หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 165

“ฉันอาจจะตายไปแล้ว นั้นทำให้ไตนี้ได้กลับคืนให้ควินซี่

...

“แต่ฉันไม่อยากยอมแพ้ และฉันก็ไม่อยากจากโลกนี้ไป

...

“หลังจากนั้นชีวิตของฉันก็เพิ่งเริ่มเห็นแสงสว่าง”

ตำรวจจราจรยึดรถของฉันและทำให้ฉันโทรหาครอบครัวของฉัน ในตอนนั้น ฉันนึกถึงแซคคารี่

ฉันโทรหาเขา

ฉันพึมพำกับเขา “พี่ นายอยู่ที่ไหน?”

เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาตามปกติ “เกิดอะไรขึ้น?”

“ฉันถูกตำรวจจราจรควบคุมตัว”

เมื่อแซคคารี่มาถึง ตำรวจจราจรก็ส่งตัวฉันไปหาเขา โดยไม่รู้ว่าจะรู้สึกสนุกหรือไม่พอใจกับการกระทำผิดของฉัน “เธอไม่ใช่คนกินเหล้าเก่งและเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระกับผม”

แซคคารี่พาฉันออกจากด่านตำรวจจราจรและกอดฉันไว้ในอ้อมแขนของเขา ฉันมองเขาด้วยความงุนงง

แซคคารี่พาฉันกลับไปที่คอนโดของฉัน อาจเป็นเพราะฉันเมามากเกินไป ซึ่งทำให้ฉันตัวอ่อน แต่ฉันก็ยังคงเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

ต่อมา มีคนโยนฉันลงไปในอ่างอาบน้ำ

ฉันแช่ในน้ำเย็น

ฉันนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยความตกใจและได้ยินเสียงเย็นชาอธิบายว่า “ต้องมีคนมาใส่แอลกอฮอล์เครื่องดื่มของเธอเยอะเกินไปแน่ ๆ อย่าขยับตัว นั่งในอ่างอาบน้ำและทนกับมันสักพัก”

ฉันขอร้องว่า “ได้โปรดเถอะ พี่ นายช่วยฉันได้ไหม?”

แซคคารี่ทำเป็นหูหนวกกับคำวิงวอนของฉัน จู่ ๆ ฉันก็กอดเขาเมื่อเขาไม่ได้ให้ความสนใจ

เมื่อฉันคิดว่าฉันกำลังจะอ้อนวอนได้สำเร็จ เขาก็ผลักหัวของฉันลงไปในน้ำเย็น ฉันสำลักกลืนน้ำหลายคำ

เมื่อหัวของฉันโผล่ออกมาอีกครั้ง ฉันก็เริ่มไอ ฉันรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่เสียใจ แต่นั่นก็ยังเป็นรองจากความเลวร้ายที่ฉันรู้สึกอยู่ข้างใน

ชายคนนี้นิ่งราวกับก้อนหิน ฉันจับคอเสื้อของเขาด้วยความรู้สึกไม่สบายตัวและดีขึ้นหลังจากแช่ตัวในอ่างอาบน้ำเป็นเวลานาน เมื่อฉันรู้สึกตัวมีแรงเคลื่อนไหวมากขึ้น จากนั้นได้พบว่าแซคคารี่ออกจากคอนโดของฉันไปแล้ว

เขาออกไปโดยไม่สนใจอะไรเลย

ฉันนอนบนเตียงจ้องมองไปที่แสงไฟเหนือศีรษะ ฉันไม่คาดคิดว่าตัวเองจะตกอยู่ในความคับแค้นอย่างนี้ ฉันฟูมฟายทุกครั้งที่จำได้ว่าเขาดันหัวฉันลงไปในอ่างอาบน้ำ

ดูเหมือนว่าฉันไม่น่าดึงดูดพอสำหรับเขา

มันเป็นเรื่องยากสำหรับตัวเองในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนเพิกเฉย

หลังจากรอดพ้นจากช่วงเวลาที่ยากลำบากนั้นมาได้ ฉันก็เริ่มรู้สึกขอบคุณเขา โชคดี ที่เขาไม่ยอมทำตามคำขอที่ไม่มีเหตุผลของฉัน ไม่งั้นฉันคงไม่รู้ว่าจะต้องเจอหน้าเขายังไงในอนาคต!

