หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 163

แซคคารี่แชร์โลเคชั่นมาให้ แต่พอถึงเขตสนามบินก็เห็นลีมูซีนจอดเรียงรายอยู่สามสี่คัน รถส่วนบุคคลไม่สามารถเข้ามาจอดไว้ในบริเวณนี้ แสดงว่าพวกมันคงเป็นของคนรวยหรือพวกมีอิทธิพลแน่

พลันเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำคันหรูที่ติดป้ายทะเบียนเลขตัวเดียวหายากเช่นเลขหนึ่งก็ขับเข้ามา ดูก็รู้ว่านั่นเป็นรถของแซคคารี่

ร่างสูงนั่งนิ่งรออยู่ในรถ

ฉันจอดสปอร์ตคาร์ของตัวเองไว้แล้วลงจากรถเพื่อเดินไปหาอีกฝ่าย ทว่าก่อนที่จะได้เปิดประตูรถของเขา กลับมีเสียงเรียกน่าสะพรึงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังเสียก่อน

“แคโรไลน์ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

เสียงของหล่อนช่างน่ารังเกียจ ไม่ว่ายังไงก็ยังน่าขยะแขยงและไม่เคยจำใส่กะโหลกว่าอย่ายุ่งกับเรื่องของคนอื่น

แต่ก็อย่างว่าแหละ ยัยนี่ยังคงยึดมั่นในความจองหองนั่น

เพราะหล่อนคือผู้สืบทอดของตระกูลเยล รวมทั้งคู่หมั้นของดิกสัน เกร็ก

...

แคโรถามกลับทว่ายังคงหันหลังให้หล่อน “มันไม่ใช่เรื่องของเธอ จริงไหม?”

แค่หน้าฉันยังไม่อยากมองเลย

เสียงนั่นเอ่ยเหยียด “ฉันนึกว่าเธอใกล้ลาโลกไปแล้วซะอีก?”

ฉันถึงกลับพูดไม่ออก

ฉันเกลียดยัยนี่ นิสัยเสีย ๆ ของเธอกำลังทำให้ฉันปวดหัว ในใจอยากจะเปิดประตูขึ้นรถไปซะ แต่ก็ไม่อยากให้แม่นี่เห็นแซคคารี่

ฉันนิ่งอย่างเมินเฉยเพื่อรอให้เวนดี้เดินกลับไปเอง แต่ผู้ชายที่ก้าวเข้ามายืนข้างเธอทำให้ชะงัก ให้ตายสิ ฉันไม่คิดว่าดิกสันจะมาอยู่ที่นี่ด้วย

แล้วก็ไม่ใช่แค่เขานะ

ยังมีนายท่านเยลและคนอื่น ๆ ในตระกูล

รวมทั้งป้าของดิกสัน นายหญิงเยล

เขาคงจะมารับคนพวกนี้ ไม่ก็นายหญิงเยลหรือเวนดี้

แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับฉัน

เมื่อเห็นท่าทีของฉัน เวนดี้ก็พุ่งเข้าไปกอดแขนของดิกสันทันที ก่อนจะเริ่มพูดจาแดกดัน “แคโรไลน์ ได้ข่าวว่าเธอแอบไปจู๋จี๋กับแลนซ์หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่โบสถ์ แล้วตอนนี้ยังไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลชิคแห่งเมืองถงอีก อ้อ ยังไม่รวมตอนที่ถูกเปิดโปงเรื่องจูบกับฌอนไปตอนนั้น... เธอนี่ร่านไม่เบาเลยนะ”

ฉันเคยคิดว่าเจนนิเฟอร์นั่นสมองกลวง แต่คิดไปคิดมาคงจะเป็นเวนดี้มากกว่า ทว่ารวม ๆ แล้วก็ดูต่ำช้าด้วยกันทั้งคู่

ดวงตาคู่สวยของฉันหรี่ลงพร้อมจ้องไปยังดิกสัน เขาสะบัดแขนของเวนดี้ออกทันทีแล้วจ้องฉันกลับ ดูเหมือนว่าร่างสูงจะไม่อยากถูกดึงเข้ามาในสงครามประสาทนี่

ถ้าเป็นแต่ก่อนชายตรงหน้าคงเข้าข้างฉัน เพราะเขาเคยบอกว่าฉันคือสิ่งสำคัญที่สุดของเขา

...

แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

มันกลับไปเป็นเหมือนเมื่อสองเดือนก่อน

มันเป็นความคิดของเขาที่ตัดสินใจรับปากควินซี่เพื่อช่วยชีวิตฉัน พูดตามตรง ฉันไม่ควรคิดโทษโกรธเคืองเขา ดิกสันประสงค์ดี แต่คำพูดที่ว่าฉันไม่สามารถมีลูกให้เขาได้นั่นเจ็บที่สุด

ทุกความรู้สึกมาถึงจุดจบเมื่อเขาพูดคำนั้น ฉันไม่ต้องการขอร้องให้เขากลับมาอีกเลย

แม้ว่าตอนนั้นจะอยากหยุดงานแต่งงานบ้า ๆ นั่นแค่ไหนก็ตาม

ฉันต้องการออกไปจากสถานที่แห่งนั้นและโชคดีที่แซคคารี่เข้ามา!

ร่างบางถอนหายใจเมื่อนึกถึงเรื่องไร้สาระพวกนี้

เวนดี้หน้าแตกเมื่อดิกสันสะบัดเธอออก ก่อนจะพูดแก้ตัว “ขอให้เธอดีขึ้นเร็วๆ นะ”

ฉันขมวดคิ้ว “เธอสมองกลวงเหรอ?”

เวนดี้สัมผัสได้ถึงเสียงที่เข้มขึ้นของฉันพลันหน้าซีดเผือด ฉันพูดย้ำเสียงเย็น “ฉันอธิบายเรื่องทั้งหมดในเว่ยป๋อไปแล้ว และจะไม่อธิบายอะไรอีกทั้งนั้น! ฉันจูบกับฌอนแล้วไง? ฉันอยากจะเดตกับใครก็ได้เพราะฉันหย่าแล้ว นอกจากนี้เรื่องของฉันกับแลนซ์ก็ไม่ใช่เรื่องของคนนอกอย่างเธอ ฉันจะเลือกเขาหรือกลับมาอ่อยดิกสันก็ได้ในเมื่อฉันโสดและหย่าเรียบร้อยแล้ว ฉันจะทำอะไรกับคนที่ชอบก็ได้ รับรักจากผู้ชายคนไหนก็ได้ รวมทั้งจากสามีเก่าอย่างดิกสัน เกร็ก ด้วย”

เวนดี้หน้าบึ้งตึง ทว่าร่างสูงกลับจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาร้อนผ่าวราวกับโกรธเคืองกัน ริมฝีปากสวยยกยิ้ม “แน่นอน ฉันแต่ยกตัวอย่าง ฉันไม่มีเรื่องข้องเกี่ยวอะไรกับดิกสันแล้ว เขาเป็นแค่แฟนเก่าที่ฉันไม่อยากได้คืน”

เสียงเข้มของเขาพูดตัด “พอได้แล้ว แคโรไลน์”

นี่เป็นประโยคแรกที่ดิกสันพูดกับฉันในรอบสองเดือน นัยน์ตาคู่คมยังเต็มไปด้วยความโกรธเคือง

แคโรยิ้มพลางเอ่ยถาม “คุณยังรักฉันอยู่ไหม?”

ฉันประชดก่อนจะชี้ไปที่หัวใจของเขา “ฉันมีลูกให้ไม่ได้ แต่คุณก็ยังรักฉันใช่ไหม? ดิกสัน เกร็ก ตอนนี้ฉันอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณรู้ไหมว่าฉันเจ็บขนาดไหน?”

