนไหวง่าย แต่คนที่พูดกลับเป็นแลนซ์ คนที่ฉันไม่คิดว่าเขา...”

เแรกเริ่มก็ดิกสัน ต่อมาก็แลนซ์

ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าลูกชายคนไหนคือคนโปรดของเขากันแน่

นัยน์ตาสวยหลุบมองแก้วชาพลางปล่อยคนตรงหน้าสาธยายต่อ “ลูกคนนั้นชอบเก็บตัว ไม่ค่อยเข้ามาพูดคุยกับฉันหรอกนะ บางครั้งยังเคยรู้สึกเลยว่าตอนเองมีลูกสองคนจริงหรือเปล่า! แต่พอเห็นวิดีโอนั่น... การขอร้องให้เธอยอมปล่อยมืออย่างหมดอาลัยแบบนั้น... แคโร ใจฉันเจ็บที่เห็นลูกเจ็บ ฉันไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนั้น”

ฉันเลิกคิ้ว “คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่คะ?”

“ฉันแค่หวังว่าเธอจะไม่ทำลายเขา”

ร่างบางชะงักนิ่ง

ถ้าอยู่กับดิกสัน ก็จะมีความสุข แต่ถ้าไปอยู่กับแลนซ์ มันจะมีแต่ทำร้ายเขา หึ ประธานเกร็กนี่เป็นคนมีวาทะศิลป์จริง ๆ นะ

เสียงนั่นย้ำอีกครั้ง “ได้โปรดอย่าตอบรับคำขอของแลนซ์เลย”

อย่าตอบรับคำขอของแลนซ์...

แต่เขามีสิทธิ์อะไรมาบังคับฉันให้เลือกล่ะ?

แคโรหลับตาอย่างสะกดอารมณ์พลันลุกเกินออกไปจากร้าน ทว่าเมื่อเดินถึงประตูก็ต้องเจอกับคนที่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ ดิกสัน คนที่เมื่อครู่ยังยืนสูบบุหรี่อยู่แท้ ๆ ฉันไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเขายังไงดี จึงทำเพียงแค่เหยียดยิ้มก่อนเอ่ย “อย่าได้พูดอะไรเชียว”