ฉันนอนอยู่บนเตียง พยายามสงบสติอารมณ์ ฉันรู้สึกโชคร้ายจริง ๆ ฉันไม่ค่อยได้ไปเที่ยวบาร์แต่เครื่องดื่มของฉันก็มีแอลกอฮอล์ผสมเข้าด้วยกันอย่างหนัก

ฉันหายใจเข้าลึก ๆ แล้วลุกขึ้นจากเตียง ใส่เสื้อผ้าอย่างหมดแรง จากนั้น ฉันก็ขับรถไปโรงพยาบาลอย่างช้า ๆ

ฉันไม่กล้าไปที่โรงพยาบาล ฉันไม่กล้าเผชิญหน้ากับควินซี่

แต่ฉันก็ยังต้องรับผิดชอบกับปัญหาของเธอ

เมื่อฉันไปถึงโรงพยาบาล ควินซี่ยังคงหลับอยู่ ดูเหมือนเธอจะอยู่ในสภาพจิตใจที่แย่มาก หมอบอกว่าถ้าหาไตไม่ได้ เธอจะอยู่ได้แค่เดือนหรือสองเดือนเท่านั้น เวลาสั้นและเธออาจไม่รอดจากการผ่าตัด

ในสภาพร่างกายที่สิ้นหวัง ควินซี่ก็เหมือนกับฉันเมื่อฉันกำลังรอความตาย เมื่อฉันคิดถึงสิ่งนี้ ฉันก็รู้สึกแย่มาก

ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโทรหาผู้ช่วยรอย

ผู้ช่วยรอยประหลาดใจมากที่ได้รับโทรศัพท์ของฉัน ฉันถามเขาอย่างมีความหวังว่า “ครอบครัวชิค จะหาไตให้เธอได้ไหม?”

ผู้ช่วยรอยถามว่า คุณนายชอว์ หมายความว่าอย่างไร?

ฉันอธิบายว่า “เพื่อนของฉันป่วย หมอบอกว่าเธอมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่เดือนหรือสองเดือน เธอต้องการไตใหม่”

ผู้ช่วยรอยถามอย่างเงียบๆ “คุณหมายถึงควินซี่หรือเปล่า?”

“นายรู้ได้อย่างไร?” ฉันถามด้วยความประหลาดใจ

ผู้ช่วยรอยอธิบายอย่างตรง ๆโดยพูดว่า “เมื่อสองเดือนก่อนตอนที่คุณยังโคม่า เธอมากับ ดิกสัน เกร็ก เพื่อมาพบผม เธอบอกว่าเธอมียาสำหรับคุณ! เนื่องจากคุณเคยบอกว่าคุณจะไม่กินยาของเธอ และนายท่านชิคก็พูดเหมือนกันว่า เราไม่ต้องการใช้ อย่างไรก็ตาม เธอสั่งให้เราไปหาอาจารย์หมอของเธอ ในท้ายที่สุด เราพบยาที่จะช่วยคุณได้”

“นี่คือเหตุผลที่พวกเขามาที่เมืองถงเพื่อตามหาผู้ช่วยรอยที่กำลังดูแลฉันมาตลอดเวลาที่ป่วย

“ดิกสันและแซคคารี่ได้พบกันหรือยังนะ?”

ฉันสงสัยอยู่ในใจแต่ไม่ได้ถามผู้ช่วยรอย ฉันคิดว่าฉันไม่ควรรบกวนเขาด้วยคำถามเช่นนี้ ฉันจึงถามเขาว่า “นายหาไตที่เหมาะสมให้เธอได้ไหม?”

“ฉันต้องชดใช้หนี้ที่ฉันเป็นหนี้ควินซี่”

“เงื่อนไขคือฉันต้องอยู่อย่างปลอดภัย”

ผู้ช่วยรอยกล่าวว่า “ผมจะส่งคนไปหาไตให้เจอ”