ดิกสันพูดไม่ออก

ครั้งนี้เป็นเวนดี้และดิกสันที่หน้าเสียทั้งคู่ ไม่นานนายหญิงเยลก็เดินเข้ามาแทรกบทสนทนาของเราสามคน ก่อนจะพยายามเกลี้ยกล่อมฉันพร้อมรอยยิ้ม “ประธานชอว์ ฉันไม่ค่อยเข้าใจความรักของคนหนุ่มสาวในสมัยนี้นัก แต่สิ่งที่คุณพูดออกมามันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้ดิกสันคือคู่หมั้นของเวนดี้ ฉันเชื่อว่าพวกคุณรู้จักคำว่าขอบเขต การกระทำเช่นนี้มีเพียงทำร้ายกันและกันเท่านั้น”

เธอวรรคช่วงพลางเอ่ยต่อ “ความรู้สึกก็คือความรู้สึก เราไม่ควรทำลายความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลชอว์ และตระกูลเยลนะคะ”

ฉันทำดีกับครอบครัวนี้ก็เพราะนายท่านเยลเท่านั้น

เมื่อไหร่นี่เขาลงจากตำแหน่ง การควบคุมตระเยลก็จะง่ายขึ้น และมันคือเอาคืนเรื่องแย่ ๆ ที่เวนดี้เคยทำไว้กับฉัน

ขอเพียงแค่อดทนรอ

แคโรยิ้มบาง “ได้สิคะ”

ฉันผ่อนคลายตัวเองลงแล้วเอนพิงตัวไปกับรถ ก่อนจะเบนสายตาไปที่เวนดี้ “แต่ประธานเยลชอบสบประมาทฉัน แถมยังสาดไวน์แดงใส่หน้าฉันอีก แล้วเธอได้อะไรกับคืนรู้ไหม? ก็รอยแผลเป็นที่ขมับนั่นไง! สุดท้ายเธอก็ยังชอบหาเรื่องใส่ตัวไม่เปลี่ยน ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะจำบทเรียนนั้นไว้ แล้วไม่ทำอีก หวังว่านายหญิงเยลคงจะสอนเธอเข้าใจ”

มีรอยแผลเป็นที่ยากจะลบมันอยู่ที่ขมับของเวนดี้ แล้วเธอจะโทษใครได้นอกจากตัวเอง!

เวนดี้จ้องเขม็งมาที่ฉัน ทว่าไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้าดิกสันกับนายหญิงเยล ผู้เป็นป้ารีบเอ่ยทันควัน “ขออภัยจริง ๆนะคะ ประธานชอว์ ฉันจะอบรมเธอให้มากกว่านี้”

พวกเขาไม่ยอมไปไหนทว่ายืนอิกอักด้วยความอาย ไม่นานนายหญิงเยลก็เอ่ยขอตัว เมื่อพวกเขาหันหลัง มือบางก็รีบเปิดประตูก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปนั่งในรถอย่างรวดเร็ว

แม้จะอยู่ในรถแล้วแต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าดิกสันหันหลังมามองได้ทัน เราสองคนสบตากัน ก่อนที่ฉันจะยิ้มบางให้เขา อีกฝ่ายคงจะเห็นแซคคารี่เป็นแน่

แต่เห็นแล้วยังไงล่ะ?

ดิกสันไม่ใช่พวกชอบแส่หาเรื่องหรอกหน่า

ฉันยิ้มให้เขาทว่าร่างสูงกลับหน้าตึงขึ้นทันที ริมฝีปากหนาเอ่ยราวกระซิบ “คุณกับแซคคารี่มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?”

ร่างบางยกยิ้ม “เดาสิ”

ก่อนจะปิดประตูรถทันที ข้างนอกนั่นอากาศร้อน แต่แอร์ด้านในถูกเร่งจนเย็นเฉียบ

แคโรเบนสายตาไปยังคนข้างตัวที่นั่งก้มหน้าอยู่

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่งกับงานในแล็ปท็อปของตัวเอง ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรกับฉันทว่าออกคำสั่งกับคนขับรถแทน “สตาร์ทรถแล้วไปที่ออเท็ก”

ออเท็กเป็นอาคารสัมมนาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองอู๋

คนขับสตาร์ทเครื่องยนต์ก่อนที่ความเงียบจะย่างกรายเข้ามาอีกครั้ง

แซคคารี่เห็นที่อย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร

ส่วนมากผู้ชายมักจะพูดบางอย่างเพื่อซื้อใจฉัน

ทว่าไม่ใช่กับคนคนนี้

และฉันก็มาที่นี่เพราะเรื่องของโจชัวร์

แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังทำงานอยู่ ฉันก็ไม่กล้ารบกวนเขา แคโรนั่งนิ่งจนเดินทางมาถึงตึกออเท็ก แซคคารี่ลุกออกไปเพื่อจัดการธุรกิจ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งรอเขาอยู่ในรถไปเรื่อย ๆ

