หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 157

ฉันตกใจเมื่อเห็นว่าโจชัวร์มาอยู่ที่เมืองอู๋ จำได้ว่าเขาพึ่งโทรมาเมื่อเช้าวันนี้เอง หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับแซคคารี่หรือเปล่านะ?

แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงโจชัวร์ก็ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้

“เธอยังจะได้ด้วยเหรอว่าฉันเป็นพี่สามของเธอ?”

ร่างสูงเดินเข้ามาก่อนจะวางมือหนาลงบนศีรษะของฉัน การกระทำนั้นช่างดูใกล้ชิดทั้ง ๆ ที่เราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แถมไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นด้วย

ริมฝีปากบางยิ้มแห้งเมื่อโดนอีกฝ่ายหยอกเย้า “ฉันเห็นวิดีโอนั่นว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ต จึ๊ จึ๊ แคลลี่ เธอนี่มันร้ายใช่ย่อย เชื่อเถอะว่าพี่รองคงเริ่มมีน้ำโหแล้วตอนนี้”

แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแซคคารี่เสียหน่อย เขาจะมาโกรธฉันได้ยังไงกัน แต่ที่น่ารำคาญคือชีวิตส่วนตัวของฉันต้องมาโดนคนภายนอกสอดแทรกความคิดเห็นว่าร้ายเข้ามาไม่หยุด

พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินชีวิตของฉัน?

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพี่รองด้วยล่ะ?” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสงสัย

ทว่าโจชัวร์กลับแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำถามนั้น ก่อนจะแกล้งฉันต่อ “‘ฉันเคยรักคุณมากจนมันแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดทุกครั้งที่ฉันนึกถึงคุณ แม้กระทั่งเห็นหน้าคุณแบบนี้ ฉันก็เจ็บเหมือนหายใจไม่ออก!’ จึ๊ จึ๊... แคลลี่ คำพูดพวกนี่โคตรจะได้ใจฉันเลย แล้วก็แสดงว่า สองเดือนก่อนเธอไปติดพันกับผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่หมอนี่น่ะสิ เห่อ ไม่รู้เลยนะว่าพี่รองจะรู้สึกยังไง แต่ถ้าให้เดาเขาคงอยากตบหน้าเธอซักที”

โจชัวร์จะประโยคที่ฉันพูดกับแลนซ์ได้แม่น การเน้นยำของเขาบีบใจฉันแทบเละ หนำซ้ำยังลากแซคคารี่เข้ามาเกี่ยวด้วยอีก

ชายคนนี้ทำให้อารมณ์ที่สะกดกั้นไว้ขาดสะบั้น

เสียงเล็กหวีดออกมา “โจชัวร์ เคนเนดี้!”

เมื่อเขาเห็นว่าฉันฟิวขาดก็เลิกแหย่ทันที เสียงเข้าแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง “นอกจากเรื่องแย่พวกนั้น ฉันมานี่เพื่อส่งข้อมูลเกี่ยวกับสัญญาให้เธอ”

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอีกครั้ง “ข้อมูลสัญญาของอะไร?”

“สัญญาร่วมลงทุนกับตระกูลชิค”

ทำไมจู่ ๆ ตระกูลชิคถึงสนใจทำธุรกิจกับชอว์ คอปเปอเรชั่นล่ะ?

“แซคคารี่เป็นคนบอกให้คุณมาส่งมันให้ฉันเหรอ?” ฉันถามทว่ายังไม่ตกลงรับมัน

พลันดวงตาของอีกฝ่ายกลับจ้องเขม็งมาอย่างกับหาเรื่อง “มีแค่เธอที่กล้าเรียกชื่อจริงของพี่รองแบบนี้!”

แคโรเงียบ

แล้วจะตั้งชื่อกันเพื่ออะไรถ้าไม่เรียกมัน?

ร่างเล็กเมินพี่ชายขี้โมโหตรงหน้า อีกฝ่ายได้แต่ยืนหัวเสียพลางผ่อนลมหายใจออกมา “เขาไม่ได้เป็นคนบอกให้ฉันเอามันมาให้เธอ ฉันแนะนำเขาไปแค่ว่าช่วงนี้หุ้นของชอว์ คอปเปอเรชั่นกำลังได้รับผลกระทบ เราควรจะยื่นขอเสนอทางธุรกิจให้กับเธอเพื่อผลประโยชน์ในหลาย ๆ ทาง หากชอว์ คอปเปอเรชั่นร่วมงานกันตระกูลชิคได้ มันก็จะดีต่อตัวเธอด้วย ตอนแรกพี่รองทำทีเมินเฉยแล้วไม่พูดอะไร แต่ดูตอนนี้สิ ฉันเดาว่าเขาต้องเห็นด้วยแน่เลย! แคลลี่ เธอไม่คิดว่าควรขอบคุณฉันหน่อยเหรอ?”