เรื่องวุ่นวายผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้พระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว

ฉันนั่งอยู่ในรถมาเกือบห้าชั่วโมง

มือเร็วกดเช็คเทรนในเว่ยป๋ออยู่ตลอดเวลา เนื่องจากกลัวว่าโจชัวร์จะทำอะไรโง่ ๆ ขึ้นมาอีก แต่ทุกอย่างยังปกติดี

จะพูดว่าปกติดีก็ไม่ได้ ก่อนหน้านี้เจ้าตัวเข้าไปปั่นกระแสระหว่างฉันกับตระกูลชิคมาแล้ว ทำให้ชาวเน็ตต่างพากันจับตามอง และยกให้ฉันกับแซคคารี่เป็นคู่รักในฝันซะงั้น

จริง ๆ แล้วเราสองคนไม่เคยมีโมเม้นแบบนั้นเลย

อย่างนั้นก็ไม่ใช่เชิงชู้สาว

ขณะที่กำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างของแซคคารี่ที่กำลังเดินจ้ำออกมาจากตึก ร่างสูงหนานั่นสะดุดตาคนไปทั่ว

ทว่าด้วยอุปนิสัยรักสันโดดและดูน่าเกรงขาม ทำให้ไฮโซสาวหลายคนไม่กล้าเข้ามาทำความรู้จัก พวกหล่อนทำได้แค่เพียงแอบมองอยู่ห่าง ๆ

คนขับรถเดินออกไปเปิดประตูให้เจ้านายทันที ร่างสูงขยับเข้ามาในรถก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นฉันนั่งอยู่

อยากกับพึ่งระลึกได้ว่าฉันอยู่บนรถอย่างนั้นแหละ

‘หรือเป็นเพราะการแต่งตัวของฉันงั้นเหรอ?’

ถึงแม้จะดูหัวโบราณรักสันโดด ทว่าอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง มันต้องมีใจเต้นเวลาเห็นผู้หญิงสวย ๆ กันบ้างล่ะหน่า

ถึงมันจะไม่ใช่ความรักเชิงชู้สาว

แต่อีกฝ่ายก็มองฉันอย่างสำรวจ

คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน “ต่อไปอย่าแต่งตัวแบบนี้อีก”

เขาสนใจการแต่งตัวของฉันจริง ๆ ด้วย

แคโรเงยหน้าถาม “ทำไมเหรอ?”

เสียงเย็นเชียบตอบกลับ “มันโป๊เกินไป”

ฉันอ้าปากค้าง

‘เขาสนใจแต่เรื่องชุดเหรอ?’

‘เพราะแบบนี้เขาถึงเมินฉันสินะ!”

ร่างเล็กพยักหน้าเข้าใจ พลางก้มมองเสื้อตัวสั้นที่โชว์สัดส่วนของตัวเอง ในใจลึก ๆ อยากจะหาข้อแก้ตัวแต่ก็ไม่อยากทะเลาะ จึงได้แต่นั่งเงียบ ๆ อย่างเชื่อฟัง

ฉันเอนหลังพิงเบาะก่อนจะหันไปมองวิวด้านนอกหน้าต่าง ไม่นานคนขับรถก็เอ่ยถามที่อยู่ของฉัน

แคโรบอกไป เพื่อให้เขาพาเรากลับบ้าน

ร่างเล็กเดินนำร่างสูงเข้าไปด้านในพลางคิดถึงมื้อเย็น ขาเรียวเดินเข้าไปในครัวเพื่อลงมือทำอาหาร แต่คืนนี้กลับมีความรู้สึกไม่อยากทำเสียอย่างนั้น

ใบหน้าสวยหันกลับไปถามชายหนุ่ม “เย็นนี้คุณอยากทานอะไรเหรอ?”