อีกฝ่ายพูดพร้อมยิ้มปริ่มราวกับภูมิใจในตัวเอง ทว่าการกระทำของเขาก็แสดงออกว่าอย่างน้อยเขาก็เห็นฉันเป็นหนึ่งในครอบครัวของเรา ในใจลึก ๆ แล้วฉันยินดีที่เขายื่นมาเข้ามาช่วยเหลือ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมกับสัญญาฉบับนี้ของตระกูลชิค

เพราะฉันอยากแก้ไขและจบเรื่องพวกนี้ด้วยตัวเอง

แคโรปลื้มใจกับความช่วยเหลือของอีกฝ่าย แต่ยังไงก็คงต้องขอเอ่ยปฏิเสธไปก่อน “ขอบคุณนะคะพี่สาม แต่ฉันอยากจัดการปัญหาที่เกิดกับชอว์ คอปเปอเรชั่นด้วยตัวเองก่อน ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานมันจะดีขึ้น และฉันเชื่อว่าตัวเองสามารถพลิกสถานการณ์กลับมาได้”

ฉันต้องรับช่วงต่อดูแลบริษัทนี้ตั้งแต่อายุสิบสี่ปีและผ่านมาแล้วนับร้อยสมรภูมิรบ เมื่อยามที่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหา ร่างกายก็จะขยับเข้าไปรับมือกับมันโดยอัตโนมัติทันที

โจชัวร์เบิกตากว้างตกใจ “นี่เธอปฏิเสธฉันเหรอ?”

ฉันย้ำอีกครั้ง “พี่สาม ใคร ๆ ก็รู้ว่าแซคคารี่คือคนที่อุเมฉันออกมาจากงานวันนั้น ถ้าตอนนี้ฉันตกลงร่วมงานกับตระกูลชิค มันก็ไม่ต่างจากการหวังพึ่งบารมีของเขาไปตลอดชีวิต!”

นี่ไม่ใช่เกมโง่ ๆ ที่สามารถเล่นโกงกันได้ ตระกูลชิคต้องช่วยสรรหาข้อมูลทางธุรกิจมากมายเพื่อช่วยฉัน และมันก็คงไม่ดีสำหรับชอว์ คอปเปอเรชั่นในระยะยาวเป็นแน่

และเมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็จะมองว่าชอว์ คอปเปอเรชั่นเป็นเพียงตัวประกอบหรือกาฝากของตระกูลชิค

ฉันไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น

ร่างสูงตรงหน้าจ้องมาด้วยแบบตาแวววับราวกับค้นพบขุมสมบัติอย่างใดอย่างนั้น โจชัวร์ยิ้มกว้างมพลันเอ่ย “แคลลี่ เธอนี่เข้าใจง่ายดีจริง ๆ เป็นเรื่องจริงที่หลาย ๆ บริษัทต้องการเข้ามาทำธุรกิจหรือผูกมัดตัวเองไว้กับผลประโยชน์ของตระกูลชิค แล้วเธอพอจะเดาได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?”

“มันเกิดอะไรขึ้น?” ฉันถามกลับ

“พวกเขาอยู่รอดได้ภายใต้การดูแลของตระกูลชิคก็จริงทว่าก็ถูกดูดกลืนหรือชังจูงเหมือนหมากตัวหนึ่งเช่นเดียวกัน เธอต้องระลึกไว้ในใจเสมอว่าตระกูลชิคนั่นมีอิทธิพลกว้างขวาง สามารถต่อสู้กับแรงกดดันและความวุ่นวายของโลกภายนอกนั่นได้ รวมทั้งปกป้องยืดหยัดเพื่อใครคนหนึ่งได้เหมือนกัน”

ผู้นำของตระกูลในตอนนี้คือ แซคคารี่ ชิค

เขาคือคนที่ฉันไม่คิดว่าจะมีศักยภาพมากมายขนาดนี้

ทว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้รับบาดเจ็บอยู่ตลอดเวลาล่ะ?

ฉันคิดพร้อมหันไปถามโจชัวร์ด้วยความสงสัย ทว่าอีกเพียงแล้วตอบ “เขาชอบมันไงล่ะ”

ฉันกรอกตาหนึ่งที

เพียงเพราะชอบถึงยอมเจ็บตัวเนี่ยนะ?

บ้าไปแล้วเหรอ?

ฉันยิ้มแห้งแล้วเหลือบตามอง “หรือว่าแซคคารี่พวกเป็นมาโซคิสม์?”

โจชัวร์หัวเราะลั่น “ให้ตายสิแคลลี่ เธอตายแน่! ไม่ทีใครกล้าว่าพี่รองแบบนั้นเลยนะ ถ้าฉันกลับไปเมื่อไหร่ ฉันจะบอกพี่รองแน่ว่าเธอนินทาเขา”

แคโรหน้าบึ้งจ้องชายตรงหน้า

อายุปูนนี้แล้วยังจะทำตัวเป็นเด็กอีกเหรอ?

ร่างเล็กยืนต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายอยู่ไม่นาน ก่อนที่ร่างสูงตรงหน้าจะขอตัวกลับไปพร้อมสัญญาฉบับนั้น มาไวไปไวยิ่งกว่าประกันชั้นหนึ่งเสียอีก